Το σκάνδαλο | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το σκάνδαλο

Οταν η κυβέρνηση μιλάει με τους εκπροσώπους των συνταξιούχων επικαλείται την ταμειακή στενότητα, για να δικαιολογήσει την άθλια "αύξηση" του πεντοχίλιαρου. Οταν μιλάει για τους εργαζόμενους θυμάται τις υποχρεώσεις του προγράμματος "σύγκλισης", που επιβάλλουν τη σταθερή μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών. Οταν μιλάει για τη φορολόγηση των αγροτών, των εμπόρων, των ελεύθερων επαγγελματιών, ανακαλύπτει τη φοροδιαφυγή και εξαπολύει τους "ράμπο" των ειδικών υπηρεσιών.

Οταν μιλάει, όμως, η κυβέρνηση με τους κυρίους Βαρδινογιάννη και Λάτση όλα αυτά τα ξεχνάει και δείχνει πόσο γενναιόδωρη είναι.

Η ιστορία με τα τέλη υπερημερίας, ύψους 200 δισεκατομμυρίων δραχμών τουλάχιστον, που έπρεπε να πληρώσουν οι ιδιοκτήτες των διυλιστηρίων της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ και της ΠΕΤΡΟΛΑ, για τη χρησιμοποίηση των αποθηκευτικών χώρων των τελωνείων, είναι εξόχως διδακτική.

Η αποκάλυψη της υπόθεσης οφείλεται στην ευσυνειδησία ενός κρατικού λειτουργού, επιθεωρητή τελωνείων, ο οποίος ενημέρωσε και την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, για το γεγονός ότι οι εντεταλμένες υπηρεσίες δεν εισέπρατταν τα τέλη υπερημερίας από τις συγκεκριμένες εταιρίες, με κίνδυνο να παραγραφούν.

Στη συνέχεια, η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, που κατά τα άλλα θέλει να θεωρείται ο απηνής διώκτης των πάσης φύσεως οικονομικών εγκλημάτων, πήρε την υπόθεση στα χέρια της. Επειδή, όμως, άλλο να λες και άλλο να κάνεις, παρέπεμψε την υπόθεση στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Ταυτοχρόνως, ο υφυπουργός Οικονομικών, Γ. Δρυς, έσπευσε να προδικάσει ότι τα 200 δισ. θα χαριστούν στις συγκεκριμένες εταιρείες, γιατί, όπως είπε, αν τα πλήρωναν θα αντιμετώπιζαν προβλήματα λειτουργίας...

Βεβαίως, για τους κυβερνώντες, τους σημερινούς και τους προηγούμενους, δεν ισχύει το ίδιο για την "Πειραϊκή - Πατραϊκή", η οποία, αφού δεν μπορεί να πληρώσει, πρέπει να κλείσει, δεν ισχύει για τη ΛΑΡΚΟ, δεν ισχύει για δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που βάζουν λουκέτο, επειδή δεν μπορούν να εκπληρώσουν υποχρεώσεις της τάξης μερικών εκατοντάδων χιλιάδων δραχμών.

Τώρα με τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με την οποία απαλλάσσονται η ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ και η ΠΕΤΡΟΛΑ από την υποχρέωση να πληρώσουν τις βεβαιωμένες οφειλές τους, το υπουργείο Οικονομικών και η κυβέρνηση αποκτούν το άλλοθι, για να προχωρήσουν στη χαριστική πράξη προς τους ιδιοκτήτες των δύο εταιριών.

Η υπόθεση έχει την αυτονόητη οικονομική της σημασία, μια και το πραγματικό ποσό των οφειλών ξεπερνά κατά πολύ τα 200 δισ. (αυτά είναι μόνο τα βεβαιωμένα), είναι πολλαπλάσιο από αυτό που απαιτείται για την ικανοποίηση του στοιχειωδέστερου αιτήματος των συνταξιούχων. Εχει, όμως, μια εξίσου μεγάλη πολιτική σημασία και φανερώνει τον αδυσώπητο ταξικό χαρακτήρα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, η οποία ασκείται στο όνομα, δήθεν, του εθνικού συμφέροντος και του "πραγματικού" συμφέροντος των εργαζομένων.

Τ}ο σίγουρο είναι ότι αυτό το πραγματικό οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο δεν πρόκειται να το δούμε ούτε στις πρώτες σελίδες των κατά τα άλλα "μαχητικών" εφημερίδων, ούτε στις πρώτες θέσεις των δελτίων ειδήσεων. Οι δράστες είναι εξάλλου ευυπόληπτοι πολίτες και γενναιόδωροι χορηγοί των εκπροσώπων της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας.