Η Ελλάδα περιλαμβάνεται μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου θα πρέπει να επιβληθεί σκληρότερη πολιτική δημοσιονομικής "εξυγίανσης" για μακροχρόνια περίοδο με στόχο τη δημιουργία δημοσιονομικών πλεονασμάτων. Αυτό αναφέρεται στην Ετήσια Εκθεση του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ινστιτούτου (ΕΝΙ) για το έτος 1997, όπου επαναλαμβάνεται η γνωστή θέση πως με την πολιτική λιτότητας δεν ξεμπερδέψατε. Αντίθετα μόλις τώρα αρχίζουν οι επώδυνοι σκληροί κύκλοι.

Το σκληροπυρηνικό Νομισματικό Ινστιτούτο στην έκθεσή του παραπέμπει σε προηγούμενη έκθεση "για τη Σύγκλιση" που δημοσιεύτηκε το Μάρτη του 1998 σύμφωνα με την οποία "τα περισσότερα κράτη - μέλη χρειάζονται περαιτέρω σημαντική δημοσιονομική εξυγίανση, προκειμένου να επιτύχουν διαρκή συμμόρφωση με τα κριτήρια σύγκλισης, με τα δημόσια οικονομικά και με το μεσοπρόθεσμο στόχο, δηλαδή προϋπολογισμό σχεδόν ισοσκελισμένο ή πλεονασματικό, όπως προβλέπεται στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης".Σύμφωνα με το ΕΝΙ οι συστάσεις αυτές αφορούν εννιά χώρες, φυσικά και την Ελλάδα.

Ειδικά όμως για τις χώρες με χρέος μεγαλύτερο από το 100% του ΑΕΠ (Ιταλία, Βέλγιο, Ελλάδα) επισημαίνεται ότι " πρέπει να επιτευχθεί διατηρήσιμη εξυγίανση επί μακρότερο χρονικό διάστημα, η οποία θα απαιτήσει σημαντικά δημοσιονομικά πλεονάσματα". Αυτό στα απλά ελληνικά σημαίνει ότι οι κρατικοί προϋπολογισμοί της Ελλάδας θα πρέπει στο διηνεκές να προβλέπουν έσοδα αρκετά μεγαλύτερα από τις πρωτογενείς δαπάνες (μισθοί - συντάξεις, επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις κλπ).

Η έκθεση, αναφερόμενη στις οικονομικές - νομισματικές συνθήκες στην Ευρωπαϊκή Ενωση κατά το 1997, αναγνωρίζει ότι οι πολιτικές λιτότητας συνέβαλλαν στην ενίσχυση των καπιταλιστικών κερδών, ενώ η οικονομική μεγέθυνση σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν είχε και ανάλογα θετικά αποτελέσματα στην απασχόληση η οποία παρέμεινε στάσιμη. Οπως επισημαίνεται "... μέσα σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίστηκε από επιταχυνόμενους ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης στο σύνολο της ΕΕ, η απασχόληση αυξήθηκε μόνο οριακά, ενώ το ποσοστό ανεργίας παραμένει επίμονα υψηλό". Ενδιαφέρον έχουν και οι επισημάνσεις ότι παράτην ικανοποιητική κερδοφορία των επιχειρήσεων, οι επενδύσεις συνεχίζουν να κινούνται σε χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία. Για τα "ευεργετικά" αποτελέσματα της συμπίεσης του κόστους εργασίας αναφέρει πως "... για τέταρτη συνεχή χρονιά το καθαρό εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών έδωσε θετική, αν και μικρή, ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη, με τη συμβολή και της συγκρατημένης αύξησης του σχετικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος". Αντίθετα, λόγω των πολιτικών λιτότητας, η ιδιωτική κατανάλωση παρέμεινε στάσιμη ενώ η δημόσια κατανάλωση μειώθηκε σε σχέση με το 1996.