Στη διάρκεια των επόμενων 20 χρόνων, ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός των αναπτυσσομένων χωρών θα αυξηθεί κατά 730.000.000. Πρόκειται, δηλαδή, για έναν αριθμό ίσο με όσους απασχολούνται σήμερα σ' όλες τις βιομηχανικές χώρες του κόσμου. Οι συγκλονιστικοί αυτοί αριθμοί επιβεβαιώνουν, από τη μια, το μέγεθος της πληθυσμιακής έκρηξης που συντελείται στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου και προδιαγράφουν, από την άλλη, την οξυνόμενη κρίση που θα κυριαρχεί στην αγορά εργασίας, στην περίπτωση που δε θα ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα για γενναίες επενδύσεις και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Ετσι, λοιπόν, στο καυτό αυτό ερώτημα θα κληθεί ν' απαντήσει η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη, που θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Μάρτη στην Κοπεγχάγη και της οποίας διοργανωτής θα είναι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπούτρος Γκάλι χαρακτήρισε την κρίση αυτή "δίλημμα του συγχρόνου κόσμου" και έκανε, ταυτόχρονα, λόγο για "ένα είδους κοινωνικού δαρβινισμού, στα πλαίσια του οποίου θα επιβεβαιώνουν μόνο οι πιο ικανοί... ".

Μερικοί, μάλιστα, ειδικοί ισχυρίζονται ότι, η βασική αιτία της αυξανόμενης ανεργίας βρίσκεται στον υψηλό αριθμό των γεννήσεων, πράγμα που, όπως λένε, οδηγεί και στη φτώχεια. Για το λόγο αυτό, ο Αιγύπτιος υπουργός Οικογενειακών Υποθέσεων θεωρεί "τον οικογενειακό προγραμματισμό σαν απαίτηση της προόδου". Αλλοι, πάλι, έχουν την άποψη ότι "όσο περισσότεροι άνθρωποι, τόσο το καλύτερο".

Πέρα, όμως, απ' οτιδήποτε άλλο, γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι ότι, στη διάρκεια των τελευταίων δέκα χρόνων, η κατάσταση στην αγορά εργασίας, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζουν οικονομικοί ειδικοί, έχει δραματικά χειροτερεύσει σ' όλα τα τμήματα του κόσμου με εξαίρεση την Ανατολική Ασία και μερικές περιοχές στη Νοτιοανατολική Ασία. Ομως, κανείς αυτή τη στιγμή δεν είναι σε θέση να εξηγήσει πώς θα μπορούσε η τάση αυτή ν' αλλάξει, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα. Πάντως, μέχρι το 2020, ο παγκόσμιος πληθυσμός σε ηλικία ικανή να εργαστεί και που σήμερα είναι 2.800.000.000 θα αυξηθεί επιπρόσθετα κατά 1.300.000.000 άτομα. Και τα 50.000.000 των ανθρώπων αυτών που θα αναζητούν εργασία δε θα ζουν στην Αφρική, την Ασία ή τη Λατινική Αμερική.

Σήμερα, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, υπάρχουν 120.000.000 άνθρωποι χωρίς εργασία, στους οποίους θα πρέπει να συμπεριληφθούν και άλλα 700.000.000 που υποαπασχολούνται. Και, παρά το γεγονός ότι οι υποαπασχολούμενοι συχνά εργάζονται αρκετές ώρες τη μέρα, οι αμοιβές τους δεν αρκούν να θρέψουν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους και να κατορθώσουν έτσι να ξεπεράσουν τα σύνορα της φτώχειας. Σήμερα, ζουν στον πλανήτη μας 5.600.000.000 άνθρωποι. Για να φτάσουν στο τρίτο δισεκατομμύριο, το 1966, χρειάστηκαν 33 χρόνια, ενώ θα περάσουν μόνο 11 χρόνια (1998 - 2009) για να ξεπεραστούν τα 7.000.000.000.

Με άλλα λόγια, μέσα σε 43 χρόνια ο παγκόσμιος πληθυσμός θα διπλασιαστεί. Χρειάζεται, μήπως, να τονιστεί η ασφυκτική επίδραση μιας τέτοιας εξέλιξης στην οικονομική ανάπτυξη και την οικονομική κατάσταση;

Ν. Η.- Η.