Ντοκουμέντο που συγκινεί

Κώστας Γαβριηλίδης.Γεννήθηκε στον Καύκασο. 17χρονος έγινε δάσκαλος της ρώσικης γλώσσας. 18χρονος παντρεύτηκε. 20χρονος, τη χρονιά της Οχτωβριανής Επανάστασης, υπηρετεί στον τσαρικό στρατό. Το 1920, πρόσφυγας εγκαθίσταται στο Κούσοβο (Κοκκινιά) του Κιλκίς, όπου αναδείχνεται ηγέτης των κοινοτήτων και της αγροτιάς και "κήρυκας" της εργατοαγροτικής συμμαχίας. Το 1923 προσχωρεί στο Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας. Ως Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕ, βουλευτής, υπουργός Γεωργίας του Βουνού, πάλευε για ένα ΑΚΕ "ταξικό, φυσικό σύμμαχο" του ΚΚΕ. Ο ίδιος, ολόψυχος σύντροφος των αγώνων του ΚΚΕ, υπέστη τις ίδιες μ' αυτό διώξεις, από το 1935 που πρωτοφυλακίστηκε για το κίνημα του Σαράφη, μέχρι το θάνατό του (27/9/1952) στον Αϊ - Στράτη. Διώχτηκε ακόμα κι η σορός του. Και τα οστά του...

Συγκινητικά ανθρώπινο, ιστορικά πολύτιμο, ιδεολογικά διδακτικό για το αγωνιστικό "ατσάλωμα" της νεολαίας, είναι το ημερολόγιο του Γαβριηλίδη στο διάστημα 4/8/1936 - 25/8/1937,που κυκλοφόρησε με τη φροντίδα της κόρης τουΝίτσας Γαβριηλίδη,τιτλοφορημένο "Το ημερολόγιο της Ανάφης στη δικτατορία του Μεταξά" και προλογισμένο από τον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕ Κώστα Νάση(εκδόσεις "Εντός"). Ανήμερα της μεταξικής δικτατορίας αρχίζει η δίωξη του εκλεγμένου με το Λαϊκό Μέτωπο δημάρχου Κιλκίς Κ. Γαβριηλίδη. Στις 11/8, με άλλους 12 κομμουνιστές και αγωνιστές (μεταξύ τους και ο ΓΓ του ΑΚΕ Ι. Σοφιανόπουλος), φθάνει εξόριστος στην Ανάφη. Εκεί, από την κολεκτίβα της μικρής ομάδας των πρώτων κομμουνιστών εξορίστων, θα διδαχτεί την αναγκαία - σωτήρια για τον αγώνα, την εξορία και παρανομία - αξία της κομμουνιστικής οργάνωσης και ηθικής. Οι εξόριστοι πληθαίνουν. Η συνέλευσή τους (6/9/36) εκλέγει 11μελές γραφείο της κολεκτίβας τους (οι περισσότεροι κομμουνιστές): Αρελάκης, Διονυσάτος, Βερβέρης, Παπαγιάννης, Βασσάλος, Καλαϊτζής, Δρακούλης, Φράγκου, Ελενούδης (Ελληνούδης), Πατέστος, Γαβριηλίδης. Βάσανο η εξορία στο ξερονήσι, βάσανο και το στομάχι του Γαβριηλίδη. Επείγεται εγχείρησης. Κρατούμενος, Χριστούγεννα του '36, εγχειρίζεται στον "Ευαγγελισμό". Περίπου ένα μήνα μετά δραπετεύει. Κι αρχίζει το ημερολόγιο μιας σκληρής, πικρής, αγωνιστικής παρανομίας (15/2 - 25/8/1937). Εγκλειστος σ' ένα δωμάτιο, αλύγιστος, νοσταλγώντας την οικογένειά του, πονώντας για το λαό, εμπνεόμενος από το ΚΚΕ, βαθαίνει την ταξική ιδεολογία του, μαθαίνει γαλλικά, γράφει τα εγκλήματα του φασισμού και στις 22/8/37 την αντιφασιστική Διακήρυξη του ΑΚΕ.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ