Οποιοι μένουν στην επιφάνεια των γεγονότων, δηλαδή μόνο στην απόφαση των προέδρων δεν πρόκειται να κατανοήσουν ποτέ, όπως έγινε με την απεργία των 8 εβδομάδων, τις διεργασίες και τη δυναμική του εκπαιδευτικού κινήματος. Στη γενική συνέλευση των προέδρων αναδείχτηκαν δύο στοιχεία, που αποτελούν τη βάση για τους αγώνες που έρχονται. Το ένα στοιχείο είναι η καθολική απόρριψη των εκπαιδευτικών μέτρων από τις γενικές συνελεύσεις και το άλλο είναι η ανάγκη κινητοποιήσεων που αυτή τη στιγμή δεν μπόρεσαν ναπάρουν συγκεκριμένο σχήμα (π. χ. 33 ΕΛΜΕ από τις 64 παρούσες υιοθέτησαν απεργιακές κινητοποιήσεις). Η δε συμμετοχή στις ΓΣ παρά τη δυσκολία της περιόδου είναι παραπάνω από ενθαρρυντική.

Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα της συνέλευσης των προέδρων φέρνει στην επιφάνεια βαθύτερα προβλήματα του συνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευτικών. Προβλήματα που έχουν σχέση με το βάθος της πολιτικοποίησης του εκπαιδευτικού κινήματος. Με την κυριαρχία, για πολλά χρόνια και σήμερα, των συναινετικών δυνάμεων στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, που καλλιεργούν την αντίληψη των μικροβελτιώσεων και όχι της σύγκρουσης με την ουσία της εντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Σήμερα αναδείχνεται, ο λανθασμένος προσανατολισμσό του ΔΣ της ΟΛΜΕ μετά την απεργία των οχτώ εβδομάδων. Μια τέτοια απεργία δεν κατόρθωσε, με ευθύνη των ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, να μεταφέρει το κέντρο σύγκρουσης από τα οικονομικά και τα επιμέρους θεσμικά αιτήματα στις βαθύτερες αντιεκπαιδευτικές επιδιώξεις της κυβέρνησης, του ΟΟΣΑ και της ΕΕ. Ζητήματα όπως το Εθνικό Απολυτήριο, οι ταξικοί φραγμοί και η υποβάθμιση της εκπαίδευσης, η επετηρίδα, η γενικότερη πολιτική της ιδιωτικοποίησης, οι εντολές της "Λευκής Βίβλου", σκόπιμα αποσιωπήθηκαν και από τους "εκσυγχρονιστές" του μονόδρομου της ΕΕ.

Στη συνείδηση των συναδέλφων έχει καταγραφεί η πεποίθηση ότι αυτή η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ με τις επεξεργασίες της, με τους στόχους της, τον προσανατολισμό και την πολιτική της δεν αποτελεί στέρεη βάση για σύγκρουση τέτοιας διάστασης.

Το γεγονός ότι υπάρχει μια πολιτική συναίνεση κυβέρνησης και των άλλων, εκτός του ΚΚΕ, κομμάτων, γύρω από τα μέτρα επηρεάζει αρνητικά τον μέσο εκπαιδευτικό και το πολιτικοποιημένο συνδικαλιστικό κίνημα που αναζητεί πολιτική διέξοδο. Η ευρεία αυτή πολιτική συναίνεση αγκαλιάζει σαφώς και τις αντίστοιχες συνδικαλιστικές δυνάμεις στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, κάτι που στον εκπαιδευτικό λειτουργεί ανασταλτικά. Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ αρνείται να πει τα πράγματα με το όνομά τους και να προτείνει αγώνες που θα είναι βέβαια μακροχρόνιοι αλλά θα ξεκινάνε από σήμερα. Δεν υιοθέτησαν την πρόταση της ΔΕΕ για απόρριψη των μέτρων στο σύνολό τους και τη φιλοσοφία τους. Δηλαδή, να πούμε ξεκάθαρα ότι αυτά τα μέτρα είναι αντιεκπαιδευτικά - να αποσυρθούν - και δεν αποτελούν βάση διαλόγου. Ετσι, παρατηρήθηκε το φαινόμενο της συνεχούς διολίσθησης από θέση σε θέση πράγμα που προκαλεί συγχύσεις και αφοπλίζει το συνδικαλιστικό κίνημα. Το αίτημα για απόσυρση του νομοσχεδίου που υπέγραψε η ΟΛΜΕ με τους άλλους φορείς, μετατράπηκε σε αίτημα αναστολής. Και φθάσαμε στην εισήγηση που ψήφισαν ΔΑΚΕ - ΣΥΝ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (η ΠΑΣΚ ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήρισε τα μέτρα φιλολαϊκά) όπου υιοθετείται η θέση: "να εκφράσουμε αγωνιστικά την αντίθεσή μας, τη διαμαρτυρία μας και τη βούλησή μας να ακυρώσουμε στην πράξη τις αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις". Επιμέρους απόρριψη, λες και δεν είναι όλο το νομοσχέδιο αντιεκπαιδευτικό. Βέβαια πουθενά δεν αναφέρεται ο ρόλος της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και της "Λευκής Βίβλου". Η απουσία σαφούς διαχωριστικής γραμμής του συνδικαλιστικού κινήματος με το σύνολο των αντιεκπαιδευτικών μέτρων, η έλλειψη ξεκάθαρα στόχου για απόσυρση των μέτρων, δε συσπειρώνει, δεν ενεργοποιεί τα αγωνιστικά αντανακλαστικά και δεν κατανοείται η ανάγκη του αγώνα. Από την άλλη, η ίδια η πρότασή τους, για μόνο μία τρίωρη στάση - τουφεκιά στον αέρα - χωρίς καν άμεσες γενικές συνελεύσεις, στόχευε να κλείσει την υπόθεση με την ψήφιση του νομοσχεδίου.

Αντίθετα, η ΔΕΕ, με την πρόταση για δύο 24ωρες απεργίες - η μία μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου - και στη συνέχεια νέες γενικές συνελεύσεις, επέμενε και επιμένει στην κλιμάκωση και ανάπτυξη του αγώνα, που θα πρέπει να 'χει διάρκεια, συντονισμό με το ευρύτερο εργατικό λαϊκό κίνημα και προσανατολισμό να υπηρετεί ανυποχώρητα τα λαϊκά συμφέροντα.

Είναι περισσότερο από σίγουρο ότι το επόμενο διάστημα με την ενημέρωση, με τα συλλαλητήρια, με τις άμεσες γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και κυρίως με την ανάπτυξη του ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, θα ξεδιπλωθούν αγώνες ικανοί να εμποδίσουν στην πράξη την εφαρμογή του αντιεκπαιδευτικού νόμου, ν' ανοίξουν δρόμο για την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.

Σάββας ΣΑΒΒΑΣ

Εκπρόσωπος της ΔΕΕ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ