Στην απελευθέρωση ο φωτογράφος θα δώσει με το φακό του και αυτές τις μεγάλες ώρες της Λευτεριάς. Μοναδικά φωτογραφικά ντοκουμέντα από αυτή την ακτινοβόλα στιγμή, τόσο σε μια σειρά επαρχιακές πόλεις όσο και στην Αθήνα. Ο φωτογράφος θα δουλέψει εντατικά στα πανηγύρια για την απελευθέρωση και θα δώσει μοναδικές φωτογραφικές στιγμές. Για τη φωτογραφική και καλλιτεχνική εισφορά του Σπύρου Μελετζή μίλησε και ο τεχνοκριτικός Νίκος Αλεξίου,ο οποίος τόνισε ότι "επάξια μπορεί να ονομαστεί εικονογράφος της Αντίστασης, γιατί περιέγραψε με τις φωτογραφίες του όλες τις φάσεις της Επικής Αντίστασης του λαού μας ενάντια στους ξένους κατακτητές. Μπορούμε να τον αποκαλέσουμε ιστοριογράφο μιας μεγάλης ιστορικής εποχής του ελληνισμού, όταν ο ΕΑΜικός κόσμος πάλευε για ζωή ή θάνατο. Μέσα σε αυτά τα επικά χρόνια ο Μελετζής διαμόρφωσε τη χαρισματική του προσωπικότητα. Οι φωτογραφίες που πήρε ο Μελετζής από εκείνες τις απίθανες κατεβασιές του ΕΑΜικού κόσμου στους δρόμους της Αθήνας, διαμαρτυρόμενος ενάντια στο φασιστικό εγκληματία, όπως και η δράση του ΕΛΑΣ στην Ελεύθερη Ελλάδα γίνονται αδιάσειστα ιστορικά ντοκουμέντα. Δεν μπορούν να αρνηθούν τούτα τα ιστορικά ούτε οι προσκυνημένοι, ούτε οι μηδίζοντες. Το περίεργο είναι πως μέσα σ' αυτές τις εκατοντάδες φωτογραφίες ο Μελετζής κατόρθωσε να δώσει από την επιλεγμένη γωνία όρασης και φωτισμού, μια υποβλητική ατμόσφαιρα, που σε οδηγεί πέρα από το εικονιζόμενο...".

Σε μια μοναδική φωτογραφική έκθεση, που στήθηκε σε χρόνο ρεκόρ και φιλοξενήθηκε στο "Ηλίου Μέλαθρο", εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη δημοσιότητα φωτογραφικά ντοκουμέντα από τη μεγάλη σελίδα του βουνού, της Ελεύθερης Ελλάδας, της τεράστιας αντιστασιακής προσφοράς, που έχει δώσει η ελληνική αγροτιά, η ύπαιθρος της χώρας. Ο Σπ. Μελετζής θυμάται από εκείνη την έκθεση: "Ηταν κάτι το μοναδικό, ο κόσμος είχε κάνει δυο "ουρές" μπροστά από το μέλαθρο και μια έφτανε στην οδό Κοραή και η άλλη στο ΡΕΞ. Δυστυχώς, η έκθεση κράτησε μόνο εννιά μέρες, μετά ξέσπασαν τα Δεκεμβριανά". Ο Γ. Ζιούτος που εκτελούσε χρέη γραμματέα της ΠΕΑΕΑ είχε πει: "Γιατί τους ανεβάσαμε τους καλλιτέχνες στο βουνό; είναι χαραμοφάηδες. Καλύτερα να τους αφήναμε στην Αθήνα. Ο Μελετζής αργότερα θυμάται πως ο Γ. Ζιούτος "βλέποντας όλα αυτά τα ντοκουμέντα στην έκθεση και την προσφορά, αναλύθηκε σε δάκρυα, τον αγκάλιασε και τον φίλησε".

Ο Σπ. Μελετζής, τράβηξε αρκετές φωτογραφίες και κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών. "Ημουνα, μας είπε, στου Μακρυγιάννη και φωτογράφιζα τη μάχη, στις 6 Δεκέμβρη όμως με έπιασαν και με μετέφεραν για τέσσερις μήνες στο Ελ Ντάμπα".

Τον Απρίλη του 1992, ο Σπ. Μελετζής, ζήτησε να του παραχωρηθεί η αίθουσα στης Εθνικής Πινακοθήκης για να κάνει μια έκθεση με το φωτογραφικό του υλικό. Δυστυχώς συνάντησε την άρνηση της Διεύθυνσης της Εθνικής Πινακοθήκης και αναγκάστηκε να πάει στη Βιέννη όπου και πραγματοποιεί έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της πόλης με μεγάλη επιτυχία. Στα πλαίσια της Εκθεσης αυτής το Μουσείο της Βιέννης τύπωσε ένα λεύκωμα με τον τίτλο "Σπ. Μελετζής, Φωτογραφία 1923 - 1991". Ακόμα όμως και σήμερα ο Σπ. Μελετζής συνεχίζει να φωτογραφίζει. Τον Αυγούστου του 1995 πήγε στο νησί του, την Ιμβρο και τράβηξε φωτογραφίες που αποτελούν ένα μοναδικό ντοκουμέντο για τις ομορφιές του νησιού και για τους λίγους Ελληνες που έχουν απομείνει εκεί.