Η ντομάτα, το ακορντεόν και οι "νεόπτωχοι" | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η ντομάτα, το ακορντεόν και οι "νεόπτωχοι"

Οι ζεστές νότες του ακορντεόν έντυσαν με χρώματα το αυγουστιάτικο απόγευμα. Το ζευγάρι και ένα μικρό παιδί περιδιάβαιναν τους δρόμους της γειτονιάς, ανταλλάσσοντας την τέχνη τους με δεκάρικα, που έπεφταν από τα τσιμεντένια "κοτέτσια" των ανθρώπων. Κέρμα και υπόκλιση, συνοδευόμενη από μαραμένα "ευχαριστώ". Καμιά φορά, το παιδί έβγαζε και το καπελάκι του, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Η κυρα - Νίκη παραμέρισε το γεράνι της και έσκυψε από το μπαλκόνι. "Εχει πέσει πείνα... Για να βγαίνουν πια και στους δρόμους... Εχει πέσει πείνα στον κοσμάκη. Τέτοιες σκηνές είχα να δω από το '60". "Νεόπτωχοι" σκέφτηκε η κόρη της. Σπουδαγμένη γαρ και λόγω της σχέσης της με κάποιον πανεπιστημιακό έριχνε πότε πότε καμιά ματιά σε κάτι... βαθυστόχαστες αναλύσεις. Απ' αυτές, που συγγράφουν, κατά καιρούς, οι επαϊοντες των Βρυξελλών. Εκεί, στη μακρινή αυτή πόλη, όπου μέσα σε "αποστειρωμένα" γραφεία αναλύονται στοιχεία και βγαίνουν συμπεράσματα: "Τόσα εκατομμύρια άνεργοι. Τόσα εκατομμύρια άστεγοι. Τόσα εκατομμύρια κάτω από το όριο της φτώχειας".

Μια και το σκέφτηκε, όμως, ξανάπιασε την εφημερίδα. Μικρές αγγελίες. Τον Ιούνη, ο προηγούμενος εργοδότης, της ανακοίνωσε ότι έληξε η σύμβαση και δυστυχώς αδυνατούσε να την απασχολήσει εκ νέου. Τώρα κύκλοι από κόκκινο μαρκαδόρο σημάδευαν "μαύρα πρόβατα σε άσπρο λιβάδι". Οσο για το φεστιβάλ και τη "Μήδεια", θα περίμενε άλλη φορά. Τώρα δεν περισσεύουν...

Την επομένη, Τρίτη, είχε λαϊκή στη γειτονιά. Απ' αυτές που οι ηγήτορες του τόπου επισκέπτονται σε κάθε προεκλογική περίοδο. Η καθηγήτρια, η κυρα - Λένη πήγε το πρωί για να ψωνίσει. Είδε τις τιμές, κοίταξε την τσέπη της και πήρε πάραυτα το δρόμο της επιστροφής. Σκέφτηκε να ξαναπάει το μεσημέρι, μπας και είναι πιο φθηνά. Πήγε, αλλά και πάλι το στόμα της στράβωσε. Το παλιό, καλό κόλπο, τούτη τη φορά δεν έπιασε.

"Βρε, οι τιμές φταίνε ή το πορτοφόλι που 'ναι άδειο;" αναρωτήθηκε η φιλενάδα της, η κυρα - Ρήνη. Η κυρα - Λένη δεν απάντησε. Σκεφτόταν τους λογαριασμούς που την περίμεναν στο σπίτι. Τη δόση από το στεγαστικό δάνειο. Τα φροντιστήρια των παιδιών που ξεκινούσαν το Σεπτέμβρη. Τα παλιά καρό μακρυμάνικα πουκάμισα που θα φόραγε στον άντρα της για άλλο ένα χειμώνα. Τη μαύρη φούστα που θα 'πρεπε να δανειστεί από την κυρα - Νίκη, για να πάει στην κηδεία της μακρινής της θείας. Το ψυγείο που περίμενε το σούπερ μάρκετ του Σαββάτου για να γεμίσει. Τους δυο μισθούς που σώνονταν μερικές μέρες πριν βγει ο μήνας. "Βρε Ρήνα, αυτός ο Γιάννος, αυτή η Βασούλα, πότε κατέβηκαν στη λαϊκή, να δουν πόσο έχει η ντομάτα;" ρώτησε με τη σειρά της, τη φιλενάδα της και ξεκίνησε για το σπίτι, δίχως να περιμένει απάντηση...

Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ