Βρισκόμαστε ήδη ένα μήνα μετά την έναρξη της απεργίας των καθηγητών και 15 μέρες μετά την έναρξη της απεργίας των δασκάλων. Η κυβέρνηση, έχοντας και το μαχαίρι και το πεπόνι, ισχυρίζεται μέσα από τα Μέσα Μαζικής ενημέρωσης ότι με τις αυξήσεις που έχει δώσει στους εκπαιδευτικούς οι μισθοί τους πλέον ξεκινούν από 350.000 δραχμές στον πρωτοδιόριστο και φτάνουν στα ανώτερα κλιμάκια στις 700.000(!), και ο λόγος στους συνομιλητές μας, για να μας πουν τι ακριβώς συμβαίνει.

Σ. Σάββας: Αν αυτός ο ισχυρισμός είναι αληθής, σημαίνει ότι έχει αναιρεθεί από την ίδια την κυβέρνηση η οικονομική της πολιτική. Κάτι τέτοιο, βέβαια, δε συμβαίνει. Αυτό που πράγματι συμβαίνει είναι ότι η κυβέρνηση διακηρύσσει από τη μία πως ο λαός πρέπει "να σφίξει το ζωνάρι", για να επιτευχθούν οι δείκτες του Μάαστριχτ και της σύγκλισης και από την άλλη φροντίζει αυτό να ισχύει μόνο για τους εργαζόμενους, βεβαίως και για τους καθηγητές.

Στην πραγματικότητα οι αυξήσεις στους μισθούς των εκπαιδευτικών είναι αυτές ακριβώς που προβλέπει η εισοδηματική πολιτική του 2,5% + 2,5%, συν τις 15.000 δραχμές που κερδίσαμε μέχρι τώρα από την απεργία μας και αυτές σε τρεις δόσεις.

Την ίδια ώρα γνωρίζουμε από την έκθεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης του Νοέμβρη, ότι ο πληθωρισμός θα κυμανθεί γύρω στο 7%. Που σημαίνει πως η μεγάλη μάζα των εκπαιδευτικών με λιγότερα από 15 χρόνια υπηρεσίας, με βάση το 2,5 + 2,5, όχι μόνο δε θα έχει πραγματική αύξηση του μισθού, αντίθετα θα έχει και νέες σημαντικές απώλειες. Οι συνάδελφοι που έχουν πάνω από 15 χρόνια υπηρεσία θα ισοσταθμίσουν με τις αυξήσεις στους μισθούς τους το ποσοστό του πληθωρισμού και μόνο αυτοί που έχουν 33 χρόνια θα δουν τους μισθούς τους να αυξάνονται 1 με 1,5% Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και καμία αλχημεία δεν μπορεί να την κρύψει.

Δ. Αγκαβανάκης: Με τους ίδιους ακριβώς υπολογισμούς που ισχύουν για τους καθηγητές, οι καθαρές αυξήσεις που έδωσε η κυβέρνηση στους δασκάλους από τη μέχρι τώρα πορεία του αγώνα μας είναι 3.600 τον μήνα. Μην ξεχνάμε όμως ότι έρχεται και το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που προβλέπει αύξηση των κρατήσεων για τα ασφαλιστικά ταμεία κατά 6%, που σημαίνει ότι η αύξηση έχει εξανεμιστεί πριν ακόμα δοθεί, ενώ θα προκύψει, μάλιστα, και μείωση μισθού. Η πρόκληση γίνεται μεγαλύτερη καθώς όλα αυτά, συμβαίνουν όταν 2,3 τρισ. είναι οι βεβαιωμένοι και ανείσπραχτοι φόροι των βιομηχάνων, όταν τα κέρδη των βιομηχάνων αυξήθηκαν το '96 κατά 32% και όταν οι καταθέσεις της ελληνικής ολιγαρχίας στις ελβετικές τράπεζες με επίσημα στοιχεία του ΟΟΣΑ φτάνουν τα 3,2 τρισ.

- Οσον αφορά τα υπόλοιπα αιτήματα του κλάδου, σε ποιο σημείο βρίσκεται η διαπραγμάτευση;

Σ. Σάββας: Είναι αυτονόητο ότι αν η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίσει γενικότερα το οικονομικό πρόβλημα της εκπαίδευσης, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί κανένα από τα υπόλοιπα αιτήματα των εκπαιδευτικών και των δύο βαθμίδων.

Μέσα από την αύξηση των δαπανών για την Παιδεία περνά η λύση όλων των αιτημάτων. Το καθαρά μισθολογικό, η μείωση των μαθητών ανά τάξη, η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, η καθιέρωση μόνο πρωινής βάρδιας στα σχολεία, το συνταξιοδοτικό πρόβλημα - που με τη σημερινή πολιτική της κυβέρνησης μπορεί να φτάσει ο εκπαιδευτικός 65 ετών και να διδάσκει ακόμα - όλα αυτά δεν μπορούν να λυθούν αν δε λυθεί το συνολικότερο οικονομικό πρόβλημα που συνδέεται με το αίτημα για αύξηση των δαπανών στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, δεν έδωσε καμία συγκεκριμένη απάντηση στα αιτήματά μας. Δεν είπε, έστω, "δεσμεύομαι ότι του χρόνου θα κάνω τόσους διορισμούς" (σύμφωνα με αυτά που ζητάμε), ή "δεσμεύομαι σε τόσα σχολικά έτη να έχει μειωθεί ο αριθμός μαθητών ανά τάξη", ή "θα προχωρήσω αυτό το συγκεκριμένο πρόγραμμα επιμόρφωσης". Δεν έχει απαντήσει συγκεκριμένα σε τίποτα.

Δ. Αγκαβανάκης: Το ίδιο διαπιστώθηκε και στις συναντήσεις που είχε με τους δασκάλους η κυβέρνηση. Πέρα από τις 3.600 δραχμές των μήνα, δεν απάντησε συγκεκριμένα και δε δεσμεύτηκε, ούτε για το συνταξιοδοτικό, ούτε για την εξομοίωση των πτυχίων μεταξύ πτυχιούχων Παιδαγωγικών Τμημάτων και Παιδαγωγικών Ακαδημιών, ούτε για κανένα από τα υπόλοιπα αιτήματα που συμπίπτουν με αυτά των καθηγητών.