Παρασκευή 8 Αυγούστου 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η πρόκληση

Η πρόκληση, κάθε φορά που προκύπτει το θέμα, είναι και πιο μεγάλη. Πιο βάναυση. Σε χαλεπούς καιρούς, που οι κυβερνώντες αξιώνουν από τους οικονομικά αδύνατους να αποδεχτούν ως "δεύτερη φύση" τη λογική των θυσιών και τη χωρίς τέλος λιτότητα, εν ριπή οφθαλμού και χωρίς πολλά πολλά αποφασίζουν για τις αυξήσεις των δικών τους αποδοχών. Αυτοί, οι εμπνευστές και εκτελεστές των πιο άδικων και κοινωνικά ανάλγητων πολιτικών, φαίνεται πως σε ό,τι αφορά τις δικές τους απολαβές, αυτή τη φορά, το παράκαναν. Τις διπλασίασαν!

Μακριά από τους κομμουνιστές και το "Ρ" κάθε διάθεση λαϊκισμού. Καμιά επιθυμία δεν έχουμε, ούτε πρόκειται να πάρουμε μολύβι και χαρτί - όπως μπακαλίστικα και ξεδιάντροπα κάνουν κάποιοι "εθνοσωτήρες" - για να υπολογίσουμε, αν τους φτάνει ή δεν τους φτάνει μηνιάτικο 800 ή 1.400 χιλιάρικων. Ούτε, τώρα, θα μπούμε στη λογική να θυμίσουμε δημόσιες καταγγελίες βουλευτών για συναδέλφους τους ότι "τα παίρνουν", ή να επισημάνουμε πως πολλοί από τους 300 το δρόμο της πολιτικής τον αντιμετωπίζουν ως μέσο για τον προσωπικό τους πλουτισμό. Αλλού βρίσκεται κυρίως το πρόβλημα.

Κανείς τους, ούτε ένας, από αυτούς που ψήφισαν την απόφαση για το διπλασιασμό των μισθών τους, δε δίστασε, δεν προβληματίστηκε, ή είχε τον παραμικρό ενδοιασμό, όταν δεκάδες και εκατοντάδες φορές σήκωνε στο Κοινοβούλιο το χέρι του, για να επικυρώσει τις αντιλαϊκές αποφάσεις που επιβάλλονται σε βάρος του λαού. Κανένας τους δεν αναλογίστηκε αν φτάνει ή όχι ο μισθός που αυτός αποφασίζει - εγκρίνοντας την κυβερνητική πολιτική - για τον εργάτη της βιομηχανίας, τους άλλους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τα άλλα κοινωνικά στρώματα. Ούτε ένας δεν έβγαλε άχνα στα αλυσιδωτά μέτρα για την υποβάθμιση, ακόμα και κατάργηση κοινωνικών υπηρεσιών που υποτίθεται πως απολάμβαναν οι εργαζόμενοι και από κοινού αποφάσισαν να τους στείλουν στο"πυρ το εξώτερο". Και τόσα άλλα. Με μια φωνή και χωρίς ίχνος ντροπής αναμασούν τις γνωστές αθλιότητες περί συντεχνιών, όταν κάποιοι εργαζόμενοι ζητούν πέντε - δέκα ψωροχιλιάρικα αύξηση για να μην επιδεινωθούν παραπέρα οι συνθήκες διαβίωσής τους.

Ιδού, όμως, πού βρίσκονται οι πραγματικές συντεχνίες. Ιδού πώς οι βουλευτές των κυβερνητικών κομμάτων αντιλαμβάνονται το ρόλο τους και ασκούν την πολιτεία τους. Ιδού πώς τα ίδια τα κόμματα εξουσίας θέλουν τους βουλευτές τους. Γρανάζια διαιώνισης και αναπαραγωγής της κοινωνικής αδικίας και στήριγμα στις επιλογές της άρχουσας τάξης. Το αντίτιμο της αποφασιστικότητας που επιδεικνύουν, στηρίζοντας τις πλέον εκτρωματικές για το λαό και βάναυσες πολιτικές, είναι ν' αποφασίζουν οι ίδιοι για τις δικές τους αμοιβές τους.

Και κάτι τελευταίο. Τα διάφορα που ακούγονται όσες φορές οι κομμουνιστές βουλευτές καταψηφίζουν και καταγγέλλουν τις αυξήσεις - πρόκληση που αποφασίζονται, περί δήθεν αντίδρασής τους εκ του ασφαλούς, αφού και οι ίδιοι εισπράττουν τελικά αυτά τα ποσά, μόνο γέλωτα και οργή προκαλούν στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Κι αυτό επειδή είναι με τον πλέον επίσημο τρόπο γνωστό - κι όσοι δεν το γνωρίζουν ας το μάθουν μια για πάντα - ότι οι βουλευτές του ΚΚΕ καταθέτουν ΟΛΟΚΛΗΡΗ τη βουλευτική αποζημίωση στο Κόμμα, και εισόδημά τους αποτελεί ο μισθός του επαγγελματικού στελέχους του ΚΚΕ, όπως γίνεται με όλα τα επαγγελματικά στελέχη του Κόμματος, ανεξάρτητα από τον τομέα δουλιάς που τους έχει ανατεθεί.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Στην ανατροπή των συσχετισμών η λύση (2013-07-18 00:00:00.0)
Σκανδαλώδης αντιλαϊκή πρόκληση (2010-03-16 00:00:00.0)
Δε θα λάβουν αυξήσεις οι βουλευτές (2009-05-19 00:00:00.0)
Οι ...«αυξήσεις» μειώνουν το λαϊκό εισόδημα (2008-06-04 00:00:00.0)
Με αλχημείες δε λύνονται τα προβλήματα (1997-02-16 00:00:00.0)
ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ ΟΙ ΕΥΧΕΣ (1996-01-03 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ