***

• Η εργατική τάξη και όλοι οι εργαζόμενοι, που σήμερα καλούνται να επιστρέψουν σε εργασιακές συνθήκες του περασμένου αιώνα, που ακόμα και τα πενιχρά μεροκάματά τους περικόπτονται (!), που αναγκάζονται να συμβιβαστούν με τη γενικευμένη φτώχεια της μερικής και ανασφάλιστης απασχόλησης, δεν έχουν άλλη επιλογή: Η θα ενωθούν και θα πολεμήσουν ή θα τους στραγγίσουν μέχρι το μεδούλι και θα τους "στραγγαλίσουν". Η θα αντιταχθούν στα "Σύμφωνα Σταθερότητας" του Αμστερνταμ και της "αναθεωρημένης" ευρωπαϊκής Συνθήκης, ή θα κονιορτοποιηθούν από τις μυλόπετρες της "σύγκλισης".
• Οι αγρότες είναι κι αυτοί στο στόχαστρο του ίδιου "ελεύθερου σκοπευτή". Εκείνοι, που, στο όνομα της "απελευθέρωσης" της κίνησης του κεφαλαίου και του Μάαστριχτ, παραδίδουν το δημόσιο πλούτο στις πολυεθνικές, είναι οι ίδιοι που παραδίδουν τους αγρότες σε καθεστώς σύγχρονης φεουδαρχίας. Είναι οι ίδιοι, που ξεριζώνουν την αγροτιά από τα χωράφια της και την πετούν, μαζί με τα προϊόντα της, στις χωματερές της ΕΕ, στον Καιάδα της ανεργίας, στον Γολγοθά της μετανάστευσης.
• Οι νέοι άνθρωποι είναι και αυτοί θύματα της ίδιας "Λευκής Βίβλου", που επιβάλλει στους εργάτες να δουλεύουν 12ωρα, μετά από 100 χρόνια ματοβαμμένων αγώνων για την κατοχύρωση του 8ωρου. Οι νέοι άνθρωποι βιώνουν τις διατάξεις της "Λευκής Βίβλου" στη μαθησιακή παρακμή της εκπαιδευτικής "μεταρρύθμισης". Τη ζουν μέσω των μέτρων ρύθμισης της παροχής και της ποιότητας της γνώσης, όπως υπαγορεύονται από τις ανάγκες της IBM και της "Φολκς - Βάγκεν". Βιώνουν στο κορμί τους τη μαύρη "βίβλο" της υπερεκμετάλλευσης και της ανεργίας.
• Οι επαγγελματοβιοτέχνες, όλα τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, γίνονται πειραματόζωα της ίδιας πολιτικής και των ίδιων πολυεθνικών συμφερόντων. Γίνονται και αυτοί υποζύγια της πολιτικών των "κριτηρίων του Μάαστριχτ", αποτελούν θύματα της ληστρικής επιδρομής, με έμβλημα την"αντικειμενική" φορο-εξόντωσή τους, υφίστανται άμεσα τις συνέπειες από την πτώση του εργατικού εισοδήματος, γίνονται εύκολη λεία στα δόντια των μεγαλοκεφαλαιούχων και των μονοπωλίων, που τους εξοβελίζουν από την αγορά.

Ολοι οι παραπάνω είναι τα θύματα της ίδιας πολιτικής. Η όλοι μαζί θα στραφούν εναντίον της ή όλοι μαζί θα πληρώσουν το τίμημα της απραξίας. Και το τίμημα είναι η εξόντωση.

***

Να αντιταχθεί στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και να απαιτήσει την παραμονή 100% στο δημόσιο των επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας και τον εκσυγχρονισμό τους, όχι προς όφελος του κεφαλαίου, αλλά προς όφελος του λαού.

Να μην επιτρέψει την ελάχιστη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, να μην αφήσει αναπάντητη κάθε σκέψη για κατάργηση του 8ωρου και, παράλληλα, να επιστρατεύσει όλες του τις δυνάμεις για διεύρυνση των εργατικών κατακτήσεων.

Να θέσει ενώπιον των ευθυνών τους και να αποβάλει από τις γραμμές του όλους εκείνους τους υποταγμένους στη "συναίνεση", που ασκούν τον "πεμπτοφαλαγγίτικο" ρόλο τους, στρογγυλοκαθισμένοι στα τραπέζια του "κοινωνικού διαλόγου".

***

Στο σημερινό πολιτικό τοπίο υπάρχουν δυο όχθες: Στη μια επικρατεί το καταθλιπτικό τοπίο της ομοιομορφίας των υπαλλήλων μιας απάνθρωπης πολιτικής. Μιας πολιτικής, που οι υπηρέτες της "τσακώνονται" για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής της.

Το ΠΑΣΟΚ "κατηγορεί" τη ΝΔ ότι θέλει να ξεπουλήσει "όσο - όσο" την "Ολυμπιακή", ενώ το ίδιο την ξεπουλάει με "υψηλό τίμημα"! Οτι θέλει να διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις χωρίς σχέδιο, ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει σχέδιο!

Η ΝΔ "κατηγορεί" το ΠΑΣΟΚ ότι δεν προχωρά άμεσα στην πλήρη ιδιωτικοποίηση, ότι η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στο ότι δε μείωσε νωρίτερα τους μισθούς των εργαζομένων!

Ο ΣΥΝ "κριτικάρει" το ΠΑΣΟΚ, γιατί φθείρει, λέει, με την πολιτική του την "ευρωπαϊκή ιδέα" (!), λες και δεν είναι παρακλάδι της "ευρωπαϊκής ιδέας" η διάλυση του δημόσιου τομέα της οικονομίας και η "ευελιξία" στην αγορά εργασίας. Την ίδια, βέβαια, ώρα, καθιστά τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές προμετωπίδα της "κεντρο-αριστερής" συνεργασίας και αναλγησίας. Οσο για το ΔΗΚΚΙ, ζητά την επιστροφή στο "καλό" ΠΑΣΟΚ, δηλαδή στην εποχή που "κοινωνικοποιούνταν" τα χρέη της πλουτοκρατίας και ιδιωτικοποιούνταν τα κέρδη από το μόχθο του λαού και τις δυο υποτιμήσεις της δραχμής που επέβαλε η ..."Αλλαγή".

***

Το ΚΚΕ έχει προ πολλού αναλύσει και σημειώσει ότι με αυτήν την πολιτική δε συνδιαλέγεσαι. Με αυτή την πολιτική συσπειρώνεσαι, οργανώνεσαι και αντιμάχεσαι σε όλες τις γραμμές του μετώπου. Οι κομμουνιστές είναι και θα είναι οι πρωτοπόροι αγωνιστές συγκρότησης ενός παλλαϊκού μετώπου πάλης, που θα αντιστέκεται και θα αντεπιτίθεται κάθε στιγμή και σε κάθε σημείο εκδήλωσης της επίθεσης της ολιγαρχίας. Αυτό το Μέτωπο Πάλης, η ανάπτυξη και ισχυροποίησή του είναι η εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για να βγουν νικητές οι πολλοί από τη μεσαιωνική οπισθοδρόμηση που τους οδηγούν οι λίγοι.

Ο λαός, η εργατική τάξη, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι βιοπαλαιστές, οι άνεργοι, η νεολαία, έχουν μπροστά τους τον πραγματικό μονόδρομο. Το μονόδρομο της ταξικής αντίθεσης με το μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του φορείς. Εχουν μπροστά τους έναν πολιτικό μονόδρομο: Το μονόδρομο, που οδηγεί στην ενίσχυση της δικής τους δύναμης και ελπίδας. Την ενίσχυση και ισχυροποίηση του ΚΚΕ και τη δημιουργία των προϋποθέσεων της συγκρότησης του κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η ανατροπή της ακολουθούμενης πολιτικής δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως πολιτικό ευχολόγιο. Είναι προϋπόθεση, είναι αναγκαία συνθήκη για την υπεράσπιση του μέλλοντος του λαού και της χώρας. Η απόκρουση της κυβερνητικής "σταυροφορίας" αφορά όλα τα εκμεταλλευόμενα στρώματα της καπιταλιστικής κοινωνίας