Το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ο Ελληνας πρωθυπουργός στις ιταμές απειλές του "συμμάχου" του, ήταν πως ο Κλίντον κάνει λάθος στην εκτίμησή του για τις διαθέσεις και τις προθέσεις της Τουρκίας, στην οποία - όπως ο ίδιος εκτίμησε - λόγω των επικείμενων εκλογών, δεν μπορούν να ληφθούν αποφάσεις "μακράς πνοής" για τα Ελληνοτουρκικά. Λες και δε γνωρίζει ότι οι Αμερικανοί ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τις προθέσεις της γείτονος, αφού από τους ίδιους ξεκινά η οριοθέτησή τους, τις πατρονάρουν κι ότι οι αποφάσεις "μακράς πνοής" λαμβάνονται στην Ουάσιγκτον και υλοποιούνται με την προσαρμογή των συμφερόντων της Αγκυρας σ' αυτές. Λες και δε γνωρίζει πως οι Αμερικανοί ανάβουν φωτιές έντασης στο Αιγαίο, για να έρχονται μετά σαν "πυροσβέστες" και "επιδιαιτητές", εξασφαλίζοντας τη δική τους επικυριαρχία.

* * *

• Εχει τόσο πολύ "ποτιστεί" από το "καταπραϋντικό χάπι" του σφιχταγκαλιάσματος με τους Αμερικανούς, ώστε να μη διανοείται καν να πει μια κουβέντα αξιοπρέπειας και αντίστασης;
• Φοβάται, πράγματι, την υποκινούμενη ένταση στο Αιγαίο και το "βουλώνει" για ν' αποφευχτούν τα χειρότερα, παραγνωρίζοντας πως οι εθνικές υποχωρήσεις, κατά κανόνα, φέρνουν γρηγορότερα το "κακό";
• Ελπίζει ότι με το "Ο.Κ." στον Κλίντον θ' "αναβαθμιστεί" ο ρόλος της Ελλάδας στα πλαίσια της "νέας τάξης πραγμάτων" στην περιοχή μας, στην οποία εξελίσσονται ανακατατάξεις και διαμορφώνονται νέες σφαίρες επιρροής, με το "διαγκωνισμό" Αμερικανών, Ευρωπαίων, αλλά και Ρώσων;

Οποιο από τα τρία ενδεχόμενα ισχύει - μάλλον ισχύουν και τα τρία μαζί - είναι το ίδιο αλόγιστο ως "επιχείρημα" αποδοχής αυτής της κατάστασης και το ίδιο επικίνδυνο για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Κανένα τοπικό "πλεονέκτημα" στην ιμπεριαλιστική "σκακιέρα" δεν αποτελεί κέρδος για το λαό μας και δεν αναπληρώνει την απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας.

* * *

Κι όμως, εντός της χώρας μας, καταβάλλονται, από διάφορους "καλοθελητές", προσπάθειες να εμφανιστεί ο Κ. Σημίτης ως μαχόμενος για τα εθνικά δίκαια και αντιστεκόμενος στις πιέσεις. Κι αυτό, τη στιγμή που είναι "ηλίου φαεινότερον" πως τη μόνη "μάχη" που δίνει - κι απ' την οποία ελπίζει να επιστρέψει νικητής - είναι αυτή των προσχημάτων και των διατυπώσεων, ώστε να έχουν, όσο το δυνατόν, λιγότερο πολιτικό κόστος για την κυβέρνησή του οι υποχωρήσεις.

Ποιον πείθει ότι κάνει αντίσταση ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης, που:

• Οχι μόνον έχει δώσει, πολλές φορές, επιτυχείς εξετάσεις σύμπλευσης και συμμόρφωσης με τους ξένους συμμάχους της, αλλά και διακηρύσσει τη φιλοδοξία της ν' αναλάβει το ρόλο του "επιστάτη" τους για την εμπέδωση της "νέας τάξης πραγμάτων" στην περιοχή μας.
• Οχι μόνον δεν αντιστέκεται στην αμφισβήτηση των συνόρων στα Βαλκάνια - δικαιώνοντας, στην ουσία, την πρόθεση της Τουρκίας να προβάλλει εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας - αλλά και συμμετέχει ενεργά στις ΝΑΤΟικές επεμβάσεις στη Βοσνία, στην Αλβανία και τη Γιουγκοσλαβία.
• Οχι μόνον έχει ανακηρύξει επιδιαιτητές των ελληνοτουρκικών διαφορών τους Αμερικανούς, αλλά, ουσιαστικά, με την πολιτική της - έστω κι αν δεν το παραδέχεται δημοσίως - συμβάλλει στα σχέδια διχοτόμησης του Αιγαίου και της Κύπρου.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Η κυβέρνηση, όχι μόνον έχει δώσει, πολλές φορές, επιτυχείς εξετάσεις σύμπλευσης και συμμόρφωσης με τους ξένους συμμάχους της, αλλά και διακηρύσσει τη φιλοδοξία της ν' αναλάβει το ρόλο του "επιστάτη" τους για την εμπέδωση της "νέας τάξης πραγμάτων" στην περιοχή μας