Ξημερώματα 17 Αυγούστου 1944, η ανταρτομάνα Κοκκινιά θα δει εκατοντάδες παιδιά της ν' αφήνουν την τελευταία τους πνοή, δολοφονημένα από τους Γερμανούς και τους ταγματασφαλίτες. Περισσότεροι από 140 αγωνιστές θα εκτελεστούν, ενώ 3.000 ακόμα θα πάρουν το δρόμο για τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Γερμανικά καμιόνια με περίπου 3.000 βαριά οπλισμένους και συνάμα μεθυσμένους άνδρες των Ες - Ες και τα τσιράκια τους ταγματασφαλίτες, κάτω από τις οδηγίες του Πλυτζανόπουλου και Σγούρου, ζώνουν την Κοκκινιά και τις γύρω περιοχές. Ωρα 6 τα ξημερώματα, η Κοκκινιά είναι περικυκλωμένη, είναι αδύνατον να ξεφύγει κάποιος.

"Ολοι οι άνδρες από 14 έως 60 χρόνων να συγκεντρωθούν στην πλατεία Οσίας Ξένης με τις ταυτότητές τους. Οποιος πιαστεί σπίτι του θα εκτελεστεί επί τόπου".Με αυτήν την προσταγή, μέσα από τους τηλεβόες, οι γερμανοτσολιάδες προσπαθούν να σπείρουν τον πανικό στην Κοκκινιά. Ο φασισμός συντρίβεται σε όλα τα μέτωπα, στα βουνά της Ελλάδας "μυρίζει" λευτεριά. Οι Γερμανοί καταβάλλονται από αμόκ. Τα μπλόκα και οι εκτελέσεις εντείνονται.

Οι στενοί δρόμοι της προσφυγούπολης γεμίζουν τρομαγμένες γυναίκες, το κλάμα των μικρών παιδιών σπάει την πρωινή ησυχία. Ο φόβος κυριαρχεί. Οι Γερμανοί μπαίνουν στα σπίτια και με κλοτσιές, βρισιές και πυροβολισμούς σέρνουν τους άνδρες στην πλατεία. Απ' άκρη σε άκρη στην Κοκκινιά ανθρώπινες σειρές κατευθύνονται στον τόπο του μαρτυρίου. Οι πρώτες εκτελέσεις έχουν αρχίσει από το δρόμο...

Ωρα 8 το πρωί. Η πλατεία και οι γύρω δρόμοι είναι κατάμεστοι με χιλιάδες Κοκκινιώτες. Χωρισμένοι κατά ομάδες, γονατισμένοι και με σκυφτό κεφάλι, για να μπορούν οι ταγματασφαλίτες και οι μασκοφόροι Μπαρτάνης, Μπακαλόπουλος, Μπεμπεκόγλου, να τους "ξεχωρίζουν" πιο εύκολα. Με τη χαρακτηριστική κίνηση. Υψώνοντας το δάκτυλο της προδοσίας. Δείχνοντας τα καλύτερα παλικάρια. Πρώτος στόχος οι κομμουνιστές. Αργότερα και οι τρεις προδότες θα εκτελεστούν από τους Γερμανούς.

Ο Μπαρτάνης διακρίνει τον Αποστόλη Χατζηβασιλείου, λοχαγό του ΕΛΑΣ: "Τα σέβη μου λοχαγέ", δίνει το "παράγγελμα". Τα ανθρωπόμορφα τέρατα ορμούν πάνω του και με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι, του σχίζουν τα μάγουλα και τον περιφέρουν ανάμεσα στους πατριώτες, χτυπώντας τον και ζητώντας του να προδώσει. Ο Καπετάνιος όμως βρίσκει τη δύναμη και φωνάζει: "Πατριώτες, ψηλά το κεφάλι σας. Μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν".Οι Γερμανοί και οι τσολιάδες όμως συνεχίζουν το "έργο" τους. Οι εκτελεσμένοι πέφτουν ο ένας μετά τον άλλον, μέσα στη μάντρα του υφαντουργείου Παγιασλή, που έμεινε από τότε με το όνομα "η μάντρα της Οσίας Ξένης", το αίμα τρέχει ποτάμι...

Οι γυναίκες και τα Αετόπουλα κάνουν ό,τι μπορούν για να προσφέρουν λίγη ανακούφιση στα παλικάρια. Με κίνδυνο της ζωής τους πλησιάζουν τους άνδρες και τους δίνουν νερό και ψωμί.

Στη Νεάπολη, έγινε μάχη με ομάδα ΕΛΑΣιτών, που είχε επικεφαλής τη θρυλική Διαμάντω Κουμπάκη. Εκτέλεσαν όλη σχεδόν την ομάδα και την Διαμάντω τη μετέφεραν στη μάντρα. Το απόγευμα οι γερμανοτσολιάδες πήραν 46 άτομα από τη μάντρα και τους εκτέλεσαν για αντίποινα, στο μέρος όπου έγινε η μάχη. Αργά το απόγευμα φεύγουν παίρνοντας μαζί τους μια φάλαγγα περίπου 3.000 ομήρων για τα κρεματόρια της Γερμανίας. Πίσω τους αφήνουν μόνο πόνο και θλίψη, αλλά γεμίζουν και τις καρδιές των πατριωτών με μεγάλο μίσος για εκδίκηση. Ενα μίσος που θα φέρει και την τελική νίκη κατά του φασισμού.

Την επόμενη μέρα, 18 Αυγούστου, από τα χαράματα κιόλας, το ΕΠΟΝίτικο χωνί στέλνει το μήνυμα: "Λαέ της Κοκκινιάς, η αντίσταση συνεχίζεται. Ο φασισμός θα συντριβεί. Ψηλά το κεφάλι, θα νικήσουμε. Η θυσία των παλικαριών μας δε θα πάει χαμένη. Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω η Κοκκινιά. Ο φασισμός συντρίβεται σ' όλη την Ευρώπη".