Η ειρηνική κινητοποίηση μερίδας του κυπριακού λαού στα γνωστά θλιβερά γεγονότα στις 11.8.96 στην Κύπρο, θα έχει νόημα, εάν μπορέσει να συνεχίσει τον ειρηνικό αγώνα μιας μόνιμης ενεργούς αμφισβήτησης της τουρκικής κατοχής της Κύπρου. Η στήλη, προσπαθώντας να προσμετρήσει τις ευθύνες της τραγωδίας του θανάτου του Ελληνοκύπριου αναρωτιέται: Αραγε, πόση ευθύνη έχουν οι Τούρκοι φυσικοί αυτουργοί και πόση οι μονίμως ηθικοί αυτουργοί της κυπριακής τραγωδίας στα πολιτικά κλιμάκια των Αθηνών και των Βρυξελλών; Η στήλη επισημαίνει ότι βρισκόμαστε στην εποχή των πιο βάρβαρων διακρίσεων. Το υπερεθνικό λόμπι των ισχυρών χρησιμοποιεί εκτεταμένες ομάδες διεθνώς, εναντίον λαών που επιζητούν ελευθερία και δικαιοσύνη. Πίσω από την τουρκική κατοχή της Κύπρου και τα αιματηρά γεγονότα που γεννά, υπάρχει η σκανδαλώδης υποστήριξη των ισχυρών της δυτικής συμμαχίας στο στρατιωτικό - πολιτικό σύμπλεγμα εξουσίας της Τουρκίας. Στο ίδιο γεγονός οφείλονται και τα αδιέξοδα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που ενισχύουν τις επεκτατικές βλέψεις της Αγκυρας. Παρατρεχάμενοι αυτής της διεθνούς συνωμοσίας των ισχυρών είναι κι οι Ελληνες τρόφιμοι των ευρωπαϊκών κοινοβίων και πράκτορες ξένων συμφερόντων.

Οι "ναινέδες" του ελληνικού Κοινοβουλίου αποτελούν το θλιβερό μαϊντανό της ιστορίας. Ολη αυτή η διεθνής συνομοταξία των ισχυρών, στηρίζεται στην Ελλάδα σε ένα υπόστρωμα ομαδικών και προσωπικών συμφερόντων που κινούνται στα πλαίσια του πιο αντιδραστικού εγωισμού. Αυτή η μάζα καθιστά αδύνατη κάθε μαζική λαϊκή αντίδραση στο όνομα ενός ανύπαρκτου κοινωνικού κόστους και ενός υπαρκτού πολιτικού κόστους των κομμάτων που στηρίζει, ελέγχει και καθορίζει διά μέσου υπαρκτών διαπλεκομένων συμφερόντων. Σε πείσμα της όμως, το καυτό τρίγωνο Αθήνας - Λευκωσίας - Αγκυρας είναι εδώ και αιμορραγεί. Μαζί του είναι εδώ και οι μείζονος σημασίας διπλωματικές ενέργειες της τουρκικής εξουσίας που την καθιστούν μεγάλο οικονομικό και στρατιωτικό παράγοντα της περιοχής. Πρόσφατα προέβη σε δυο φαινομενικά αντιφατικές ενέργειες. Εκλεισε στρατιωτική συμφωνία με το Ισραήλ και συναντήθηκε με την αιγυπτιακή ηγεσία για οικονομικές συμφωνίες και γενικότερη σύσφιξη σχέσεων στα πλαίσια του αραβικού κόσμου.

Ας μην ξεχνιέται ότι η Αίγυπτος υπήρξε προνομιακός χώρος φιλίας και συνεργασίας της Σοβιετικής Ενωσης. Επιπλέον, η τουρκική ηγεσία έκλεισε συμφωνία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως με την Τεχεράνη για την προμήθεια περσικού φυσικού αερίου, αδιαφορώντας για τις αρνητικές αντιδράσεις της Ουάσιγκτον. Αυτή η συμφωνία έπεται μιας πολλαπλάσιας ροής περσικού πετρελαίου τον τελευταίο χρόνο. Κι έπεται, ίσως, συνέχεια...

Ας μην ξεχνιέται ότι μερίδα τουλάχιστον του αραβικού κόσμου είναι ο καλύτερος πελάτης των δυτικών χωρών κι ότι η τουρκική άρνηση συμμόρφωσης προς τις αμερικανικές αξιώσεις να μην κλειστεί η νέα τουρκο - περσική συμφωνία αερίου, ίσως να στηρίζεται και σε αυτό το γεγονός, εκτός του ρόλου της στα γεγονότα της Κασπίας. Εξ όλων αυτών, προκύπτει η ερώτηση: πού δύναται να βρίσκεται η πιθανή κατάληξη της λυκοφιλίας μεταξύ των μιλιταριστών της Δύσης και των πολεμοκάπηλων του Ισλάμ; Με αυτή τη δυναμική των γεγονότων που τρέχουν, είναι εύλογος ο κίνδυνος δημιουργίας μιας παρατεταμένης εθνικής κρίσης, πέρα από την τεχνητή μορφή που προσπαθεί να της προσδώσει η ελληνική πολιτική ηγεσία. Τα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα της Κύπρου με τον νεκρό Ελληνοκύπριο, εντάσσονται στην εξέλιξη της τουρκικής αλαζονικής ηγεμονίας που στηρίζεται στις ΗΠΑ και την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση. Η στήλη εξακολουθεί να επιμένει στη γνώριμη επωδό της: Ελληνες αντισταθείτε!