Η αγωνία για τον κίνδυνο μετατροπής της υγείας σε επιχείρηση, εκφράστηκε χτες σε εκδήλωση της Εταιρείας Ιατρικών Σπουδών - στα πλαίσια του 24ου Ετήσιου Πανελλήνιου Ιατρικού Συνεδρίου - με θέμα: "Η Ευρωπαϊκή Ενωση και η άσκηση της Ιατρικής στην Ελλάδα".

Το φόβο εμπορευματοποίησης της υγείας εξέφρασε ο πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής, Γ. Τσιτούρης,που, όπως είπε, απασχολεί όχι μόνο τους πολίτες - ασθενείς αλλά και τους λειτουργούς υγείας. Εμφαση δόθηκε τόσο στις περικοπές κοινωνικών δαπανών, όσο και στην τοποθέτηση μάνατζερ στα δημόσια νοσοκομεία. Σύμφωνα με την καθηγήτρια Μ. Βιολάκη,ο μάνατζερ πρέπει να είναι από τον υγειονομικό χώρο. "Διαφορετικά, πώς μπορεί να κρίνει το κόστος μιας ασθένειας ή να βγάλει τις υπερωρίες των γιατρών;", διερωτήθηκε. Από τη μεριά του ο Γ. Τσιτούρης σε μια αποστροφή του λόγου του χαρακτήρισε τους μάνατζερ "κουμανταδόρους οικονομικών".

Με ένα γλαφυρό τρόπο ο δημοσιογράφος Α. Καρκαγιάννης αναφέρθηκε στους μάνατζερ: "Κάποτε - είπε - οι ιδιοκτήτες ορισμένων εφημερίδων ήθελαν να αντικαταστήσουν τους δημοσιογράφους - διευθυντές με μάνατζερ, που είχαν διαπρέψει σε άλλους χώρους. Τα αποτελέσματα ήταν τραγικά και κωμικά". Ο Α. Καρκαγιάννης σημείωσε ακόμα ότι κάποτε το κράτος πρόνοιας ήταν το καύχημα, ενώ τώρα είναι το όνειδος, καθώς ο καπιταλισμός το θεωρεί αγκάθι στην εξάπλωσή του.

Στην παρέμβασή της η Μ. Αλειφεροπούλου - Χαλβατζή,μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΙΣΑ, τόνισε ότι η "Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση έχει σοβαρές επιπτώσεις, όχι μόνον σε επιμέρους πλευρές, αλλά κυρίως στο χαρακτήρα και τον προσανατολισμό του συστήματος υγείας στη χώρα μας, καθώς και στο ρόλο και στο έργο του γιατρού".

Η υγεία έχει βαθύ κοινωνικό χαρακτήρα, υπογράμμισε η Μ. Αλειφεροπούλου,και πρόσθεσε: "Η ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης, η οποία φαίνεται να έχει μια αυτονομία και αυθυπαρξία, καθορίζεται μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα το οποίο διαμορφώνει την αντίστοιχη πολιτική υγείας. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση ο κεντρικός επιδιωκόμενος στόχος από όλες τις συνθήκες της ολοκλήρωσής της είναι η κατοχύρωση και η ενίσχυση στην ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου, των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών και των προσώπων. Αλλά αυτές οι ελευθερίες υπηρετούν την ανάπτυξη, δηλαδή τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και δε σχετίζονται με καμία από τις βασικές οργανικές ή πνευματικές ανάγκες του ανθρώπου. Αυτός ο στόχος καθορίζει και την ιδεολογική - πολιτική θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την υγεία, η οποία δεν αποτελεί αυτοσκοπό - κοινωνικό αγαθό - αλλά υπηρετεί (όπως φαίνεται και από συγκεκριμένες οδηγίες - θέσεις) την καπιταλιστική ανάπτυξη".

Και η Μ. Αλειφεροπούλου κατέληξε: "Υπάρχει βαθιά οργανική επίδραση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο υγειονομικό σύστημα της χώρας μας. Οχι στα δευτερεύοντα τεχνοκρατικά προβλήματα, αλλά στην καρδιά του. Μια καρδιά που δε χτυπά στους ρυθμούς των κοινωνικών αναγκών, των ανθρωπίνων αξιών και της ιατρικής δεοντολογίας, αλλά στον παροξυσμό του ανταγωνισμού, αυτού του τέρατος, που κάποια μέρα, έτσι κι αλλιώς, θα πεθάνει, από τον παροξυσμό του".