Στο έγγραφό τους προς τον υφυπουργό ΠΕΧΩΔΕ οι μελετητές τονίζουν ότι ανατίθενται μελέτες σε πρώην μέλη της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ, στους προέδρους ή μέλη των διοικητικών συμβουλίων των Συλλόγων Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών, αν και κάποιοι από αυτούς δεν έχουν καν γραφείο και πολλοί από αυτούς δεν έχουν ούτε έναν υπάλληλο ασφαλισμένο στο ΙΚΑ!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, επισημαίνουν, είναι αυτό του Ι. Αλαβάνου (πρώην μέλους της ΔΕ του ΤΕΕ) που φυσιολογικά θα έπρεπε να αποκλειστεί από τον διαγωνισμό, διότι η εταιρία ROSSI S. R. L. ITALY με την οποία συνεργάζεται δεν υπέβαλε επίσημες μεταφράσεις των δικαιολογητικών της, ενώ αυτό δεν έγινε. Ωστόσο, για τον ίδιο λόγο αποκλείστηκε άλλη σύμπραξη από την επιτροπή αξιολόγησης με αιτιολογικό ότι "στον υποβληθέντα φάκελο δε συμπεριλαμβάνονταν οι μεταφράσεις των βιογραφικών σημειωμάτων συνεργατών της σύμπραξης"... Αναφορά γίνεται ακόμα και στην περίπτωση, του προέδρου του Συλλόγου Αγρονόμων - Τοπογράφων Μηχανικών Βορείου Ελλάδος Αθ. Παύλου,ο οποίος εκπροσωπεί μια σύμπραξη και δηλώνει υπευθύνως ότι υποστηρίζει φωτογραμμετρικά άλλες 4 συμπράξεις. Και στις πέντε ανατίθενται μελέτες συνολικού προϋπολογισμού 700 εκατομμυρίων.

Ωστόσο, συνεχίζουν, δεν ανατίθενται μελέτες - όπως και στο 1ο Πιλοτικό Πρόγραμμα - σε εταιρίες που διαθέτουν εξοπλισμούς φωτογραμμετρικών οργάνων. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι τόσο στις αναθέσεις του α πιλοτικού προγράμματος όσο και στις αναθέσεις του β πιλοτικού προγράμματος σε πολλές περιπτώσεις δεν ελήφθησαν υπόψη οι υπάρχοντες εξοπλισμοί των εταιριών αλλά οι προθέσεις για αγορά εξοπλισμών!

Η ίδια η επιτροπή αξιολόγησης δε φαίνεται να δίνει ιδιαίτερη σημασία στον εξοπλισμό, αφού όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: "από την πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος δεν προκύπτει ότι αποτελεί μειονέκτημα η χρήση "δανεικού" εξοπλισμού".

Ολα αυτά δείχνουν ότι η Επιτροπή Αξιολόγησης δεν πήρε υπόψη της ούτε καν τα επτά περιβόητα κριτήρια που τέθηκαν για τις αναθέσεις των μελετών κτηματολογίου, αν και ήταν τόσο ελαστικά που χωρούσαν τα πάντα. Κάτω από τις συνθήκες αυτές ποιος μπορεί να αμφιβάλει ακόμα ότι στις αναθέσεις πρυτάνευσαν μόνο τα κριτήρια των πελατειακών σχέσεων, του εκμαυλισμού συνειδήσεων και του μοιράσματος "της πίτας" στους ημετέρους; Ποιος μπορεί να αμφιβάλει ακόμη ότι στην υπόθεση αυτή έγιναν όργια; Και ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι τα ίδια δε θα επαναληφθούν και στην κατάρτιση του κυρίως προγράμματος του Κτηματολογίου;