Πολλά και διάφορα γράφει στη χτεσινή "Καθημερινή" ο καθηγητής της Φιλοσοφικής, Χρ. Γιανναράς. Και λειτουργώντας σαν μαθητευόμενος σκοπευτής, θέτει απέναντί του κάποιον υποτιθέμενο στόχο (στην προκειμένη περίπτωση "το παπανδρεϊκό "παράδειγμα"", όπως το βαφτίζει), που ενώ, δήθεν, το "πυρπολεί", στην πραγματικότητα το χρησιμοποιεί σαν άλλοθι για να χτυπήσει εκείνο που πραγματικά τον ενδιαφέρει, επικαλούμενος τη "διασπορά των πυρών". Γράφει, λοιπόν, ο κύριος καθηγητής, καταγγέλλοντας, δήθεν, το "παπανδρεϊκό "παράδειγμα"": "Δυο υπουργοί Παιδείας, ένας πρώην και ένας νυν, πλαισιωμένοι από προσωπικότητες του δημόσιου βίου, διαλέγονται στην τηλεόραση με μαθητούδια για τις καταλήψεις του "χαβαλέ" και της "πλάκας" (πρόκειται για πρόσφατη εκπομπή στο "MEGA" με εκπροσώπους των μαθητών με την παρουσία των Γ. Παπανδρέου και Β. Κοντογιαννόπουλου). Τα μαθητούδια γαυριούν για "δικαιώματα" που η εξασφάλισή τους δικαιολογεί την πιο ωμή φασιστική συμπεριφορά. Και ο υπουργός της Παιδείας, έμφοβος, εκλιπαρεί για "διάλογο" τα υπό εκκόλαψιν φασιστοειδή", καταλήγει ο κύριος καθηγητής. Ποιος είναι ο πραγματικός του στόχος; Μα όλοι εκείνοι που αγωνίζονται, που δε σκύβουν το κεφάλι, που διεκδικούν. Οταν τους βλέπει ο κύριος καθηγητής ταράζεται. Θα τους ήθελε σκυφτούς, γονατισμένους, μπροστά στην "αυθεντία" της εξουσίας και των στυλοβατών της. Τόσο πολύ ταράζεται, μάλιστα, που δεν μπορεί να κρατήσει ούτε καν τα προσχήματα, κατά τη δημοσιοποίηση των - δικών του - φασιστικών κηρυγμάτων.