"Ο χορός των ζόμπι" | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

"Ο χορός των ζόμπι"

"Οπως ο Μίδας, έτσι κι αυτή μετέτρεπε σε χρυσάφι κάθε προϊόν, υπηρεσία, κατάστημα, εστιατόριο". Στις φράσεις αυτές της βρετανικής εφημερίδας"Ιντιπέντεντ", αναδεικνύεται η ουσία του "φαινομένου Νταϊάνα". Ενα φαινόμενο που - σύμφωνα με το περιοδικό "Μάτζεστι" - προσέφερε δωρεάν (;) διαφήμιση στα προϊόντα που αγόραζε ή χρησιμοποιούσε, η οποία υπολογίζεται σε 14,5 εκατομμύρια λίρες το χρόνο. Η προβολή μιας φωτογραφίας της εκτόξευε στα ύψη τις πωλήσεις των "λαϊκών εφημερίδων", η παρουσία ενός πλάνου της στην τηλεόραση ανέβαζε την τηλεθέαση, προσκομίζοντας τεράστια κέρδη από διαφημίσεις.

Η ίδια είχε παραδεχτεί - σ' εκείνη την περιβόητη συνέντευξή της στο BBC - ότι βλέπει τον εαυτό της ως ένα καλό προϊόν πάνω σ' ένα ράφι που έχει μεγάλες πωλήσεις και οι άνθρωποι κερδίζουν πολλά απ' αυτή. Μαζί της προβάλλονταν και διάφοροι μεγιστάνες του πλούτου, με τους οποίους έκανε παρέα.

Επιπλέον, στο πρόσωπο της νεαρής, όμορφης και δραστήριας πριγκίπισσας πόνταραν και τα βρετανικά ανάκτορα, για να εξωραϊσουν την αναχρονιστική παρουσία του θεσμού της βασιλείας.

Ολα αυτά δείχνουν ποιοι και γιατί δημιούργησαν, συντηρούσαν και πρόβαλλαν το είδωλο της "απαστράπτουσας πριγκίπισσας".

Φυσικά, στη σημερινή εποχή δεν "περπατάει" πολύ ο μύθος της "ανέμελης, χαρούμενης κι ευτυχισμένης πριγκίπισσας της χλιδής". Επρεπε, λοιπόν, η βασιλοπούλα να εμφανίζεται με τη μορφή της "θλιμμένης πριγκίπισσας των φτωχών και κατατρεγμένων". Ετσι κι έγινε. Μαζί με το "αφάν κατέ" της παγκόσμιας πλουτοκρατίας, που συναντιόταν σε κότερα, ελικόπτερα και βίλες - συναντήσεις που επισήμως κρατιούνταν κρυφές, αλλά υπογείως διοχετεύονταν στα ΜΜΕ - η Νταϊάνα είχε επαφές και με φτωχούς και κατατρεγμένους - αυτές ήσαν μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας - όπου Γης, σε ρόλο "πρέσβειρας του ΟΗΕ".

Οι κατασκευαστές του ειδώλου της την περιέφεραν από "χωρίου εις χωρίον", πουλώντας την ως προϊόν σε αστραφτερό περιτύλιγμα, για να συντηρήσουν το μύθο της "πριγκίπισσας των φτωχών". Κάτι σαν μητέρα Τερέζα, με εμφάνιση Σίντι Κρόφορντ. Ταυτόχρονα, μέσω των ΜΜΕ συντηρούσαν τη "σκανδαλολογία" μιας "νεαρής φιλεύσπλαχνης, πλην όμως, ατακτούλας, ερωτικά, κοπέλας", για να ικανοποιήσουν τη φαντασία όσων αναπολούν την εποχή των "ρομάντζων" ή και τις φαντασιώσεις εκείνων που ορέγονται "ερωτικές παρανομίες" σε κρυφές ερωτικές φωλιές. Στο σκηνικό και οι γνωστοί "παπαράτσι" να προσπαθούν, με κάθε τρόπο, να μπάσουν το φακό στην κλειδαρότρυπα, για να βγάλουν στην "μπερλίνα" τις απόκρυφες στιγμές.

Να, όμως, που "μοίρα κακή" - ή, μήπως προσχεδιασμένη; - κι ένας μεθυσμένος οδηγός της "μερσεντές" οδήγησε την πριγκίπισσα στο θάνατο. Τέλος στο παραμύθι, χωρίς "χάπι εντ" για την άμοιρη λαίδη που υπήρξε θύτης και θύμα. Οχι, όμως, και για τους κατασκευαστές του ειδώλου της. Αυτοί, μέσω των ΜΜΕ "σκυλεύουν" τώρα το θάνατό της. Γύρω από το πτώμα της νέας γυναίκας - ο αδόκητος θάνατος της οποίας προκαλεί αισθήματα λύπης - στήνεται ο "χορός των ζόμπι". Και βλέπουμε το παράδοξο φαινόμενο οι ίδιοι οι "βρικόλακες" να βελονιάζουν την άψυχη κούκλα - δίκην "μαύρης μαγείας" - για να "διώξουν τα δαιμόνια". Βλέπουμε τους "κυνηγούς κεφαλών" των ΜΜΕ να μετατρέπονται σε "μετανοούσες Μαγδαληνές". Το "άκρον άωτον" της υποκρισίας.

Ταυτόχρονα, όλοι αυτοί δουλεύουν πυρετωδώς, για να φτιάξουν νέα είδωλα. Και δε θ' αργήσουν. "Ισως, όταν ο πρίγκιπας Ουίλιαμ μεγαλώσει και ο Τύπος ασχολείται με τις φιλενάδες του, να γίνει μια αρσενική έκδοση της μητέρας του", ελπίζει ο Μάικλ Λίπμαν, σχολιαστής των ΜΜΕ...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ