Αγαπάμε τα παιδιά τόσο πολύ όσο διατυμπανίζουμε σε κάθε ευκαιρία;

Κατά πόσο η κοινωνία και οι φορείς της φροντίζουν για το πλάσμα εκείνο, που προετοιμάζεται ν' αλλάξει στο μέλλον τα κοινωνικά δρώμενα, ν' αποτρέψει τους πολέμους και όλους τους βιασμούς της ανθρωπότητας;

Κατά πόσο ανταποκρινόμαστε όλοι εμείς, που αποτελούμε τη σύγχρονη κοινωνία, στις υποχρεώσεις μας απέναντι στα παιδιά;

Ας δώσουμε σύντομες απαντήσεις σ' αυτό το ερώτημα. Κακοποιημένα παιδιά, εργαζόμενα σε άθλιες συνθήκες παιδιά, παιδιά που βγαίνουν στην επαιτεία και στην πορνεία, παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στη στέρηση, τη σκληρότητα, την αρρώστια και το θάνατο...

Παιδιά που παίρνουν ναρκωτικά, έφηβοι που χάνονται καθημερινά μέσα σε αξεπέραστα προβλήματα, μέσα στην ανεργία ή την υποαπασχόληση και οδηγούνται στη βία, στις φυλακές και γενικότερα στην περιθωριοποίηση...

Κι ας μη μιλήσουμε για τα εκατομμύρια παιδιών του Τρίτου Κόσμου. Που υποσιτίζονται, ταλαιπωρούνται φριχτά, πεθαίνουν από τις επιδημίες, δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν γονείς, πωλούνται στα σκλαβοπάζαρα, πολεμούν σε εμπόλεμες χώρες...

Ποια μηνύματα παίρνει στην πατρίδα μας το παιδί από το στενότερο και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον του, που θα το βοηθήσουν να εξελιχθεί σε υγιή προσωπικότητα;

Τι κάνει η εκπαίδευση, που παραμένει σ' ένα χώρο αναχρονισμού, μεταδίδοντας στον σημερινό μαθητή στείρα μάθηση, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, που χρησιμοποιεί ακόμα τον αυταρχισμό σαν "σίγουρο" τρόπο "διαπαιδαγώγησης";

Τι κάνουν τα μέσα ενημέρωσης; Σίγουρα δεν αποφεύγουν ή καλύτερα επιδιώκουν να δημιουργούν στον νέο άνθρωπο την αντίληψη για εύκολο χρηματισμό και μετατρέπουν έτσι τον περίγυρο σε μια σκληρή και άγρια ζούγκλα ανταγωνισμού και έλλειψης ανθρωπιάς...

Ας μη μένουμε λοιπόν, σε λόγια. Ας προχωρήσουμε σε έργα για υγιές μεγάλωμα του παιδιού, σε μια εποχή που μιλάμε για κρίση αξιών, για ανάγκη βελτίωσης της ζωής, και για να γίνει ο κόσμος πιο ειρηνικός και πιο ανθρώπινος...

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΥΡΙΟΠΟΥΛΟΥ