Ο ελάχιστος ελεύθερος χρόνος, η σκληρή εργασία, το χαμηλό βιοτικό επίπεδο και ο αποκλεισμός από πολιτιστικές, μορφωτικές και συλλογικές δραστηριότητες, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του μέσου εργαζόμενου της Αθήνας και του Πειραιά,όπως προκύπτει από έρευνα που διεξήγαγε για λογαριασμό του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ το Ινστιτούτο Ερευνών Κοινής Γνώμης,η οποία παρουσιάστηκε χτες. Από την έρευνα προκύπτει, επίσης, η δεινή θέση της γυναίκας εργαζόμενης, η οποία έχει λιγότερο ελεύθερο χρόνο από τον άνδρα εργαζόμενο, μια και επωμίζεται περισσότερο τη φροντίδα σπιτιού και παιδιών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 83% των χαμηλόμισθων εργαζομένων, που ρωτήθηκαν, αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες στην κάλυψη αναγκών του νοικοκυριού, ενώ στο σύνολο των ερωτηθέντων (μαζί με αυτοαπασχολούμενους) δυσκολίες αντιμετωπίζει το 63%.Ενας στους τρεις εργαζόμενους διαθέτει πιστωτική κάρτα, το 13% έχει συνάψει στεγαστικό δάνειο και το 8% καταναλωτικό. Επίσης 16% των ερωτηθέντων εργάζονται εκτός του κανονικού τους ωραρίου, έχουν δηλαδή δεύτερη δουλιά ή εργάζονται υπερωριακά.

Αποκαλυπτικό στοιχείο για την αδυναμία των εργαζομένων, να αξιοποιήσουν δημιουργικά και ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο τους, είναι ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία θεωρούν σαν δημιουργικότερο τμήμα της μέρας τους τη διάρκεια που εργάζονται. Στους αυτοαπασχολούμενους, το ποσοστό είναι 76%,αλλά οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που συμμερίζονται αυτή τη γνώμη είναι το 57,5% των ερωτηθέντων, δεδομένου ότι οι συνθήκες εργασίας τους είναι πιο δυσμενείς από άλλους χώρους. Γι' αυτό το λόγο, μόνο το 8% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα δηλώνει ότι το ωράριο εργασίας του είναι πιο ξεκούραστο από την υπόλοιπη μέρα του.

Οι εργαζόμενοι εργάζονται και μετακινούνται περίπου 10 ώρες τη μέρα. Με τις δουλιές του σπιτιού και τη φροντίδα των παιδιών, ο άνδρας εργαζόμενος απασχολείται 1 ώρα και 26 λεπτά, ενώ η γυναίκα εργαζόμενη 4 ώρες και 15 λεπτά. Μετά από όλα αυτά, οι άνδρες ξεκουράζονται ή διασκεδάζουν για 3 ώρες και 35 λεπτά, ενώ οι γυναίκες 2 ώρες και 10 λεπτά.

Στον τομέα αυτό, τη διασκέδαση δηλαδή, τα νούμερα είναι απογοητευτικά. Ενας στους τρεις εργαζόμενους αναπτύσσει τις κοινωνικές σχέσεις του στη διάρκεια της εργασίας του! Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων, 82%,παρακολουθεί στον ελεύθερο χρόνο του τηλεόραση, ενώ μόνο το 3,4% πηγαίνει μια φορά τη βδομάδα σε κινηματογράφο, θέατρο ή σε συναυλία.

Σχετικά με τους νέους εργαζόμενους, αναδεικνύεται η αδυναμία τους, για οικονομικούς και άλλους λόγους, να αξιοποιήσουν όπως θέλουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Το 28,2% θέλει να ταξιδέψει, αλλά δεν μπορεί, ενώ το 27% θέλει να ασχοληθεί με τη γυμναστική και τα σπορ, αλλά επίσης δεν μπορεί. Αυτό που μπορούν να κάνουν οι νέοι, είναι να διασκεδάζουν τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα σε μπαρ ή ντίσκο σε ποσοστό 47,4%.

Στις μεγαλύτερες ηλικίες, έχει προβάδισμα η διασκέδαση στο σπίτι, με φίλους δυο - τρεις φορές το μήνα και αυτός ο τρόπος ψυχαγωγίας αφορά εφτά στους δέκα εργαζόμενους, ηλικίας 45 ετών.

Η προτίμηση των εργαζομένων σε δραστηριότητες, όπως η επιμόρφωση ή η ενασχόληση με τις τέχνες είναι αρκετά χαμηλή, 6,4% και 3,7%, αντίστοιχα. Το 50% των ερωτηθέντων δε διαβάζει ποτέ βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες,ενώ μόνο το 30% διαβάζει μια φορά τη βδομάδα. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, ενημερώνονται από τα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης.

Χαμηλό είναι, επίσης, το ποσοστό συμμετοχής σε πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις. Το 42,4% δεν έχει συμμετάσχει ποτέ σε καμιά μορφή συλλογικής οργάνωσης!

Ακόμα, το 20% θεωρεί σημαντικότερο πρόβλημα το μικρό μέγεθος του σπιτιού του, άλλο 20% την ηχορύπανση, 16% τη μόλυνση του περιβάλλοντος στην περιοχή του και 14,5% την παλαιότητα της κατοικίας τους.

Γ. Φ.