Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν στρέψει τις μέρες αυτές - με την ανάλογη... βοήθεια και των ΜΜΕ - τα βλέμματα στη Λοζάνη και περιμένουν να ακούσουν την οριστική απόφαση των 107 "Αθανάτων" της ΔΟΕ, που θα ανακοινωθεί την Παρασκευή. Κι αμέσως μετά κάποιοι θα πανηγυρίσουν, άλλοι θα απογοητευτούν, κάποιοι θα θριαμβολογήσουν και άλλοι θα σπεύσουν να κατηγορήσουν τα "μεγάλα συμφέροντα" και τις πολυεθνικές, που στέρησαν από τη χώρα τους την Ολυμπιάδα, όπως ακριβώς δηλαδή και στο Τόκιο πριν από εφτά χρόνια, όταν η Ατλάντα ανέλαβε τη "χρυσή" Ολυμπιάδα του 1996.

Αλλωστε αυτοί που έχουν επενδύσει πολιτικά και οικονομικά στην επιθυμία των λαών για τη διεξαγωγή των Αγώνων στην κάθε χώρα, πρέπει να βρουν μια δικαιολογία, για να κρύψουν την αλήθεια. Δικαιολογία που να "θάβει" - όσο γίνεται περισσότερο - τη θλιβερή πραγματικότητα και να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από την ουσία του πράγματος. Οτι δηλαδή αυτό που καθορίζει τελικά την απόφαση για το πού και πώς θα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, δεν είναι η ανάγκη των λαών να σμίξουν και να αγκαλιαστούν κάτω από τη φλόγα της ειρήνης, της φιλίας και της συνεργασίας, αλλά εκείνη η στάμπα της ντροπής που "θαυμάσαμε" όλοι στα κορμιά των αθλητών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου της Αθήνας...

Το πνεύμα της ελληνικής υποψηφιότητας, όπως εκφράζεται και μέσα από το φάκελο διεκδίκησης, δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Κύριο ζητούμενο για όλες τις Επιτροπές Διεκδίκησης και κατά συνέπεια και για την ελληνική, είναι η εκπλήρωση εκείνων των προϋποθέσεων που θέτουν οι "Αθάνατοι" της ΔΟΕ και όσα αυτοί υπηρετούν. Μόνο που αυτές οι προϋποθέσεις δεν ταυτίζονται με τις πραγματικές ανάγκες του ελληνικού λαού και της χώρας. Το ΚΚΕ είχε επισημάνει πριν από μερικούς μήνες, σχετικά με την υποψηφιότητα της Αθήνας για την Ολυμπιάδα του 2004, ότι ζητούμενο για τη χώρα μας πρέπει να είναι η αναβάθμιση των Αγώνων, η αντίθεση στην εμπορευματοποίηση, η εξασφάλιση μέσω του φακέλου υποψηφιότητας ότι στην πορεία θα αντιμετωπιστούν χρονίζοντα ζητήματα αθλητισμού, το θεσμικό πλαίσιο, η έρευνα, η τεκμηρίωση, η χρηματοδότηση, ώστε να μπορούν όλοι οι Ελληνες να αθλούνται, εξασφάλιση όρων ότι δε θα υπάρχει οικονομική επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων, ουσιαστική αναβάθμιση του περιβάλλοντος.

Κι ας μην ξεχνάμε βέβαια τις άγριες διαθέσεις, με τις οποίες οι εταιρίες κατασκευής των μεγάλων έργων περιμένουν πώς και πώς από τη χώρα μας να αναλάβει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κι αυτό γιατί τότε θα μπορούν να εκβιάσουν ακόμα περισσότερο για τα γνωστά "πανωπροίκια" που ήδη ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει ακριβά... Και σ' όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η ένοχη σιωπή της Επιτροπής Διεκδίκησης, η οποία αρνείται επίμονα το δημόσιο διάλογο με εκείνους που αντιτίθενται στην ανάληψη της Ολυμπιάδας από τη χώρα μας. Τακτική που εφαρμόζεται πιστά και επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο, από το Γενάρη του 1996, όταν και κατατέθηκε ο φάκελος υποψηφιότητας, μέχρι σήμερα.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Οι λαοί και ιδιαίτερα ο λαός της χώρας που θ' αναλάβει τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, έχουν υποχρέωση και καθήκον να παλέψουν και να υπερασπίσουν τις αξίες και τα ιδανικά του αθλητισμού, να αποκρούσουν αποφασιστικά την εμπορευματοποίησή του και να κάνουν τους αγώνες μια συνάντηση ειρήνης, φιλίας και συναδέλφωσης των λαών όλου του κόσμου