Η Ευγενία Φακίνου στους "Εκατό δρόμους και μία νύχτα", περπατώντας το κορινθιακό και αρκαδικό χώμα ψάχνει και βρίσκει το μυστικό της συνέχειας στις αφηγήσεις απλών χωρικών, σ' αλαφροϊσκιωτους, που πατούν στον ίδιο τόπο, όπου η μυθολογία είχε αφήσει τ' αχνάρια της.

Κι είναι η γραφή της γοητεία κι όνειρο να την περνάς και να τη ρουφάς σα νάμα μεγάλης αγάπης, που, ξεκινώντας από τη γνώση, σημαίνει τη διαρκή παρουσία των μεγάλων στιγμών που χάραξαν την παράδοσή μας. Κι εμμένει: Φυλάξτε τα ελληνικά, τα δικά μας, καθώς η τηλεόραση και όλα τα ΜΜΕ έχουν βαλθεί ν' αλλοιώνουν, κάποτε ανεπανόρθωτα, τη συνείδηση και να την οδηγούν σε ξένες άσχετες στράτες, σβήνοντας έτσι αχνάρια βαθιά χιλιάδων χρόνων (Εκδόσεις "Καστανιώτης" 1997).

Με τη φανταστική γλώσσα του παραμυθιού η Μάρω Λοϊζου,που το συγγραφικό της έργο αναλώνεται για τα παιδιά, αναλαβαίνει στ' "Αθάνατο νερό",ένα απίθανο ταξίδι σ' όλους τους ιστορικούς χώρους της Ελλάδας για να επισημάνει τα πολιτιστικά στοιχεία, που 'ναι φυλαγμένα στα αρχαία κείμενα και τους μύθους - παραμύθια, σχετικά με τη λατρεία του Ορφέα - Απόλλωνα - Ηλιου (και το συμβολισμό τους), την καλλιέργεια των σιτηρών (απαριθμούνται όλα τα είδη του σταριού και πού φύονται), τη λειτουργία των μύλων και τον πλούτο και την ποικιλία των θρύλων γύρω από προαιώνια στοιχειά που κυκλοφορούν στα δάση, στα βουνά, στα ποτάμια, τις νύχτες του χειμώνα, της άνοιξης και του καλοκαιριού. Ταξίδι μαγικό μέσα στο χώρο και το χρόνο, με πάθος και δύναμη γραφής που χαρακτηρίζουν την Μάρω Λοϊζου (Εκδόσεις "Κέδρος", 1997).

Τι καλύτεροι οδηγοί για το καλοκαίρι που 'ρθε, αυτά τα δύο βιβλία;

Ευγενία ΖΩΓΡΑΦΟΥ