Αποτελεί κοινό μυστικό στους βουλευτές και τα στελέχη της ΝΔ, αλλά ο Γ. Σουφλιάς δε δίστασε να το αποκαλύψει: "Οι επόμενες εκλογές είναι ζήτημα επιβίωσης για τη ΝΔ". Ωστόσο, αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι η πλειοψηφία των στελεχών δεν πιστεύει πως η ΝΔ μπορεί να είναι ο νικητής της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.

Οι εκτιμήσεις αυτές δεν είναι μετέωρες και αυθαίρετες ούτε γίνονται μόνο από τους εσωκομματικούς αντιπάλους του Κ. Καραμανλή. Το σύνολο σχεδόν των ηγετικών στελεχών αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι δε διαθέτουν σοβαρά όπλα και πλεονεκτήματα απέναντι στην κυβέρνηση Σημίτη, η οποία, εκτός των άλλων, απολαμβάνει της πλήρους εμπιστοσύνης της οικονομικής ολιγαρχίας, χωρίς, βέβαια, να εξαιρούνται και οι επιχειρηματίες, που παραδοσιακά στήριζαν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η προσπάθεια που κάνει ο Κ. Καραμανλής να αποδείξει ότι είναι καλύτερος διαχειριστής, γιατί διαθέτει αποφασιστικότητα και τόλμη για σκληρές νεοφιλελεύθερες "ρήξεις", που δεν μπορεί να κάνει, τάχα, ο Κ. Σημίτης, κανένα δεν πείθει. Αντίθετα, τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα πιστεύουν ακράδαντα ότι η ΝΔ δε θα μπορούσε να τα καταφέρει καλύτερα από το ΠΑΣΟΚ στην επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων, ενώ ταυτόχρονα η "κοινή γνώμη" δε διαπιστώνει σοβαρές διαφορές μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων.

Επειδή, λοιπόν, το όραμα της εξουσίας φαντάζει μακρινό, είναι επόμενο ότι δεν μπορεί να συσπειρώσει και να συνεγείρει. Ετσι, αφήνει ελεύθερο το πεδίο για να αναπτυχθούν εσωκομματικές διεργασίες και αντιπαραθέσεις, οι οποίες με τη σειρά τους εξουδετερώνουν την όποια δυναμική του νέου προέδρου. Στο νέο γύρο της εσωκομματικής αναμέτρησης που αναπτύσσεται, οι ομάδες που σχηματίζονται δεν αποτελούν συνέχεια του παραδοσιακού διαχωρισμού "μητσοτακικών - εβερτοκαραμανλικών", αλλά ανασχηματίζονται σε νέες "βάσεις" και "αντιθέσεις". Αν και με την περιοδεία του Κ. Καραμανλή στην Κρήτη επιχειρήθηκε να δοθεί ένας συμβολισμός υπέρβασης της διαίρεσης ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, ωστόσο, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν μπορεί να προσδώσει κάποια ώθηση και δυναμισμό στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οχι τόσο γιατί αμφισβητείται η ειλικρίνεια των προθέσεων του Κ. Μητσοτάκη να στηρίξει τη νέα ηγεσία, αλλά γιατί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί να πείσει ότι αποτελεί "αξιόπιστη κυβερνητική λύση". Πρώτος και καλύτερος το έχει αντιληφθεί ο Κ. Μητσοτάκης, που δεν περιμένει να έρθει η ΝΔ στην εξουσία για να στηρίξει την κυβέρνηση... Ταυτόχρονα, διαμορφώνονται νέοι πόλοι, όπως οι Μ. Εβερτ και Γ. Σουφλιάς, οι οποίοι επιμένουν "να μην καταθέτουν τις φιλοδοξίες τους", συσπειρώνοντας βουλευτές και στελέχη διαφόρων αποχρώσεων.

Συμπέρασμα; Το "νέο άλμα" του Κ. Καραμανλή πολύ νωρίς αποδείχνεται επιτόπια κατάδυση. Ομως, τα δύσκολα τώρα μόλις αρχίζουν.

Π. Κ.