Τα κατάφεραν και τελικά προς δόξαν των αυτοκινητοβιομηχανιών μετέτρεψαν το ΙΧ αυτοκίνητο, που αρχικά είχαν αναγάγει σε "όνειρο ζωής", σε είδος πρώτης ανάγκης για τον σύγχρονο Ελληνα. Ποιος δε θυμάται μάλιστα εκείνη τη μαζική επιχείρηση "αιχμαλωσίας" χιλιάδων επίδοξων κατόχων αυτοκινήτων μέσω του κόλπου (όπως αποδείχτηκε λίγο αργότερα) της απόσυρσης;

Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ανοίχτηκε μπροστά τους πεδίο λαμπρών επιδόσεων για την αφαίμαξη μιας μεγάλης κατηγορίας πληθυσμού που πιάστηκε στα δίχτυα τους. Από τη μια μεριά οι ασφαλιστικές εταιρίες και η άνευ προηγουμένου κερδοσκοπική τους δράση που έχει ως αποτέλεσμα τον διπλασιασμό των ασφαλίστρων από χρόνο σε χρόνο. Από την άλλη πλευρά η εκτίναξη της τιμής των υγρών καυσίμων που αποτελεί πραγματικό χαράτσι για τους αυτοκινητιστές. Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί η απελευθερωμένη ασυδοσία της "ελεύθερης αγοράς" που έχει τινάξει στα ύψη τις τιμές των ανταλλακτικών. Η υπερφορολόγηση του αυτοκινήτου μέσω διαφόρων οδών, με χαρακτηριστικότερη αυτή των τελών κυκλοφορίας. Και μαζί με αυτά, δεν πρέπει να ξεχνάμε το νέο "μπουγιουρντί" που ετοιμάζεται για χιλιάδες θύματα, που αφού πίστεψαν στο "δώρο" της απόσυρσης, τώρα καλούνται να πληρώσουν και πάλι, γιατί ανακαλύφθηκαν, λέει, "κομπίνες" από τα τσακάλια του κράτους στην υπόθεση με τις αποσύρσεις.

Με τούτα λοιπόν και με εκείνα, το αυτοκίνητο από είδος ανάγκης, τείνει να μετατραπεί σε βραχνά για την πλειοψηφία των Νεοελλήνων. Ας είναι καλά τόσο οι εντεταλμένοι περί την αύξηση των δημοσίων εσόδων, όσο και οι αναξιοπαθούντες αυτοκινητοβιομήχανοι.