Τα όσα συμβαίνουν με το περιβάλλον στη χώρα μας είναι εξοργιστικά, παρά τις φιλοπεριβαλλοντικές κορόνες των αρμοδίων στις προεκλογικές περιόδους και στις διάφορες επετείους. Και μάλιστα, όχι μόνο στο κέντρο η κατάσταση είναι απαράδεκτη, αλλά και στην περιφέρεια, όπως κατά καιρούς είχαμε την ευκαιρία να τονίσουμε. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις που περιγράφουμε σήμερα. Αντί για πράσινο, μπετόν, σ' έναν από τους τελευταίους πνεύμονες της Αθήνας. Ενας υδροβιότοπος διεθνούς σημασίας υποβαθμίζεται μέρα με τη μέρα, αν και θεωρητικά προστατεύεται. Και μια λιμνοδεξαμενή στη Λέσβο, που θα μπορούσε να έπαιζε σημαντικό ρόλο, μετατρέπεται σε χαβούζα.

Για το δήμαρχο Νέας Φιλαδέλφειας και τα σχέδιά του για την "αξιοποίηση" του δάσους της περιοχής, έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές. Το δάσος κινδυνεύει από τις μπετονιέρες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που θέλει, μεταξύ άλλων, να επεκτείνει τις φυλακές των άγριων ζώων (ζωολογικός κήπος αποκαλείται επί το κομψότερον) και την πλατεία του κέντρου διασκέδασης,κουκλοθέατρο, κλειστό εκθεσιακό κέντρο, θέατρο σκιών, θέατρο 2.000 θέσεων, χώρους πικ - νικ, πισίνα, παιδικό σταθμό, ΚΑΠΗ, παιδικές χαρές, κέντρο νεότητας, γήπεδα τένις, μπάσκετ, βόλεϊ, χειμερινό σινεμά, καντίνες κ.ά. Ευτυχώς, που το προσχέδιο "αξιοποίησης" απορρίφτηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα από το υπουργείο Γεωργίας. Οχι γιατί εμφορείται από οικολογικές ευαισθησίες, αλλά γιατί το παραχωρητήριο του δάσους προς το δήμο απαγορεύει την αλλαγή της χρήσης του. Ο δήμαρχος, όμως, δεν το βάζει κάτω. Τα "οράματά" του πρέπει να πάρουν σάρκα και οστά. Ετσι αποφάσισε τη διενέργεια τοπικού δημοψηφίσματος για τις 29 και 30 Μάρτη. Με τον τρόπο αυτό, προσπαθεί να ενοχοποιήσει τους δημότες του και να νομιμοποιήσει τις αυθαιρεσίες που έγιναν με τις πλαστικές κατασκευές και το κόψιμο των δέντρων. Το δημοψήφισμα θα διενεργηθεί χωρίς εκλογικούς καταλόγους, με περιφερόμενες κάλπες και ερωτήσεις που δεν αναφέρουν λέξη για το κόψιμο των δέντρων, αλλά περιορίζονται στο εάν οι πολίτες επιθυμούν αλλαγές ποικιλιών και άλλα απίθανα. Το σύνολο των παρατάξεων της αντιπολίτευσης αντιδρά και απέχει από το δημοψήφισμα - "μαϊμού".Ομως αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι η διαδικασία ευτελισμού ενός μέσου - όπως το δημοψήφισμα - που ενώ είναι η πλέον δημοκρατική διαδικασία καταγραφής των πεποιθήσεων των πολιτών επιχειρείται να μετατραπεί ως άλλοθι παράνομων ενεργειών μιας δημοτικής αρχής, που δε διαθέτει ούτε τη στοιχειώδη ευαισθησία να περιμένει τις προσεχείς δημοτικές εκλογές του Οκτώβρη. Ισως διαισθάνεται το αποτέλεσμα...

Αρχές δεκαετίας του εβδομήντα, στην πόλη Ramsar του Ιράν υπογράφηκε η διεθνής συνθήκη για την προστασία των υδροβιοτόπων που έχουν διεθνή σημασία. Η Ελλάδα ανέλαβε τότε την υποχρέωση προστασίας έντεκα υδροβιοτόπων, μεταξύ των οποίων το δάσος της Στροφιλιάς και η λιμνοθάλασσα Κοτυχίου.Το 1993 δημοσιεύεται η κοινή υπουργική απόφαση αριθ. 66289, με την οποία θεσπίζονται τα μέτρα προστασίας της περιοχής. Τρία χρόνια μετά, ανανεώνεται η ισχύς της για ένα χρόνο ακόμα, έτσι ώστε να δοθεί η δυνατότητα προώθησης Προεδρικού Διατάγματος, με το οποίο θα οριστικοποιηθεί το καθεστώς προστασίας. Ομως, αυτό καθυστερεί και το μόνο που έχει γίνει είναι η ανάπτυξη μιας "βιομηχανίας μελετών", στο όνομα της προστασίας της Στροφιλιάς για να θησαυρίζουν συγκεκριμένα γραφεία. Παράλληλα, η εμπλοκή πληθώρας συναρμόδιων υπηρεσιών για τη διαχείριση του υδροβιότοπου επιταχύνει την υποβάθμισή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο εξοπλισμός που αγοράστηκε φθείρεται σε κάποιες αποθήκες του ΥΠΕΧΩΔΕ, όπως πρόσφατα αποκάλυψε η εφημερίδα "Εν Αιθρία".Τα ξύλινα σπιτάκια του οικοτουριστικού κέντρου σαπίζουν. Το κυνήγι συνεχίζεται, παρά την απαγόρευση. Τα αυτοκίνητα κυκλοφορούν παντού. Η βοσκή γίνεται ακόμα και στους πυρήνες απόλυτης προστασίας. Τα αυθαίρετα παραμένουν στο βιότοπο. Το ίδιο και οι σταύλοι. Η λαθροϋλοτομία συνεχίζεται. Κι όλα αυτά καλείται να ελέγξει ένας δεσμοφύλακας! Η χώρα μας έχει αναλάβει διεθνείς δεσμεύσεις που δε σέβεται. Οσο για τα επιχειρήματα περί ευθυνών της γραφειοκρατίας, ή περί μελετών "επιπέδου" που απαιτούνται για τη διαχείριση της περιοχής, μόνο ως ανέκδοτα μπορεί να εκληφθούν.

Στην κωμόπολη της Μήθυμνας, συμβαίνουν τραγελαφικές καταστάσεις με μια λιμνοδεξαμενή. Δεν έχει σημασία το πώς και το γιατί αποφασίστηκε η κατασκευή της. Το έργο έγινε και εγκαινιάστηκε επί υπουργίαςΓ. Μωραϊτη.Εκτοτε, άκρα του τάφου σιωπή. Εδώ και δυο χρόνια, τα νερά συγκεντρώνονται, μόνο που δε διοχετεύονται πουθενά, αλλά μετατρέπονται σε βόθρο.Σμήνη από κουνούπια το καλοκαίρι εφορμούν στους ντόπιους και τους παραθεριστές, δημιουργώντας μια κατάσταση αφόρητη. Η μελέτη για το αρδευτικό δίκτυο που συντάχτηκε από το υπουργείο Γεωργίας κρίθηκε ανεπαρκής, μια και δεν περιλάμβανε τις αναγκαίες υποστηρικτικές μελέτες. Ετσι, δεν μπόρεσε να συμπεριληφθεί η δεύτερη φάση του έργου στο ΚΠΣ. Το ίδιο συμβαίνει και με το ταχυδιυλιστήριο ύδρευσης.Κατά τη διάρκεια του αλαλούμ που επικρατεί, πέρασαν και αρμοδιότητες από το υπουργείο Γεωργίας στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση κι έδεσε ο ...τραχανάς. Την περίοδο αυτή, εκπονείται η μελέτη οικονομικής σκοπιμότητας (σ.σ. ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι ο μελετητής κρίνει το έργο οικονομικά ασύμφορο και σκεφτείτε τι έχει να γίνει), η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η γεωργοτεχνική και η γεωργοοικονομική μελέτη. Να προσθέσουμε ότι στη λιμνοδεξαμενή καταλήγουν τα λύματα του οικισμού του Βαφείου,που απέχει ένα περίπου χιλιόμετρο από αυτήν. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα δημοπρατήθηκε το έργο για την ύδρευση - αποχέτευση του οικισμού. Τώρα το πότε θα γίνει, Κύριος οίδε. Οπως και ο βιολογικός καθαρισμός που τον θυμούνται μόνο στις προεκλογικές περιόδους. Ελλάς το μεγαλείο σου!