Μετά τυμπανοκρουσιών και επιφωνημάτων ενθουσιασμού γίνεται αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ η προαναγγελία της νέας, "δυναμικής" γλώσσας που, όπως υποστηρίζουν τεχνικοί και δημοσιογράφοι, θα "αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε το "Internet"": της Dynamic Hypertext Mark - up Language, ή DHTML.

Εκτός από τα κινούμενα γραφικά και άλλα "γκάτζετς" που οι προγραμματιστές θα μπορούν με μεγάλη ευκολία να προσθέτουν στις σελίδες του ιστού (Web), οι υποστηρικτές του καινούριου προτύπου επισημαίνουν ότι η DHTML θα μετατρέψει κάθε σελίδα ξεχωριστά σε ένα πρόγραμμα - και η λέξη "χρήστης" θα αποκτήσει εν τέλει σημασία.

Η βασική αρχή πίσω από την DHTML είναι απλή: η συμπλήρωση του βασικού κώδικα δημιουργίας σελίδων, γνωστού ως HTML, με πιο περίπλοκες προγραμματιστικές εντολές, ώστε να εκτελεί περισσότερες λειτουργίες.

Ως σήμερα, λέει η Ρεμπέκα Χάουλαντ σε σχετικό ρεπορτάζ της στον κόμβο του τηλεοπτικού ABCNews (http://www.abcnews.com/) ο κάθε χρήστης έβλεπε, στη συντριπτική πλειοψηφία των σελίδων Web, απλώς και μόνον εικόνες και κείμενο. Βέβαια, ο καθένας έβλεπε τις εικόνες και το κείμενο με το δικό του τρόπο, αφού υπάρχουν διαφορές στον τρόπο που τα προγράμματα παρουσιάζουν τα χρώματα, στις γραμματοσειρές, στη διάταξη των στοιχείων στις σελίδες, στο πώς ακούγεται ο ήχος (π.χ., αρχεία της μορφής *.wav), στο πώς προβάλλονται αρχεία βίντεο (π.χ., αν ο χρήστης χρειάζεται να "κατεβάσει" αρχεία τύπου *.mpeg ή άλλου τύπου) και σε οποιαδήποτε άλλη επιλογή. Η βασική αιτία γι' αυτό το "χάος" είναι αυτό που περιγράφηκε ως "πόλεμος των browsers" (των "φυλλομετρητών", δηλαδή των προγραμμάτων πρόσβασης στον Ιστό), με πρωταγωνίστριες τις δύο αμερικανικές εταιρίες - κολοσσούς που έχουν κυριαρχήσει στο χώρο: τη Microsoft (http://www.microsoft.com/) και τη Netscape (http://www.netscape.com/).

Αλλά με την DHTML, λένε τεχνικοί και δημοσιογράφοι, οι σελίδες θα αλλάζουν με ταχύτητα, χωρίς να αναγκάζεται ο χρήστης να περιμένει δεκάλεπτα και εικοσάλεπτα για να ανακαλύψει ότι πρέπει να "κατεβάσει" ένα βοηθητικό πρόγραμμα (plug - in) για να δει τελικά το περιπόθητο περιεχόμενο της σελίδας. Πάντως, η ταχύτητα που οι χρήστες του Web βλέπουν τις (όποιες) σελίδες, έχει να κάνει και με την ταχύτητα μετάδοσης των δεδομένων κι όχι μόνο με τα προγράμματα δημιουργίας των σελίδων και τις τεχνικές προδιαγραφές τους.

Η νέα γλώσσα δεν υποτίθεται ότι κάνει ευκολότερη μόνο τη ζωή των χρηστών, αλλά και των προγραμματιστών, αφού η συγγραφή της θεωρείται πολύ πιο εύκολη και ο κώδικας θεωρείται πιο "ελαφρύς".

Οι θιασώτες του Web, όπως οι συντάκτες του περιοδικού "Wired" (http://www.hotwired.com/) είχαν προαναγγείλει την DHTML ως ένα εργαλείο που θα έφερνε "επανάσταση" στο "Internet" όπως το γνωρίζουμε, εδώ και ένα χρόνο. Αλλά καθεμία εταιρία είχε διαφορετική ιδέα για το πώς το εργαλείο αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί.

Οι δύο αμερικανικοί "γίγαντες" τελικά συνήψαν, όπως φαίνεται, ένα είδος "εκεχειρίας" όσον αφορά τη γλώσσα. Υιοθέτησαν τα πρότυπα που έθεσε το World Wide Web Consortium, μια ανεξάρτητη αρχή τυποποίησης, και ενσωμάτωσαν την DHTML στις τελευταίες εκδόσεις των προγραμμάτων τους - στις τελικές τους εκδόσεις, τόσο ο Microsoft Internet Explorer 4.0 όσο και ο Netscape Navigator (Communicator είναι η νέα του ονομασία) 4.0 την υποστηρίζουν.

Βέβαια, απομένουν ακόμη μερικές "λεπτομέρειες". Να υιοθετηθεί η νέα γλώσσα από προγραμματιστές (developers), να "καθιερωθεί". Πολλά από τα προβλήματα με την DHTML, αλλά και με άλλα πρότυπα που δημιουργούνται κατά καιρούς δε θα υπήρχαν, αν οι εταιρίες δεν προσπαθούσαν κυνηγώντας το κέρδος, να καθιερώσουν ντε φάκτο τη δική τους παραλλαγή του προτύπου, που δεν είναι κατ' ανάγκη και η καλύτερη. Αν το επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό συνεργαζόταν και με σχεδιασμένο τρόπο προχωρούσε στην καλύτερη σχεδίαση με βάση το δεδομένο κάθε στιγμή επίπεδο γνώσεων και μετά άρχιζε η παραγωγή σύμφωνα με το νέο και αποδεκτό από όλους πρότυπο.

Μπ. Γ.