Τα στελέχη της ΕΣΑΚ,μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ, Γ. Μαυρίκος, Γ. Σταυρόπουλος, Χ. Κατσώτης,κατέθεσαν στη χτεσινή συνεδρίαση της ΕΕ της Συνομοσπονδίας το παρακάτω κείμενο:

"Η καταιγίδα των αντιλαϊκών μέτρων, που έχει εξαπολύσει το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία.

Από το 1992 η ΕΣΑΚ, ερμηνεύοντας - όπως αποδείχτηκε σωστά - τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της Συνθήκης του Μάαστριχτ, με επιμονή, ανέδειξε τι έμελλε να ακολουθήσει. Και ακολούθησαν "Λευκή" και "Πράσινη Βίβλος", το ξεθεμελίωμα εργατικών κατακτήσεων.

Ηρθαν οι βίαιες ανατροπές στα μέχρι πρόσφατα δεδομένα στις εργασιακές σχέσεις, στα ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα, που δημιουργούν συνολικά πολύ χειρότερους όρους για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων.

Και ενώ οι στόχοι κεφαλαίου, κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ενωσης "έβγαζαν μάτι", η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ πήρε μέρος στο σικέ παιχνίδι του "κοινωνικού διαλόγου", δίνοντας χέρι βοηθείας στην προώθηση των αντεργατικών στόχων.

Αυτή η γραμμή της ΓΣΕΕ, όχι μόνο δεν αφύπνιζε τους εργαζόμενους, αλλά τους εφησύχαζε, ήθελε να τους αποκοιμήσει και καλλιεργούσε τον ευρωπαϊκό "μονόδρομο". Αν το συνδικαλιστικό κίνημα είχε ενημερωθεί και προετοιμαστεί έγκαιρα από τα όργανά του, πολλά από τα μέτρα πιθανά να είχαν αποτραπεί.

Το τι ακολούθησε τον "κοινωνικό διάλογο" είναι γνωστό. Επίθεση στο δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των ΔΕΚΟ,με πρώτες ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, ΟΣΕ, ΟΑΣΑ, ΕΛΤΑ, την αμυντική βιομηχανία. Πρόκληση των βιομηχάνων στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και την ΕΓΣΣΕ. Υποτίμηση της δραχμής και του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης "για το καλό της". Πολλαπλασιασμός των υπερκερδών και του βαθμού εκμετάλλευσης.Δηλώσεις της κυβέρνησης, διά του υπουργού Εργασίας, για νομοθετική "ρύθμιση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας", που "στα ελληνικά" σημαίνει κατάργηση της πλήρους απασχόλησης, του 8ωρου, της Κυριακής αργίας, των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.

Αυτή η πολιτική του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν είναι αποσπασματική και εφήμερη, έχει μακρόπνοους στόχους.Η ουσία και ο χαρακτήρας της έχουν να κάνουν με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, με την αξιοποίηση της "κρίσης" του συστήματος για ακόμα μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου στα συρτάρια των πολυεθνικών, των μονοπωλίων και των τραπεζών, με τη μακροημέρευση του εκμεταλλευτικού συστήματος μέσα από αναπροσαρμογές και εκσυγχρονισμούς, που, ταυτόχρονα, συνεπάγονται εξαθλίωση, φτώχεια, ανεργία, παρατεταμένη λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις, αφαίρεση κάθε σημαντικής κατάκτησης για την εργατική τάξη.

Στοχεύουν, ταυτόχρονα, να συντρίψουν το συνδικαλιστικό κίνημα και τους αγώνες των εργαζομένων. Να χτυπήσουν τη συλλογική, αγωνιστική στάση, αντικαθιστώντας τη με τις λογικές της ατομικής λύσης και της απογοήτευσης. Οσο η ενσωμάτωση της χώρας θα προχωρά στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΟΝΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, τόσο η κατάσταση για τους εργατοϋπαλλήλους θα χειροτερεύει. Η γενικευμένη αυτή επίθεση πιστεύουμε ότι μπορεί να αναχαιτιστεί. Οχι όμως με τη γραμμή της συναίνεσης, του συμβιβασμού και των δήθεν αντιπροτάσεων.

Η αναχαίτιση μπορεί να γίνει με γενικευμένη αντεπίθεση σε πανελλαδική εμβέλεια, με συντονισμό συνολικά του Μαζικού Λαϊκού Κινήματος, με ευέλικτη αξιοποίηση μορφών πάλης και κυρίως με την αντιπαράθεση συγκεκριμένων στόχων πάλης.

Στην κατεύθυνση αυτή, επιβάλλεται να δράσουν τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και επιτροπές, συντονιστικά και πολύμορφες πρωτοβουλίες σε κλάδους, εργοστάσια και περιοχές. Η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, οι μεγάλες δευτεροβάθμιες οργανώσεις οφείλουν να πάρουν πρωτοβουλίες για την οργάνωση πανεργατικού πανελλαδικού αγώνα, με σχεδιασμό, οργάνωση, κλιμάκωση και συνέχεια. Δραστηριότητες αποσπασματικές, και αναποτελεσματικές είναι και γίνονται για την τιμή των όπλων".

"Η ΔΑΣ προτείνει, στα πλαίσια αυτά, τρία σημεία - κλειδιά για συσπείρωση και ξεδίπλωμα της πάλης:

1. Υπεράσπιση των κατακτήσεων στις εργασιακές σχέσεις, με αιχμή την πλήρη απασχόληση και συνολική απόρριψη των μέτρων της κυβέρνησης, που στοχεύουν μέσα από τις "ευέλικτες μορφές" να καταργήσουν το ωράριο, να πάρουν πίσω επιδόματα, δώρα, άδειες, αποζημιώσεις και συλλογικές συμβάσεις. 2. Εμμονή για ΔΕΚΟ 100% στο Δημόσιο και κατηγορηματική αντίθεση στην ιδιωτικοποίηση, είτε με τη μορφή της "αποκρατικοποίησης", είτε με την επωνυμία "μετοχοποίηση", είτε με το προσωνύμιο "εκχώρηση δραστηριοτήτων και τομέων στους ιδιώτες".

Απαίτηση για δημόσιο τομέα, σύγχρονο, αξιοκρατικό, αποτελεσματικό, με ποιότητα υπηρεσιών στον πολίτη και βασικά με κοινωνική προσφορά.

3. Αποχώρηση από κάθε μορφής περιεχομένου "κοινωνικό διάλογο" είτε για τις ιδιωτικοποιήσεις, είτε για το ασφαλιστικό, είτε για τις εργασιακές σχέσεις, έτσι που να απομονωθεί η κυβέρνηση και να της αφαιρεθούν η νομιμοποίηση και τα άλλοθι που εξασφαλίζει από τη συνένοχη συμμετοχή.

Η προβολή, βέβαια, και η πρόταση των τριών αυτών σημείων καθόλου δε σημαίνει ότι και άλλοι στόχοι, όπως η πάλη για τις Συλλογικές Συμβάσεις, για την επιβίωση των ανέργων, τα κοινωνικά κονδύλια, τη βαριά φορολογία, για τα προβλήματα της Υγείας, της Παιδείας θα παραμεριστούν.

Η βάση, όμως, της συσπείρωσης χρειάζεται να ξεκινά και να στηρίζεται στα τρία προηγούμενα σημεία, που θα σηματοδοτούν στην πράξη κι όχι στα λόγια γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με την πολιτική που εφαρμόζεται.

Στη βάση αυτή, θα είναι χρήσιμο το συνδικαλιστικό κίνημα να βάλει και τα πολιτικά κόμματα μπροστά στις ευθύνες τους.

Να απαιτήσουμε να πάρουν θέση. Σήμερα δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Η με τον Κρουπ θα τοποθετηθούν ή με τον άνεργο. Η με το Αμστερνταμ ή με το συνεπή αγώνα.

Τα μέτρα είναι σκληρά. Αδιέξοδα, όμως, δεν υπάρχουν. Το μεγαλύτερο αδιέξοδο είναι η απραξία και η αδράνεια. Αμεσα, λοιπόν, προτείνουμε την κήρυξη στάσεων εργασίας σε όλες τις ΔΕΚΟ,ώστε συντονισμένα να αντεπιτεθούμε στη διάλυση της "Ολυμπιακής" και πανστρατιά προετοιμασίας για την πανελλαδική πανεργατική 24ωρη απεργία στις 9 Απρίλη".