Σχέσεις των ανθρώπων

Σε μια εποχή, που μοιάζει με τη δική μας, εκτυλίσσεται το σκοτεινό δράμα, που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Τυπάλδος, με κεντρικό ήρωα έναν διάσημο συγγραφέα, τον Οντι Οτραγκόν, ο οποίος ζει απομονωμένος σε μια μεγαλούπολη. Κάποια στιγμή ο Οτραγκόν θα λάβει ένα τηλεφώνημα, ότι ένας φίλος του, ο Νίκολας Ρόμαν, συγγραφέας κι αυτός, βρέθηκε νεκρός στην όχθη μιας λίμνης. Ο Ρόμαν κι ο Οτραγκόν είχαν να συναντηθούν χρόνια κι ο θάνατος του πρώτου δε μοιάζει στην αρχή να αλλάζει την επιθυμία του Οτραγκόν, που θέλει να κρατήσει τον φίλο του ακέραια φυλαγμένο στη μνήμη του, όπως τον γνώριζε. Ομως είναι πρώτα από όλα το ίδιο το μυστήριο αυτού του θανάτου και του χώρου όπου βρέθηκε το πτώμα, ένα μυστήριο που αν δεν απαιτεί από τον πρωταγωνιστή του φιλμ μια απάντηση, προδιαθέτει το θεατή για τον αινιγματικό χαρακτήρα της ταινίας που θα παρακολουθήσει. Ενα αίνιγμα, που κι αν ακόμη υπάρχει κρυμμένο, πρώτα από όλα, στη συνείδηση του Οτραγκόν, ένας κύκλος από εκκρεμότητες που είχε αφήσει ο παλιός φίλος θα το θέσουν σε κίνηση, καθώς με έναν τρόπο αυτόματο θα μεταφερθούν γύρω από το πρόσωπο τον πρωταγωνιστή. Ενας κλοιός από εκκρεμότητες, προσωποποιημένες στους ανθρώπους που γνώριζε ο Ρόμαν και τώρα αναζητούν τον Οτραγκόν, καλώντας τον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να συνεχίσει ένα συγγραφικό έργο, το οποίο οι ίδιοι παρουσιάζουν σαν το μισοτελειωμένο έργο του. Εκκρεμότητες, που αν για τον συγγραφέα έρχονται με τη μορφή πληροφοριών, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ψηφίδες που προστίθενται σε αυτό το αίνιγμα, κάνοντάς το όλο και πιο δυσεπίλυτο. Ενα καφκικό παιχνίδι, όπου όλοι κρατάνε τα χαρτιά τους κλειστά, αφήνοντας να φανεί μόνο ό,τι οι ίδιοι θέλουν. Ισως είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς την αλυσίδα των ερωτημάτων που περικυκλώνουν τον Οτραγκόν, για να καταλήξουν σε έναν ακόμη θάνατο δίπλα του. Ομως μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι υπάρχει ένα ανοιχτό παράθυρο, ένα λάιτ μοτίβ που μπορεί να δίνει και το κλειδί της ταινίας: Κάπου αλλού, σε κάποιο χωμάτινο δρόμο κάποιοι άνθρωποι προχωράνε για να φτάσουν σε κάποια θάλασσα. Σαν πρόσφυγες, βουβοί, είναι περίεργο πώς μπορούν να προσθέσουν σε όλη την ιστορία ένα λιθαράκι ελπίδας.

(ΑΣΤΥ, ΦΙΛΙΠ, ΑΦΑΙΑ)

Στην Αγγλία του περασμένου αιώνα και συγκεκριμένα στην εποχή της βασίλισσας Βικτωρίας μεταφέρει τον θεατή η ταινία του Τζον Μάντεν με ηρωίδα του έργου την ίδια την Βικτωρία. Η οποία, χήρα πια, πενθεί για καιρό το θάνατο του άντρα της, με έναν τρόπο που δε γνωρίζει τυπικότητες, έναν τρόπο που την αναγκάζει σε αποχή από τα δημόσια καθήκοντά της. Καθώς η κυβέρνηση ανησυχεί, βλέποντας τη δημοτικότητα της βασίλισσας να πέφτει, το παλάτι καλεί σε βοήθεια ένα παλιό έμπιστο πρόσωπο της βασιλικής οικογένειας, για να αναλάβει τα καθήκοντα του υπηρέτη της βασίλισσας. Εναν άνθρωπο που βρίσκεται κι αυτός έξω από τις νόρμες της αυλικής συμπεριφοράς και καταλαβαίνει, ότι ο μόνος τρόπος να βοηθήσει τη βασίλισσα είναι να αποκτήσει μαζί της μια σχέση προσωπικής οικειότητας, ασύμβατη με κάθε μορφή επαγγελματικού καθήκοντος. Ομως, για να ευοδωθεί αυτό το αποτέλεσμα θα προκαλέσει ο ίδιος μια σειρά ανατροπές στην αυλική τάξη, ενώ η βασίλισσα θα εκτεθεί στα μάτια του κόσμου, καθώς οι εφημερίδες της εποχής θα προβάλουν αυτό το ζευγάρι σαν παράδοξο και ανάρμοστο στους κανόνες, στους οποίους πρέπει να υπακούει μια βασίλισσα στην προσωπική της ζωή. Ετσι ο υπηρέτης της βασίλισσας, ο κύριος Μπράουν, θα πάρει κατά κάποιο τρόπο τη θέση του βασιλιά των υπηρετών, ενώ η βασίλισσα θα αποκτήσει στα παρασκήνια της αυλής και της πολιτικής τον τίτλο της "Κυρίας Μπράουν". Και βέβαια, μια ίντριγκα θα ξεδιπλωθεί γύρω από αυτή τη σχέση, ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές, τις οποίες εξυπηρετεί ή δυσκολεύει στα σχέδιά τους. Πιστή στην αναπαράσταση της εποχής η ταινία δεν υποκύπτει στον πειρασμό μιας θεαματικότητας στα σκηνικά και τα κοστούμια, καθώς επιμένει στους χαρακτήρες και στην ψυχολογία τους, όπως αποκρυσταλλώνονται στη βούλησή τους για προσωπική ελευθερία σε έναν κοινωνικό χώρο που διέπεται από τις αρχές που καθορίζουν την εσωτερική λειτουργία των μηχανισμών της πολιτικής εξουσίας. Με την Τζούντι Ντεντς και τον Μπίλι Κόνολι στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

(ΕΛΛΗ, ΤΡΙΑΝΟΝ)

Σε ένα ισπανικό δουλεμπορικό πλοίο το 1839 οι 53 σκλάβοι που μεταφέρονται, εξεγείρονται, σκοτώνουν το πλήρωμα και αφήνουν σώους μόνο τον πλοίαρχο και το λοστρόμο, ζητώντας τους να οδηγήσουν το πλοίο πίσω στην Αφρική. Εκείνοι, όμως, κατευθύνονται προς τις αμερικανικές ακτές, όπου το πλοίο καταλαμβάνεται από το ναυτικό των ΗΠΑ. Η όλη δικαστική διαδικασία που θα ακολουθήσει, με τα παρασκήνια και τις πολιτικές της διαμάχες, δίνει στην ταινία το δραματικό υλικό της. Οι νόμοι για τη διεξαγωγή του δουλεμπορίου, όπου αυτό συνεχίζει να ισχύει, μπλέκονται με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, τις σχέσεις με την βασίλισσα της Ισπανίας, την εσωτερική αντιπαλότητα των Βορείων και των Νοτίων πολιτειών πάνω στο θέμα της δουλοκτησίας, τις προσπάθειες των μεταρρυθμιστών που είναι πολέμιοι σε αυτό το θεσμό. Δύο Αμερικανοί πρόεδροι θα πάρουν με κάποιο τρόπο μέρος σε αυτή τη δίκη που με την εξέλιξή της και την τελική της έκβαση γίνεται σημείο μεταβολής της στάσης των ΗΠΑ απέναντι στο δουλεμπόριο, αλλά παρουσιάζει και έναν τρόπο με τον οποίο ένα έθνος, αυτό των Αφρικανών σκλάβων, αρχίζει να ενσωματώνεται στην αμερικανική κοινωνία. Από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ η σκηνοθεσία.

(ΑΕΛΛΩ, ΑΝΕΣΙΣ, ΜΑΡΟΥΣΙ, ΑΣΤΟΡ, ΒΙΛΑΤΖ, ΓΛΥΦΑΔΑ, ΕΤΟΥΑΛ, ΝΑΝΑ, ΖΕΑ)

Ο Τζακ Νίκολσον πρωταγωνιστεί στην αισθηματική κωμωδία του σκηνοθέτη Τζέιμς Ελ Μπρουκς,στο ρόλο ενός εργένη συγγραφέα ονόματι Μέλβιν, που όταν δε γράφει τα μυθιστορήματά του και αναγκάζεται να βγει από το σπίτι του, γίνεται άθελά του το μαύρο πρόβατο σε οποιαδήποτε μορφή κοινωνικής συνάντησης τύχει να συμμετέχει. Μονόχνοτος, κακότροπος, εριστικός καταφέρνει, χωρίς να έχει τέτοια πρόθεση, να προσβάλλει και να θίγει τους άλλους στα πιο καίρια σημεία του εγωισμού τους. Μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να τον ανεχτεί είναι η σερβιτόρα στο εστιατόριο που συνηθίζει να πηγαίνει για φαϊ στο ίδιο πάντα τραπέζι. Η Κάρολ (Ελεν Χαντ),μια ανύπαντρη μητέρα. Στο άλλο άκρο της ζωής του Μέλβιν βρίσκεται ο Σάιμον, ένας γείτονάς του, ζωγράφος και ομοφυλόφιλος, γεγονός που οξύνει την κακεντρέχεια του πετυχημένου συγγραφέα. Οι δρόμοι αυτών των τριών ανθρώπων θα συναντηθούν χάρη στην ύπαρξη ενός χαριτωμένου σκύλου, που θα δώσει την αφορμή στον Μέλβιν να ανακαλύψει πως δεν είναι ανάγκη να αρνηθεί την παραξενιά του, για να επικοινωνήσει. Και ότι αυτό που μετράει είναι, να μπορεί να βγάζει την αγάπη του στους άλλους. Γιατί όταν την κρύβει πληγώνεται.

(ΑΓΚΟΡΑ, ΑΙΓΛΗ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, ΑΣΤΡΟΝ, ΑΤΛΑΝΤΙΣ, ΒΙΛΑΤΖ, ΕΜΠΑΣΣΥ, ΚΗΦΙΣΙΑ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ, ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ, ΠΑΛΛΑΣ, ΑΤΤΙΚΟΝ ΠΕΙΡ.)

Αγης ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ