Η προηγμένη "τέχνη" των βιομηχανικών καπιταλιστικών χωρών, η διαφήμιση, προάγει, διαιωνίζει και δημιουργεί τις αξίες και τις ιδέες που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία του συγκεκριμένου οικονομικού συστήματος. Δηλαδή να αγοράζουμε πράγματα, να τα χρησιμοποιούμε, να τα πετάμε και να τα αναπληρώνουμε, σ' έναν κύκλο συνεχούς και επιδεικτικής κατανάλωσης.

Ενδεικτικά είναι τα ποσά των διαφημιστικών δαπανών αλλά και η αυξητική τους τάση. Το 1993 στη χώρα μας δαπανήθηκαν για διαφημίσεις 207.850.003.000 δραχμές ενώ το αντίστοιχο ποσό για τη χρονιά που μας πέρασε ήταν 286.490.218.000 δραχμές. Η διαφημιστική πίτα μοιράστηκε στα Μέσα Ενημέρωσης ως εξής: 66% στην τηλεόραση, 15% στα περιοδικά, 11% στις εφημερίδες και 6% στο ραδιόφωνο. Αυξάνονται όμως συνεχώς και οι διαφημιστικές εταιρίες που σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία φτάνουν περίπου τις 170 πανελλαδικά και στην Αθήνα τις 114.

Πραγματικά εξωπραγματικές οι διαφημιστικές δαπάνες για την πραγματικότητα της λιτότητας που αντιμετωπίζει καθημερινά ο εργαζόμενος, γεννούν αμέσως το ερώτημα: "Ποιος πληρώνει αυτά τα αστρονομικά ποσά; "

Κι όμως το διαφημιστικό κόστος, το πληρώνουμε από την τσέπη μας. Στο κόστος παραγωγής του προϊόντος υπολογίζονται οι πρώτες ύλες, τα εργατικά, τα λειτουργικά έξοδα, οι φόροι, αλλά και η διαφήμιση.Φυσικά όλα αυτά τα έξοδα μετακυλίονται στην τιμή του προϊόντος.

Γι' αυτό το θέμα, μας μιλάει ο οικονομολόγος και μέλος του Οικονομικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, Μιχάλης Κάχρης.Οπως τονίζει, τη διαφήμιση την πληρώνουν οι καταναλωτές και οι μικρομεσαίοι και εξηγεί: "Η προσπάθεια για την εξόντωση του αντιπάλου, προκαλεί τεράστιες οικονομικές δαπάνες. Τέτοιου είδους δαπάνες δεν μπορεί φυσικά να τις κάνει π. χ. μια μικρή βιοτεχνία ή ένα μικρό κατάστημα. Με αυτή την έννοια λέω ότι τη διαφήμιση την πληρώνουν οι μικρομεσαίοι". Συνεχίζοντας τη συζήτησή μας βλέπουμε πως το παραπάνω σχετίζεται και με το τι πληρώνει ο καταναλωτής. Το κόστος ενσωματώνεται ποικιλόμορφα στην τιμή του προϊόντος,αναφέρει ο Μ. Κάχρης επισημαίνοντας πως το διαφημιστικό κόστος, ο καταναλωτής θα το πληρώσει κυρίως μακροπρόθεσμα."Ο διαφημιζόμενος επενδύει μέσα από τη διαφημιστική δαπάνη μακροπρόθεσμα. Γιατί από τη στιγμή που θα εδραιωθεί το προϊόν του στην αγορά και θα γίνει μονοπώλιο ή θα ανήκει σε ένα ολιγοπώλιο, τότε μπορεί να αυξήσει την τιμή και μάλιστα αναδρομικά, αφού θα έχει εξαφανιστεί ο ανταγωνιστής από την αγορά" λέει, αναφέροντας χαρακτηριστικά το παράδειγμα των "προσφορών" στον Τύπο. "Εδώ έχουμε την προσφορά διαμερισμάτων, αυτοκινήτων, χωρίς παράλληλη αύξηση της τιμής των εντύπων, με σκοπό φυσικά την επικράτηση ενός ολιγοπωλίου στον Τύπο και την αύξηση των τιμών αργότερα".