Κυριακή 12 Φλεβάρη 1995
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΔΙΕΘΝΗ
Ο θόρυβος για τα οικονομικά των κομμάτων και το ΚΚΕ

Του Σπύρου ΧΑΛΒΑΤΖΗ

Η φιλολογία για τα οικονομικά των κομμάτων, για τον έλεγχό τους και για τις δαπάνες τους, έχει ανάψει τελευταία. Πολλά λέγονται, ακόμα περισσότερα γίνονται ή επιδιώκεται να προωθηθούν, δήθεν για την ανάγκη εξυγίανσης της πολιτικής ζωής της χώρας. Πριν μερικές μέρες είχαμε και τη συζήτηση στη Βουλή για ανάλογα θέματα.

Τι αποκάλυψε αυτή η συζήτηση;

Πρώτον: Οτι πολλά γίνονται για τα μάτια του κόσμου, αλλά ταυτόχρονα και για τον αποπροσανατολισμό του.

Δεύτερο: Η υποκρισία είναι κύριο γνώρισμα του αστικού κόσμου και της αστικής πολιτικής γενικότερα. Οχι βέβαια, σε προσωπικό επίπεδο, αλλά στην έκφραση της ακολουθούμενης πολιτικής.

Τρίτο: Η συστηματική προσπάθεια που αναπτύσσεται για να μην μπορέσει ο λαός να καταλάβει πού βρίσκονται οι πραγματικές πηγές οικονομικών εσόδων των αστικών κομμάτων.

Ας δούμε το πρόβλημα στην ουσία του. Κόμμα και οικονομικά του.

Πώς έχει το πρόβλημα: Κανένα κόμμα δεν μπορεί να υπάρξει με αξιώσεις σήμερα, χωρίς πολιτική δραστηριότητα. Εάν δεν έχει γραφεία, εάν δεν έχει στελέχη, εάν δεν προβάλλει τις θέσεις και την πολιτική του στο λαό. Εάν δεν έχει πολιτική παρουσία με εφημερίδα, με περιοδείες, με συγκεντρώσεις, με εκδηλώσεις, με την έκδοση προπαγανδιστικών ενημερωτικών φυλλαδίων και γενικότερα με μια μόνιμη πολιτική παρουσία.

Για να γίνουν όμως αυτά απαιτούνται οικονομικές δαπάνες. Από πού θα βρεθούν;

Στο καταστατικό του ΚΚΕ η υποχρέωση καταβολής της συνδρομής είναι μια από τις βασικότερες προϋποθέσεις, όπως και αυτή της συμμετοχής και δράσης του μέλους του κόμματος σε μια Κομματική Οργάνωση Βάσης.

Αλλες πηγές εσόδων για το ΚΚΕ είναι οι εισφορές των μελών και των φίλων του κόμματος, τα έσοδα των μελών του κόμματος που κατέχουν δημόσια αιρετά αξιώματα, οι δωρεές φίλων, τα έσοδα από τις αποζημιώσεις των βουλευτών, η κρατική επιχορήγηση, καθώς και από επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Ολα αυτά είναι πασίγνωστα. Ωστόσο, συχνά - πυκνά ανακυκλώνονται διάφορες συζητήσεις σε μέσα μαζικής ενημέρωσης που αναφέρονται στα οικονομικά των κομμάτων με αιχμές κατά του ΚΚΕ. Οι συκοφαντικές επιθέσεις για τα οικονομικά του δεν είναι σπάνιο φαινόμενο.

Συμπτωματικά, την περίοδο που οξύνεται αυτή η συζήτηση, το Κόμμα διεξάγει μια δίμηνη οικονομική εξόρμηση για τη συγκέντρωση πόρων για τη διάσωση του αρχείου του, που υπέστη καταστροφές από τις πλημμύρες του Οκτώβρη 1994. Μια εξόρμηση, η οποία έχει πολύ μεγάλη επιτυχία. Επιτυχία που συνίσταται στην πλατιά συμμετοχή μελών και φίλων του Κόμματος, αλλά για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλη έκταση, είχαμε συμβολή σ' αυτή μας την προσπάθεια από μαζικούς φορείς. Πολλές εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των μικρομεσαίων στρωμάτων, αλλά και επιστημονικά ιδρύματα, ΑΕΙ, και ΤΕΙ, τράπεζες, εκπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης και παντός είδους φορείς, συνέβαλαν στην τεράστια προσπάθεια που καταβάλλεται για τη διάσωση και τη συντήρηση του ιστορικού αρχείου του ΚΚΕ. Το θετικό αποτέλεσμα της Οικονομικής Εξόρμησης έχει μεγάλη πολιτική σημασία και όχι μόνον οικονομική.

Πώς έχουν τα πράγματα στα κόμματα που στηρίζουν την κυριαρχία του κεφαλαίου:

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια γοργή διαδικασία συνύφανσης του μεγάλου κεφαλαίου με τα αστικά κόμματα. Οχι, βέβαια, ότι αυτό δε συνέβαινε και πριν. Ωστόσο, σήμερα αυτό γίνεται πολύ άμεσα και με εκκωφαντικό τρόπο. Το τελευταίο διάστημα ακούγεται, όλο και πιο συχνά ότι επιβάλλεται, σε καίρια υπουργεία όπως Εξωτερικών, Εθνικής Οικονομίας, Υγείας και Παιδείας θα πρέπει να υπάρχουν μόνιμοι υπουργοί και όχι κατ' ανάγκη πολιτικά πρόσωπα. Ετσι, ανεξάρτητα από ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση να ασκείται μια σταθερή πολιτική. Σαν να είναι, δηλαδή, θέμα προσώπων και όχι αντιλαϊκής πολιτικής τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός και ο τόπος. Προτάθηκε, επίσης, και η τοποθέτηση υπουργών εξωκοινοβουλευτικών, οι οποίοι έχουν τεράστια εμπειρία από επιχειρηματικές ή άλλες δραστηριότητες. Ηδη, αρκετά στελέχη της αστικής τάξης, έμποροι, βιομήχανοι εκλέγονται βουλευτές και ευρωβουλευτές. Η λογική στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι: Η αστική τάξη δε θέλει μεσολαβητές. Είναι καιρός, λένε μερικοί, όχι μέσω πολιτικών εκπροσώπων, αλλά οι ίδιοι οι εν ενεργεία καπιταλιστές να αναλάβουν άμεσες κυερνητικές ευθύνες. Φαίνεται ότι οι παρεμβάσεις του ΣΕΒ και άλλων ανάλογων οργανώσεών τους δεν τους καλύπτουν απόλυτα.

Ενα άλλο ζήτημα της επικαιρότητας είναι ότι υπάρχει μεγάλος πόλεμος για το ποιος θα πάρει τα μεγάλα, αλλά και άλλα δημόσια έργα. Οτι γίνονται σκληρές κόντρες. Οτι υπάρχει μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στα αστικά κόμματα, για το αν θα αναλάβει αυτή ή η άλλη εταιρία αυτό ή εκείνο το Δημόσιο Εργο. Οτι επεμβαίνουν ακόμα και πρώτα πολιτικά στελέχη άλλων χωρών, όπως έγινε πρόσφατα με τον Μιτεράν, για να εξασφαλιστεί ένα έργο υπέρ μιας γαλλικής εταιρίας. Διατυπώνονται, επίσης, πολλά ερωτήματα.

Γιατί οι κρατικές προμήθειες κινούνται πάντα στο σκοτάδι και γίνονται το "μήλον της Εριδος" ανάμεσα στα αστικά κόμματα;

Ποιες και πόσες είναι οι προμήθειες από τα μεγάλα έργα και πώς αυτές διοχετεύονται από το ένα ταμείο στο άλλο;

Τα κανάλια υπάρχουν. Ποια είναι τα συγκοινωνούντα δοχεία; Πώς αλλάζουν χέρια τεράστια χρηματικά ποσά; Ποιος θα απαντήσει σ' αυτά;

Αυτά τα ερωτήματα δεν είναι καθόλου ρητορικά. Είναι πραγματικά και κάποτε πρέπει να δοθούν καθαρές απαντήσεις από όλους όσοι εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με τη μια ή την άλλη μορφή με τέτοιου είδους δραστηριότητες. Και ας μην κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται.

Ενα άλλο ερώτημα είναι, πώς γίνεται ο έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων και τι πρέπει να γίνει, ώστε αυτός να είναι πιο ουσιαστικός και αποτελεσματικός.

Την ίδια στιγμή προσπαθούν να εμφανίζουν το ΚΚΕ ότι είναι το μόνο κόμμα που αρνείται έλεγχο στα οικονομικά του. Και πως τα υπόλοιπα κόμματα επιζητούν αυτόν τον έλεγχο. Πρόκειται για πολύ μεγάλη υποκρισία.

Η πραγματικότητα είναι ολότελα διαφορετική. Και η εμπειρία συγκεκριμένη.Στις προεκλογικές δραστηριότητες τα κυβερνητικά κόμματα πραγματοποιούν τεράστιες δαπάνες που συχνά ξεπερνούν σε τρέχουσες αξίες τα δισεκατομμύρια δραχμές. Υπάρχουν υποψήφιοι αυτών των κομμάτων που δαπανούν στην προεκλογική περίοδο ποσά τα οποία είναι υπερδιπλάσια από όσα εισπράττουν ως αμοιβή - βουλευτική αποζημίωση για μια τετραετία. Και το ερώτημα που τίθεται είναι:

Γιατί δρουν μ' αυτόν τον τρόπο;

Είναι τόσο το πάθος τους να υπηρετήσουν το λαό και την αλήθεια;

Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη τους προς το κοινωνικό σύνολο, ώστε να φτάνουν να θυσιάζονται γι' αυτό;

Γιατί επιδιώκουν πάση θυσία να εκλεγούν;

Μήπως η φιλοδοξία τους δεν είναι και τόσο πολύ κοινωνικού χαρακτήρα;

Αυτά τα ερωτήματα μπορούν και τα απαντούν μόνοι τους οι εργαζόμενοι.

Και τα απαντούν βλέποντας τον τρόπο ζωής πολλών από τους βουλευτές των αστικών και γενικά των κυβερνητικών κομμάτων.

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που αποδίδει λογαριασμό πρωτίστως στα μέλη του, στους φίλους και στους οπαδούς του. Αποδίδει λογαριασμό στην εργατική τάξη, στους εργαζόμενους.

Στα συνέδριά του, στις κομματικές συνδιασκέψεις, τα θεσμοθετημένα από το Καταστατικό του όργανα ελέγχουν την οικονομική δραστηριότητα της ΚΕ και όλων των οργανώσεων και δίνουν λόγο στα μέλη του Κόμματος.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι αυτήν την βιώνουν καθημερινά χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι. Τους κομμουνιστές, τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ, συναντούν συχνά οι άνθρωποι της δουλιάς ΜΕ ΤΟ ΚΟΥΠΟΝΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ. Στο εργοστάσιο, τον τόπο δουλιάς, στο γραφείο, στο καφενείο, στο σχολειό και στο Πανεπιστήμιο, έγινε και πάλι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο η εμφάνιση του κομμουνιστή και της κομμουνίστριας, του ΚΝίτη και της ΚΝίτισσας με το ΚΟΥΠΟΝΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ. Ναι, αυτή είναι η δύναμή μας. Αντλούμε δύναμη και αισιοδοξία από την πλατιά ανταπόκριση που βρίσκουμε σ' αυτήν την κατ' εξοχήν πολιτική δραστηριότητά μας για την οικονομική μας εξόρμηση.

Σ' αυτό το δρόμο θα συνεχίσουμε. Είναι μονόδρομος για τους κομμουνιστές. Στηριζόμαστε στους εργάτες, τους εργαζόμενους, στους αγρότες, στους επαγγελματοβιοτέχνες και μικρέμπορους, στους νέους επιστήμονες και ειδικότερα στους νέους και στις νέες της πατρίδας μας. Το ένα εκατοστάρικο που δίνει ο νεολαίος, ο μαθητής και ο φοιτητής, ο σπουδαστής και το πενηντάρικο που μπορεί να δώσει ο νέος άνεργος στην Οικονομική Εξόρμηση του Κόμματος έχει τεράστια ιδεολογικοπολιτική σημασία. Εχει ειδικό βάρος πολλαπλάσιο από αυτά που δίνουν οι μεγαλοβιομήχανοι στα κόμματά τους.

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που αποδίδει λογαριασμό πρωτίστως στα μέλη του, στους φίλους και τους οπαδούς του. Αποδίδει λογαριασμό στην εργατική τάξη, στους εργαζόμενους


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ