Προσλήψεις ημετέρων κατά παράβαση των κείμενων διατάξεων, είσπραξη διπλών και τριπλών αμοιβών, παρανομίες στη λειτουργία επιτροπών με τις ευλογίες υπουργών, καταβολές πλασματικών υπερωριών, διπλές πληρωμές για αγορές ή λήψη υπηρεσιών, υπερβάσεις και υπερκοστολογήσεις στην εκτέλεση των δημοσίων έργων. Οι επισημάνσεις αυτές, οι οποίες αποτελούν μικρό μόνο απάνθισμα των όσων πραγματικά συμβαίνουν γύρω μας, αναφέρονται στην ετήσια έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου του έτους 1994.

Στην εκατοντασέλιδη έκθεση αναδύεται ανάγλυφα, όλη η ρεμούλα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, του τρόπου λειτουργίας της, η διασπάθιση δεκάδων δισεκατομμυρίων δραχμών από τους σύγχρονους τιμαριούχους διαχειριστές της.Ενα αποτέλεσμα που μπορεί να χαρακτηριστεί φυσιολογικό, αν λάβουμε υπόψη ότι η ελληνική δημόσια διοίκηση (κυβερνητικές υπηρεσίες και ευρύτερος δημόσιος τομέας) είναι δέσμια ενός γραφειοκρατικού πελατειακού - κομματικού συστήματος, το οποίο πρωτίστως χρησιμοποιείται ως μοχλός διαίρεσης των εργαζόμενων και χειραγώγησης των λαϊκών διεκδικήσεων.

Δέσμια των ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων, τα οποία την απομυζούν με τους πιο απίθανους τρόπους. Αποκαλυπτικά της συντελούμενης διασπάθισης του δημόσιου χρήματος είναι και τα ακόλουθα παραδείγματα που αναφέρονται στην έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Συγκεκριμένα:

• Μη αιρετός νομάρχης, ο οποίος είχε τοποθετηθεί από τη σημερινή κυβέρνηση, εκτός από το μισθό που εισέπραττε με την ιδιότητά του αυτή, συνέχισε να εισπράττει και μισθό καθηγητή ΤΕΙ, ιδιότητα την οποία διατηρούσε πριν αναλάβει τα νομαρχιακά του καθήκοντα.
• Το άλλο παράδειγμα αφορά δημόσια υπηρεσία της Β. Ελλάδας, η οποία πλήρωσε σε ιδιώτη 2.500.000 δραχμές ετησίως για υπηρεσίες καθαριότητας, ενώ αν είχε πληρωθεί η προβλεπόμενη κενή θέση καθαρίστριας, θα κατέβαλε για αμοιβές το ποσό των 1.870.000 δραχμών.

Τι να πει όμως κανείς για τη διεύθυνση μιας άλλης δημόσιας υπηρεσίας, η οποία προσέλαβε ιδιώτη δικηγόρο για την προώθηση νομικών της θεμάτων, ενώ για τον λόγο αυτό διατηρούσε ξεχωριστό τμήμα νομικής υπηρεσίας. Ολα αυτά, βέβαια, δεν αποτελούν παρά μικρά μόνο δείγματα ενός ανορθολογισμού και παραλογισμού που διακρίνει τη σημερινή διοικητική - κομματική πυραμίδα της δημόσιας διοίκησης στη χώρα μας.

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει και το τμήμα της έκθεσης που αναφέρεται στην εκτέλεση δημοσίων έργων από ιδιωτικές κατασκευαστικές εταιρίες, χώρο στον οποίο το καθεστώς της συναλλαγής έχει γίνει θεσμός, καθώς:

• Αναφέρονται 235 περίπου περιπτώσεις νομαρχιακών έργων, στις οποίες παρατηρήθηκαν υπερβολικές προσφορές εκπτώσεων και υπερβάσεις δαπανών μέσω παρατάσεων στην εκτέλεση του έργου, μέθοδοι οι οποίες είναι γνωστές στην "εργολαβική πιάτσα".
• Παρουσιάζονται επίσης περιπτώσεις δημοσίων έργων, τα οποία ενώ είχαν ολοκληρωθεί πριν από δυο, τρία ή ακόμα και τέσσερα χρόνια, παρέμειναν μη λειτουργικά.

Αποκαλυπτικότατα είναι τέλος και τα στοιχεία για την πορεία εκτέλεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού του 1994, όπου - σύμφωνα με την έκθεση - συνέβησαν πράγματα και θαύματα. Σύμφωνα με το Ελεγκτικό Συνέδριο, οι δαπάνες και τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού του 1994, δεν έχουν καμία σχέση με τα αντίστοιχα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών μιας και είναι αυξημένα κατά μερικά τρισ. δραχμές! Μέσα από τις σελίδες της έκθεσης αποκαλύπτονται επίσης ορισμένοι από τους τρόπους με τους οποίους οι υπηρεσίες του υπουργείου"μαγειρεύουν" τους λογαριασμούς ώστε να προκύψει το τελικό ποθητό αποτέλεσμα.

Και θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε, ότι οι παρατηρήσεις και επισημάνσεις των συντακτών της Εκθεσης του Ελεγκτικού Συνεδρίου - για τις διάφορες λοβιτούρες στο δημόσιο και γενικότερα τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος - γίνονται, όχι με κάποια κοινωνικά κριτήρια, αλλά με βάση το πλαίσιο της νομοθεσίας (δηλαδή των καπιταλιστικών νόμων που έχουν θεσπίσει οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) καθώς και το Κοινοτικό Δίκαιο. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί, ότι σε μία εποχή κατά την οποία ο φακός της τηλεόρασης έχει κυριολεκτικά εισβάλει σε περιοχές οι οποίες μέχρι πρότινος θεωρούνταν απαγορευτικές και απόκρυφες - μέχρι και οι Ενοπλες Δυνάμεις αποτελούν πλέον αντικείμενο τηλεθέασης - το Ελεγκτικό Συνέδριο παραμένει απροσπέλαστο, μακριά από το φώτα της δημοσιότητας. Είναι κι αυτό ένα δείγμα γραφής, ότι η αστική τάξη συνεχίζει να διατηρεί θεσμούς που λειτουργούν μακριά από την εφήμερη επικαιρότητα.