Ομως, το γεγονός ότι ξαναακούστηκε με τόσο στόμφο και σε τόσο κρίσιμη στιγμή, μάλλον δεν είναι άνευ σημασίας. Αναγκαίο, λοιπόν, να τεθούν ορισμένα ερωτήματα: Πρώτον, πότε η επίσημη πολιτική ηγεσία της Ελλάδας απεμπόλησε τα δικαιώματα του ελληνισμού; Αν ουδέποτε υπέπεσε σε τέτοιο όνειδος - και δε φανταζόμαστε οι πολιτικοί ταγοί να ομολογήσουν ότι κάποτε απεμπόλησαν αυτά τα δικαιώματα - τότε γιατί σήμερα αισθάνονται την ανάγκη να κραυγάζουν ότι τα "διεκδικούν"; Θα ήταν παρήγορο να υποθέσει κανείς ότι πολιτικές Ερινύες κατατρέχουν ορισμένους που αισθάνονται "λίγοι" όταν μετρούν τις πράξεις τους (δηλαδή την απραξία τους) για τα όσα συνέβησαν εναντίον των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελληνικής μειονότητας σε Ιμβρο, Τένεδο, Κωνσταντινούπολη κ.α. Δυστυχώς, δε συμβαίνει τίποτα τέτοιο. Απλώς, αυτός ο φανφαρόνικος "διεκδικητισμός" είναι απόλυτα εναρμονισμένος με τη σημερινή εποχή του επικίνδυνου "ψευτοτσαμπουκά" τύπου Ιμιας και, κυρίως, κρίνεται απαραίτητος ώστε να συντηρείται και να ενισχύεται το σκηνικό του ενδοβαλκανικού "μικροϊμπεριαλιστικού" ανταγωνισμού μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στην περιοχή.

Δεύτερον, γιατί δε συγκεκριμενοποιούν τι είναι αυτό που τέλος πάντων διεκδικούν όταν λένε "διεκδικούμε"; Μήπως εννοούν αυτό που λέει ο Στ. Παπαθεμελής, ότι, δηλαδή, "διεκδικούμε τα πάντα"; (!) Και ποια είναι αυτά τα "πάντα"; Σταματούν στην Κόκκινη Μηλιά ή έχει και παρακάτω; Αν πάλι η επίσημη και "εκσυγχρονιστική" πολιτική ηγεσία της χώρας δεν υπονοεί με τα "διεκδικητικά" της κηρύγματα κάποιο "παπαθεμέλειο" γιουρούσι κατά των "βαρβάρων", τότε πρέπει να εξηγήσει γιατί με την τακτική της παρέχει σκέπη σε τέτοιου είδους επικίνδυνα παραληρήματα. Πρέπει να εξηγήσει γιατί επιτρέπει σε ιδιώτες, τύπου Λυκουρέζου, που αυτοαναγορεύονται σε "υποδείγματα πατριώτη", να αξιοποιούν την πολιτική φρασεολογία των "διεκδικούμε" για να εμφανιστούν ως εκπρόσωποι όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του κυπριακού λαού, εξ ονόματος, μάλιστα, του οποίου απευθύνουν "εύγε" στην κυβέρνηση για το "νέο" δόγμα της!!!

Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και η κυβέρνηση ας το καταλάβει. Η Ελλάδα δεν έχει να παραχωρήσει τίποτα όπως δεν έχει και να διεκδικήσει τίποτα από κανέναν. Εκτός από... ένα. Τη διεκδίκηση της εθνικής της κυριαρχίας που ποδοπατείται και ασφυκτιά από τα δεσμά της εξάρτησης που έχουν επιβάλει στη χώρα οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ. Αν έχουν το κουράγιο οι κυβερνήτες των "ευχαριστιών" προς την Ουάσιγκτον, ας προχωρήσουν σε αυτή τη διεκδίκηση, που σημαίνει το άλφα και ωμέγα για τη διαφύλαξη των δικαιωμάτων του ελληνισμού. Και επειδή τέτοιο κουράγιο δεν έχουν, τουλάχιστον ας μην προσθέτουν στην υποτέλειά τους και τις εθνικιστικές κορόνες τους. Γιατί πάλι μόνο οι λαοί θα την πληρώσουν!

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ