"Θα μας φάει ο "λύκος", αν δε συμμετέχουμε καθολικά στο συνδικάτο μας". Λόγια βγαλμένα από την ψυχή του ασπρομάλλη οικοδόμου, Σπύρου Γαλανόπουλου,"ποτισμένα" από την εμπειρία δεκαετιών, έρχονται να αποτυπώσουν ίσως με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το πώς αντιλαμβάνονται χιλιάδες οικοδόμοι τη σχέση τους με το συνδικάτο, το "σπίτι" τους, όπως τους αρέσει να το αποκαλούν.

Οι εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης στο Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας - εκλογές που γίνονται σε μια περίοδο όπου τα προβλήματα κάνουν δυναμικά αισθητή την παρουσία τους - στάθηκαν αφορμή για να επισκεφθούμε και πάλι, χτες το πρωί, τις "πιάτσες" των οικοδόμων.

Το ρολόι έδειχνε 6 το πρωί. Το σκοτάδι ακόμα κάλυπτε τα πάντα, ωστόσο στο καφενείο, στα πεζοδρόμια - εκεί δίπλα στην παλιά πλατεία Δημαρχείου - η ζωή είχε ξεκινήσει το καθημερινό της "δρομολόγιο". Δεκάδες οικοδόμοι με τα εργαλεία της δουλιάς στο χέρι, θόρυβος και πάνω απ' όλα αναμονή, "μήπως σήμερα καταφέρουμε να κάνουμε ένα μεροκάματο".

Η σύστασή μας "είμαστε από το "Ριζοσπάστη"", ήταν αρκετή για να μαζευτούν γύρω μας πολλοί οικοδόμοι.

Ο Νίκος Τσακίρης,σιδεράς, θα μας πει: "Δεν υπάρχει δουλιά συνέχεια. Πότε κάνουμε δυο, πότε τέσσερα και πότε κανένα μεροκάματο τη βδομάδα. Εχω τρία παιδιά και τα πράγματα είναι δύσκολα. Πιστεύω ότι όλοι οι οικοδόμοι πρέπει να ψηφίσουν τώρα στις εκλογές του συνδικάτου. Να δυναμώσει ακόμα περισσότερο, για να μπορέσουμε καλύτερα να παλέψουμε και να λυθούν πιο εύκολα τα προβλήματά μας".

Στην απέναντι πλευρά του πεζοδρομίου, ο μαραγκός Μιχάλης Σμύρνης είναι και αυτός σε αναμονή για το μεροκάματο. Οπως θα πει, "φέτος είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα, βρίσκουμε κάποια δουλίτσα. Ομως τα μεροκάματα μένουν στάσιμα. Αν δεν υπήρχε και το συνδικάτο, αν δε γινόντουσαν τόσοι αγώνες, θα ήμασταν τελείως ισοπεδωμένοι. Ολοι θα πρέπει να συμμετέχουμε στις εκλογές, να βοηθήσουμε να δυναμώσει το συνδικάτο. Είναι η μόνη επιλογή για να περιφρουρήσουμε τα δικαιώματά μας και να μη δουλεύουμε χειρότερα απ' ό,τι οι Αλβανοί σήμερα".

Δυο, το πολύ τρία, μεροκάματα τη βδομάδα κάνει και ο Γιάννης Θεοδωρόπουλος και όπως θα πει "τα βρίσκουμε και αυτά επειδή ερχόμαστε εδώ στην πιάτσα. Μεγάλη ζημιά κάνουν και με τους αλλοδαπούς. Δεν τους νομιμοποιούν σκόπιμα, γιατί έτσι και φθηνά χέρια έχουν και κρατάνε και τα δικά μας μεροκάματα χαμηλά. Φυσικά και θα ψηφίσω στο συνδικάτο. Είμαι απ' το '76 στην πιάτσα. Το συνδικάτο πρέπει να δυναμώσει και κατά τη γνώμη μου, πρέπει να δώσει βάρος στην ανεργία του κλάδου και στην πάταξη της "μαύρης εργασίας". Να απαιτήσουμε τη νομιμοποίηση των αλλοδαπών".

Η κουβέντα συνεχίζεται, μέχρι που κάποια στιγμή ο χώρος ερημώνει. Ορισμένοι τυχεροί έφυγαν για μεροκάματο. Κάποιοι άλλοι θα γυρίσουν και πάλι σπίτι με άδεια χέρια.

Nτ.Ν