Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος από το θάνατο του αγωνιστή της Αντίστασης και των κοινωνικών συνδικαλιστικών αγώνων, συντρόφου Ζήκου Ντίνου,προέδρου της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας (ΠΣΕ) και συγγραφέα. Ο Ζ. Ντίνος ήταν μπροστάρης σ' όλη του τη ζωή στους μικρούς και μεγάλους αγώνες, λαϊκούς και κοινωνικούς. Από τα γυμνασιακά του χρόνια, το 1941, μπήκε στην Αντίσταση. Υπήρξε από τους ιδρυτές της ΕΠΟΝ Ηπείρου και μέλος της συντακτικής επιτροπής του νεολαιίστικου περιοδικού "Ηπειρωτικά Νιάτα".

Η συμμετοχή του στο προοδευτικό λαϊκό κίνημα τον οδήγησε στην εξορία στο κολαστήριο της Μακρονήσου. Η αδιάκοπη πάλη του για τα προβλήματα των δικηγόρων, των δημοτών και των αποδήμων της Ηπείρου και η ουσιαστική συμβολή του στους λαϊκούς αγώνες στη διάρκεια της εφταετίας του γύψου, τον οδήγησαν και πάλι στη Γιάρο.

Μετά τη μεταπολίτευση, αναδείχτηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα των δικηγόρων και εκλέχτηκε πρόεδρος της "Νέας Κίνησης Δικηγόρων". Από το 1985 εκλέγεται πρόεδρός της, εκδίδοντας και την εφημερίδα "Πανηπειρωτική" για την προβολή και λύση των προβλημάτων της εγκαταλειμμένης Ηπείρου από όλες τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Συντονιστικής Επιτροπής Τοπικών Οργανώσεων Ελλάδας, της οποίας εκλέχτηκε και πρώτος πρόεδρός της. Απέσπασε την εκτίμηση και το σεβασμό συνεργατών και "αντιπάλων" στην ΠΣΕ για τη δράση και τη συμβολή του και με την αποχώρησή του ανακηρύχτηκε ομόφωνα επίτιμος πρόεδρος, τίτλος που του έβαζε πρόσθετη υποχρέωση να συνεχίζει αγωνιζόμενος.

• Στη μνήμη του, η οικογένειά του προσφέρει:

- 50.000 δρχ. στο "Ριζοσπάστη", που ήταν ο καθημερινός σύντροφος και σύμβουλος και του οποίου υπήρξε έκτακτος συνεργάτης.

- 50.000 δρχ. στο ΚΚΕ, στο κόμμα που πίστεψε και προσχώρησε από τα μαθητικά του χρόνια και από τις γραμμές του οποίου αγωνίστηκε σταθερά και αταλάντευτα, μένοντας πιστός και όρθιος, παλεύοντας για τις ιδέες και το όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης, της παγκόσμιας ειρήνης και του σοσιαλισμού, μέχρι που ο αιφνίδιος θάνατος του έκοψε τη ζωή.