Νομικό πρόβλημα αποδίδουν ακόμη και ανώτερα στελέχη του υπουργείου Ανάπτυξης στην υπάρχουσα σύμβαση για την κατασκευή της λιγνιτικής μονάδας της ΔΕΗ στη Φλώρινα. Οπως υποστηρίζουν, τη σύμβαση δεν έχει υπογράψει η ίδια η "Γκαζ Προμ", αλλά η "Προμηθέας Γκαζ", γεγονός που θέτει υπό αίρεση την ισχύ της. Αυτό γιατί στο Πρωτόκολλο Σημίτη για το φυσικό αέριο, στο οποίο προβλέπεται και η απευθείας ανάθεση της μονάδας στη ρωσική εταιρία "Γκαζ Προμ", ορίζεται ρητά ότι τη σύμβαση θα υπογράψουν από ελληνικής πλευράς η ΔΕΗ και από ρωσικής η "Γκαζ Προμ".Το γεγονός αυτό καθιστά ανίσχυρη την εν λόγω σύμβαση.

Εκτιμάται ότι αυτό αποτελεί και ισχυρό χαρτί στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης στις αιτιάσεις των Ρώσων για καθυστέρηση στην υλοποίηση της σύμβασης. Σύμφωνα μάλιστα με έγκυρες πληροφορίες, του επιχειρήματος αυτού έκανε χρήση και η ίδια η υπουργός Ανάπτυξης σε επιστολή της προς τον πρόεδρο της "Γκαζ Προμ", κ. Βιάχιφερ, ανταπαντώντας του σε επιστολή με την οποία κατηγορούσε την ελληνική πλευρά για μη τήρηση συμβατικών υποχρεώσεων. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η υπουργός φαίνεται - μέσα από την επιστολή της - να επιβεβαιώνει την πληροφορία, που ήδη έχει δημοσιεύσει ο "Ρ", για την έλλειψη της ετοιμότητας των Ρώσων να παραδώσουν στη χώρα μας τις συμβατικές ποσότητες φυσικού αερίου. Συγκεκριμένα, η Β. Παπανδρέου φέρεται να "θύμισε" στον Βιάχιφερ ότι και εκείνοι δεν έχουν έτοιμο τον αγωγό της δυναμικότητας που απαιτεί η σύμβαση για τη μεταφορά του φυσικού αερίου στα βουλγαρικά εδάφη. Στα ίδια πλαίσια, φέρεται να έκανε λόγο και για τη συμβατική υποχρέωση της ρωσικής πλευράς σχετικά με τα αντισταθμιστικά οφέλη που αρνείται να τηρήσει.

Οι τελευταίες εξελίξεις τόσο στη μονάδα της Φλώρινας όσο και στο έργο του φυσικού αερίου, με το οποίο και συνδέεται η μονάδα, δείχνουν σαφώς μια άλλη τροπή των σχέσεων κυβέρνησης - "Γκαζ Προμ" και Κοπελούζου. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από το γεγονός ότι η ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης εξετάζει ήδη τις δυνατότητες που υπάρχουν για εναλλακτικό προμηθευτή φυσικού αερίου. Στα πλαίσια αυτά φαίνεται να εξετάζεται είτε η δυνατότητα σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου, στον οποίο θα μεταφέρονται ποσότητες από την Αλγερία, είτε η διασύνδεση της χώρας με την Ιταλία με άλλον αγωγό για την προμήθεια φυσικού αερίου από την Ευρώπη. Σε οποιαδήποτε από τις δυο περιπτώσεις αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι το κόστος θα είναι τεράστιο και θα είχε αποφευχθεί εάν η υλοποίηση του έργου του φυσικού αερίου δεν επαφίονταν στα διαπλεκόμενα συμφέροντα.