Ποιος συμμαχεί, με ποιον, για να κάνει τι, για να ωφεληθεί ποιος; Κλασικά ερωτήματα που τίθενται πάντα στην καθημερινή πάλη, αλλά και όταν προκύπτει θέμα διεκδίκησης όποιας εξουσίας ή απλά θέμα εκπροσώπησης. Λογικά, θα έπρεπε να τεθούν και ενόψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Ηδη στην πιάτσα κυκλοφορούν απαντήσεις - με την προβολή διαφόρων προσώπων - χωρίς όμως να έχουν τεθεί τα ερωτήματα. Το παράδοξο είναι μόνο φαινομενικό. Τα πρόσωπα που επιλέγονται και προβάλλονται ως οι πλέον κατάλληλοι εκφραστές αυτών των συμμαχιών που σήμερα οικοδομούνται, αντανακλούν εξελίξεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί καιρό πριν, όταν ωμά τέθηκε για μία ακόμα φορά το ερώτημα "ποιος με ποιον". Σύμπραξη μεταξύ πολιτικών δυνάμεων, αλλά κυρίως μεταξύ πολιτικών δυνάμεων και οικονομικών συμφερόντων. Συμμαχίες που εκφράστηκαν με κραυγαλέο τρόπο, όταν δόθηκε σε πολιτικό επίπεδο η μία, μοναδική και καταλυτική για τις εξελίξεις που ακολούθησαν απάντηση: 286 υπέρ, 8 κατά, 1 παρών. Τότε, δηλαδή, που δεν επαναβεβαιώθηκε απλά η επί της ουσίας πολιτική συμφωνία δυνάμεων που εμφανίζονταν ως διαφορετικές, αλλά και η κοινή πρακτική τους για τη διά πυρός και σιδήρου επιβολή μιας συνθήκης (του Μάαστριχτ) που θυσίαζε την Ελλάδα και το λαό της στη δρομολογημένη προσπάθεια καπιταλιστικής ενοποίησης. Μιας συνθήκης, που πάρα πολύ γρήγορα αποδείχτηκε ικανή να μετατρέψει ακόμα και αυτόν τον "ύπνο του δικαίου" σε μόνιμο εφιάλτη, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα.

Λέξεις, όπως "ιδιώτης", "ανταγωνισμός", "αγορά", "κέρδος" θεοποιήθηκαν για να αιτιολογήσουν τη γιγαντιαίας έκτασης ληστεία των λαϊκών εισοδημάτων, την αφαίρεση κατακτήσεων (πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών). Στο διά ταύτα της Αυτοδιοίκησης, σ' ένα από τα πιο κρίσιμα προβλήματάτης, το οικονομικό, η όλη εξέλιξη καθρεφτίζεται στους ύψους 1,5 τρισεκατομμυρίων δρχ. φόρους που αφαιρέθηκαν από το λαϊκό εισόδημα, παρακρατήθηκαν από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δεν αποδόθηκαν στους δικαιούχους ΟΤΑ, που αναγκαστικά οδηγήθηκαν στα όρια της μη λειτουργίας και στη συνέχεια έγιναν το άλλοθι για τη νέα επέλαση στις τσέπες των δημοτών, με όπλο όλο το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία της ΤΑ και τη νομοθετική αλλαγή του διοικητικού χάρτη (σχέδιο Καποδίστριας 1 και 2). Παραμονές των εκλογών - κι ας γίνουν ένα χρόνο μετά - έχει τεράστια σημασία να μην επιβεβαιωθεί στην πράξη η κυνική πρόβλεψη Μητσοτάκη "ποιος θα θυμάται τότε". Για παράδειγμα δε δικαιούμαστε να αφήσουμε να περνά ασχολίαστο το γεγονός ότι η υπογραφή της κυρίας Δαμανάκη - ως αρχηγού κόμματος τότε - υπάρχει φαρδιά πλατιά κάτω από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, όπως επίσης είναι δηλωμένη και έντυπα η και με τα δύο χέρια έγκρισή της στο σχέδιο "Καποδίστριας".

Τελικά, για να κριθούν οι όποιες συμμαχίες εκφράζονται σήμερα στα πρόσωπα διαφόρων υποψηφίων, κρίσιμο δεν είναι μόνο το τι λένε αυτά τα πρόσωπα σήμερα, αλλά και τι έκαναν, τι κάνουν και κυρίως τι δε λένε. Κλασικό παράδειγμα ο Αβραμόπουλος, που θεωρητικά τη μία μέρα κάλεσε σε συμμαχία για να αντιμετωπιστεί η από την εφημερίδα "Το Βήμα" επίθεση Λαμπράκη στην Αυτοδιοίκηση, την άλλη μέρα από το βήμα της ΚΕΔΚΕ εκστόμισε ύμνους για τη συμβολή του Λαμπράκη στη δημοκρατική ενημέρωση για να εισπράξει μία μέρα μετά ένα ιλουστρασιόν εξώφυλλο στον "Οικονομικό Ταχυδρόμο".

Με δεδομένη την κεντρική πολιτική - και με οικονομικά ανταλλάγματα επιμένουμε - συμμαχία, επί μέρους εμφανίζονται διάφορες μορφές. Π. χ. Σκοτινιώτης στο Βόλο ενάντια στους αγρότες την κρίσιμη στιγμή που η κυβέρνηση τρύπαγε τα λάστιχα. Στο Χαϊδάρι ο ΣΥΝ αποχωρεί από το δήμο, αλλά οι αντιδήμαρχοί του παραμένουν. Η μάχη για την κουτάλα έχει κι αυτή την αξία της. Ενόψει "Ολυμπιακών 2004" ο ΣΥΝ ψηφίζει μαζί με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στο Δήμο της Αθήνας την ανατροπή του Ρυθμιστικού Σχεδίου. Οι εργολάβοι καθορίζουν τη συμμαχία. Στο Χαλάνδρι ο Πατακός, μόλις αντιλαμβάνεται ότι τα σκάνδαλα στους δήμους θα κυριαρχήσουν ως πεδίο αντιπαράθεσης, βγαίνει και υμνεί τον Λαμπράκη. Τα παραδείγματα πάμπολλα κι όσο πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών, το τοπίο θα γίνεται ακόμα πιο θολό.

Τι σχέση έχουν αλήθεια όλα αυτά με τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα; Τι σχέση έχουν αυτού του τύπου οι συμμαχίες με αυτές που συνιστούσαν δήμαρχοι όπως ο Παξιμαδάς (μαζί με το λαό, κατάληψη χώρων, παραπομπή σε δίκη), ο Κιντής (μαζί με το λαό, κόντρα στους Νασταίους), ο Βακαλόπουλος (μαζί με το λαό για τα Σφαγεία), ο Πατσιλινάκος (μαζί με το λαό για την υπεράσπιση της Ζώνης); Καμία σχέση. Τα πρόσωπα που προβάλλονται σήμερα ως αποτέλεσμα διαφόρων συμμαχιών, όχι τυχαία, προβάλλονται με ένα και μόνο κοινό στοιχείο. Οτι θα είναι καλοί διαχειριστές. Τι θα διαχειριστούν, ποια πολιτική; Τα πρόσωπα απαντούν με σιωπή σε τέτοια ερωτήματα. Και όσοι έχουν αναλάβει να τους πλασάρουν, συμπληρώνουν το κενό προβάλλοντας το μόνο που έχουν. Κάποια σιδερωμένα χαμόγελα.

Κόντρα σ' όλο αυτό το σκηνικό, οι κομμουνιστές έχουν κάνει καθαρά εξαρχής: Τις προγραμματικές αρχές και θέσεις πάνω στις οποίες θα επιδιώξουν τις όποιες συμμαχίες τους. Την απόφασή τους να μην εξαγνίσουν κανέναν πέρα απ' όσους βεβαιωμένα έχουν σταθεί μέχρι τώρα με μια συνέπεια αγωνιστική στο πλευρό του λαϊκού κινήματος. Τα 16 σημεία (σ. σ. παρουσιάζονται στη σελίδα 11 του σημερινού φύλλου) που παρουσίασε το βράδυ της Παρασκευής ο υποψήφιος για τη δημαρχία της Αθήνας Λεων. Αυδής,είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα που απαντά στο ποιος με ποιον, για τι, σε όφελος ποιου.