Μια ξεχωριστή στιγμή της εκδήλωσης ήταν αυτή της ομιλίας του εκπροσώπου του Κόμματος, Σπύρου Στριφτάρη,μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που παίρνοντας το λόγο τόνισε τα παρακάτω:

Με την παρουσία μας εδώ τιμάμε τον ήρωα, τον αγωνιστή, τον ακούραστο εργάτη, τον κομμουνιστή μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Ν. ΠΛΟΥΜΠΙΔΗ. Τη φωτεινή αυτή προσωπικότητα, που απέδειξε με το παράδειγμά του, ότι οι κομμουνιστές είναι γενναίοι, μεγαλόψυχοι και πιο θαρραλέοι άνθρωποι. Στέκονται όρθιοι μπροστά σε κάθε δυσκολία και αντιξοότητα. Σίγουροι για το δίκιο, αλλά και το σωστό δρόμο που διάλεξαν στη ζωή τους. Αγωνιστές που έμαθαν ν' αγαπούν την Ελλάδα και το λαό της με το νου και την καρδιά και όταν χρειαστεί να δίνουν και το αίμα τους, για να ενώσουν τους ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης στο δύσκολο μα ωραίο δρόμο της αρετής και του δίκιου.

Και βέβαια κανείς δε γεννιέται ήρωας. Φτάνει όμως στα όρια της ανθρώπινης αντοχής ή και τα ξεπερνάει όταν έχει επιλέξει το δρόμο να γίνει και να πεθάνει κομμουνιστής. Οταν αποφασίσει να υψωθεί πάνω απ' όλα όσα συνθέτουν την καθημερινότητα μιας πεζής ζωής.

Και ο Νίκος Πλουμπίδης έγινε και έμεινε κομμουνιστής, κάτω και από τις πιο δύσκολες και τραγικές συνθήκες. Δεν έφθανε γι' αυτόν μόνο να γίνει κομμουνιστής, αλλά και να πεθάνει κομμουνιστής.

Ακόμα και όταν η καθοδήγηση του Κόμματος, μέσα στη βαθιά παρανομία, που επέβαλλαν οι Αγγλοαμερικάνοι, το παλάτι και οι υποτακτικές κυβερνήσεις, υιοθέτησε συκοφαντίες εχθρών και φίλων και τον αδίκησε, ο Ν. Πλουμπίδης στάθηκε όρθιος. Και σίγουρος για το Κόμμα του, είπε στους δημίους του: Σήμερα το Κόμμα μου, μπορεί να κάνει ένα λάθος. Είμαι σίγουρος όταν μάθει την αλήθεια θα το διορθώσει.

Και πραγματικά, το Κόμμα αποκατέστησε τον Ν. Πλουμπίδη τον Αύγουστο του 1958, στην 9η Ολομέλεια της ΚΕ. Τέσσερα χρόνια μετά τη στυγερή δολοφονία του, βγάζοντας και τα απαραίτητα συμπεράσματά του, για το πόσο προσεκτικοί πρέπει να είναι οι κομμουνιστές στις κρίσεις και τα συμπεράσματά τους, όταν μάλιστα δουλεύουν στην παρανομία.

Δεν ήταν η αποκατάσταση της μνήμης του Ν. Πλουμπίδη μια τυπική πράξη για το ΚΚΕ. Στα 39 χρόνια που πέρασαν από τότε, το Κόμμα μας προσπάθησε να μείνει όρθιο βαδίζοντας στο δρόμο που χάραξε μαζί με τόσους άλλους ο σύντροφος Νίκος Πλουμπίδης

Το παράδειγμά του, έγινε για τις κατοπινές γενιές των κομμουνιστριών και κομμουνιστών υπόδειγμα στάσης ζωής, μέσα και έξω από το Κόμμα.

Φίλες και φίλοι,

συντρόφισσες και σύντροφοι

Πέρασαν 43 χρόνια, από τότε που το δολοφονικό χέρι των Αμερικάνων επικυρίαρχων όπλισε τη σκανδάλη των ντόπιων υποτακτικών τους και έκοψαν το νήμα της ζωής του Ν. Πλουμπίδη. Κάτω από την πάλη του λαού και των κομμουνιστών έγιναν αρκετά πράγματα. Ομως μπροστά στα οράματά του είναι λίγα.

Η χώρα μας παραμένει ουσιαστικά προτεκτοράτο. Η προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού, έδωσε φτερά στα "γεράκια" του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Πόλεμοι, πείνα, ναρκωτικά, πορνεία, δυστυχία και ζητιανιά ήρθαν να αντικαταστήσουν τις κατακτήσεις των λαών της μεγάλης χώρας του ΛΕΝΙΝ. Η νέα τάξη πραγμάτων, θεωρεί ότι είναι ανίκητη. Οπως ανίκητοι νόμιζαν πως είναι και οι δήμιοι του συντρόφου μας ΝΙΚΟΥ.

Εμείς είμαστε σίγουροι όμως, πως το δίκιο είναι πιο δυνατό από το άδικο, γι' αυτό και σταθήκαμε όρθιοι και προχωράμε.

Συνεπείς στις παρακαταθήκες που μας άφησαν ο Χρ. Μαλτέζος, η Ηλέκτρα Αποστόλου, ο Γ. Παπαρήγας, ο Τατάκης, ο Νικηφορίδης, ο Μπελογιάννης, ο Ν. Πλουμπίδης και χιλιάδες άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι που έπεσαν στην άνιση μάχη, όταν άλλοι λιποψύχησαν, τα "δίπλωσαν" και συμβιβάστηκαν, αντέξαμε. Είχαμε χρέος απέναντι και στους νεκρούς μας να το κάνουμε, και το προσπαθήσαμε.

Κι αν κρίνουμε από την αντίδραση της πλουτοκρατίας, ντόπιας και ξένης, και τον σύγχρονο αντικομμουνισμό, φαίνεται να πάμε καλά.

Εκεί που όλοι τους πανηγύρισαν την ανατροπή του σοσιαλισμού, και διακήρυξαν την εξαφάνιση του κομμουνισμού, είδαν ξανά το ΚΚΕ να στέκεται όρθιο. Την ΚΝΕ να απλώνεται και να κατακτά ξανά την καρδιά και το νου της νέας γενιάς και να βαδίζει στη διοργάνωση του 23ου Φεστιβάλ με αξιώσεις και ελπίδες που μας κάνουν όλους περήφανους.

Αυτό δεν μπορούν να το παραδεχτούν και να το χωνέψουν, ούτε οι ξένοι πάτρωνές μας, ούτε οι ντόπιοι εκμεταλλευτές του λαού μας, αλλά ούτε και αυτοί που πέρασαν από το ΚΚΕ για μια περίοδο της ζωής τους, για να πάρουν πιστοποιητικό αριστερού και προοδευτικού και να το εξαργυρώσουν μετά.

Τους φοβίζει, φαίνεται, όλους το ότι σήμερα και στη χώρα μας υπάρχει ένα κόμμα που αγωνίζεται και παλεύει για να ενώσει όλους τους εκμεταλλευόμενους ενάντια στους εκμεταλλευτές. Για να συσπειρώσει το λαό μας σ' ένα ρωμαλέο αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό, δημοκρατικό μέτωπο, ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων και τη δικτατορία των μονοπωλίων.

Τρέμουν μπροστά στη σκέψη, ότι οι ιδέες και τα ιδανικά, για τα οποία και ο Ν. Πλουμπίδης έδωσε τη ζωή του, δεν είναι ξεπερασμένα και νεκρά. Ο μαρξισμός - λενινισμός, τις αρχές που υπηρέτησε ο Ν. Πλουμπίδης, είναι όρθιος και ζωντανός και ο σοσιαλισμός επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε.

Και αυτό είναι που τους οδηγεί μέχρι και τη γελοιότητα. Στόχος τους δεν είναι να προφυλάξουν το ΚΚΕ από λάθη και παραλείψεις. Στόχος είναι να σπείρουν την ηττοπάθεια, να κρύψουν από τους νέους την αλήθεια, να απαλλάξουν από τα εγκλήματά τους την πλουτοκρατία και τους ξένους πάτρωνές τους, να συκοφαντήσουν, διαστρεβλώσουν και απομονώσουν το ΚΚΕ.

Για τους καλοπληρωμένους κονδυλοφόρους από τους μεγαλοεκδότες και μεγαλοκαναλάρχες, δεν υπήρξαν δολοφόνοι του Ν. Πλουμπίδη, δεν υπάρχουν ακόμη και σήμερα αυτοί που ευχαριστούν το μακελάρη των λαών, Μπ. Κλίντον, που φέρνουν τη χώρα δεκάδες χρόνια πίσω. Δεν υπάρχουν αυτοί που χτυπούν τους συνταξιούχους, που δέρνουν τους εκπαιδευτικούς, που ξεφουσκώνουν τα λάστιχα των αγροτών, που οργανώνουν αντισυγκεντρώσεις για να αντιμετωπίσουν τους ναυτεργάτες. Δεν υπάρχουν αυτοί που κάνουν εμπάργκο στον ηρωικό λαό της Κούβας, στήνουν πολέμους και ξεζουμίζουν τους λαούς καταδικάζοντας εκατομμύρια παιδιά στο θάνατο από την πείνα.

Για όλους αυτούς, υπάρχει μόνο το ΚΚΕ, που στέκεται εμπόδιο στην πρόοδο της χώρας, όπως ισχυρίστηκε ο κ. Κύρκος. Αξιος ο μισθός του, αυτού και των ομοίων του.

Ας είναι όμως. Το ποτάμι παρά τα ζικ - ζακ καταλήγει στη θάλασσα. Ετσι και η πάλη των λαών, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, θα καταλήξει στην ειρήνη, την αδελφοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ισότητα και το σοσιαλισμό.

Τα όνειρα του Μπελογιάννη, του Πλουμπίδη, της Ηλέκτρας, θα βρουν τη δικαίωσή τους.

Στο χέρι μας είναι συντρόφισσες και σύντροφοι.

Ας ξεπεράσουμε λοιπόν τους όποιους δισταγμούς, απογοητεύσεις, προσωπικές δυσκολίες και ανάγκες και να βρεθούμε πιο κοντά στους εργαζόμενους, στο λαό, τους νέους, τις γυναίκες. Να κάνουμε το ΚΚΕ πιο μαζικό και δυνατό. Να κάνουμε την ΚΝΕ πρωτοπόρο κομμάτι της νέας γενιάς. Ετσι θα τιμήσουμε τα 80χρονα του ηρωικού Κόμματός μας, που έφθασαν.

Εμπρός σύντροφοι και συντρόφισσες να δικαιώσουμε τη θυσία χιλιάδων αγωνιστών που πέθαναν για τη χαρά του κόσμου.

Ετσι εμείς τιμάμε τους νεκρούς μας.

Ετσι θα τιμήσουμε, άλλη μια φορά, τον Ν. ΠΛΟΥΜΠΙΔΗ.