Για "κράτος - στρατηγείο" έκανε λόγο ο κ. Σημίτης, και πέταξε την κορόνα, ότι το κράτος δεν μπορεί να είναι "έμπορας αρωμάτων". Ομως η κυβέρνησή του, χωρίς να "κοκκινίζει", αντέχει τη δυσοσμία που αναδύεται από το γενικό ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας. Φαίνεται πως το μόνο "κράτος - στρατηγείο", που έχουν υπόψη τους στο ΠΑΣΟΚ, είναι αυτό που με επιτυχία, μπορεί να διευθύνει τη γενική επίθεση κατά του δημόσιου τομέα, αλλά και κάθε τι με κοινωνικό χαρακτήρα, που υπάρχει σ' αυτόν τον τόπο.

Ομως τι ξεπουλάει η κυβέρνηση; Στην κορυφή του καταλόγου που παραθέσαμε, φιγουράρουν επιχειρήσεις που διακρίνονται για την κερδοφορία τους και πάνω απ' όλα, για τον στρατηγικό ρόλο και χαρακτήρα τους στην ελληνική οικονομία γενικότερα: ΟΤΕ, τράπεζες, "Ελληνικά Πετρέλαια", ΚΑΕ... Για τη δημιουργία και την ανάπτυξη αυτών των επιχειρήσεων ο Ελληνας φορολογούμενος, αλλά και οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, έχουν προσφέρει δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια. Και τελικά ποιο κράτος, μπορεί να λειτουργήσει στοιχειωδώς, αν όλα παραδοθούν στη ζούγκλα της αγοράς. Για ποια Ελλάδα μπορεί να γίνεται λόγος, όταν πωλούνται ακόμα και οι βραχονησίδες, όταν πάνω σε κάθε κοινωφελή επιχείρηση στήνεται η σημαία του Χρηματιστηρίου και της κερδοσκοπίας του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου;

Εμφανίζουν τους "ιδιώτες" και την ιδιωτικοποίηση, σαν το... φάρμακο, που θα γιάνει τις "ασθένειες" των ΔΕΚΟ. Αποκρύπτουν όμως προκλητικά από τον ελληνικό λαό, πως αυτοί ακριβώς οι "ιδιώτες", σε αγαστή συνεργασία με τις κυβερνήσεις, ευθύνονται για τα προβλήματα των δημόσιων επιχειρήσεων. Τα μονοπώλια, ντόπια και ξένα, είναι αυτά που έκαναν "χρυσές δουλιές", από τις προμήθειες των ΔΕΚΟ, χάρη βέβαια στην ανάλογη πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων. Η ληστρική εκμετάλλευσή του από το κεφάλαιο, είναι η ανοιχτή και αγιάτρευτη πληγή, που ταλανίζει το δημόσιο τομέα. Μια πληγή, που γίνεται ακόμη περισσότερο βαθιά και επώδυνη, από τη ρουσφετολογία και την αντιμετώπισή του δημόσιου τομέα ως κομματικού φέουδου των εκάστοτε κυβερνώντων. Σε τελική ανάλυση, η "παθολογία" των δημόσιων επιχειρήσεων, που έχει κατακλύσει τον τελευταίο καιρό και τα πρωτοσέλιδα των αστικών ΜΜΕ, δεν είναι τίποτα άλλο, από την παθολογία του ίδιου του κεφαλαιοκρατικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησής του.

"Δεν πρέπει να λησμονείται ότι το μεγαλύτερο μέρος του δυσβάστακτου σωρευτικού ελλείμματος που βαρύνει σήμερα τον ΟΣΕ, οφείλεται αποκλειστικά στην ελληνική πολιτεία, που από το 1970 έως σήμερα ποτέ δεν εκπλήρωσε τις οικονομικές της υποχρεώσεις... Ολα αυτά τα χρόνια ο ΟΣΕ, υποχρεώνεται από το κράτος να προσφύγει σε επαχθείς δανεισμούς, που έχουν σαν αποτέλεσμα να τον πνίξουν τα τοκοχρεολύσια"...

Τα παραπάνω φαίνεται να τα λησμονεί η κυβέρνηση, όπως επίσης, ότι πουθενά στον κόσμο, οι αστικές συγκοινωνίες, οι σιδηρόδρομοι, τα ταχυδρομεία δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς τις κρατικές επιδοτήσεις. Που, σημειωτέον, οι επιδοτήσεις αυτές δεν προέρχονται από το προσωπικό ταμείο του κ. Παπαντωνίου, αλλά από το υστέρημα και το αίμα των εκατομμυρίων εργαζομένων που φορολογούνται γι' αυτό το λόγο. Για να απολαμβάνουν δηλαδή ορισμένες βασικές υπηρεσίες από τη μεριά του κράτους.

Το γεγονός μάλιστα ότι ο κρατικός προϋπολογισμός, είναι αρκετά γαλαντόμος απέναντι στα ιδιωτικά ΚΤΕΛ (π.χ. δίνει 22,5 δισ. στον ΟΑΣΘ), είναι μια ακόμα απόδειξη ότι η κυβέρνηση με σχέδιο και συστηματικά στραγγαλίζει οικονομικά τις αστικές συγκοινωνίες, όπως και άλλες κοινωφελείς επιχειρήσεις, για να τις οδηγήσει πιο εύκολα και με τις μικρότερες κοινωνικές αντιδράσεις, στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου.

Αν για κάτι ακόμη μπορεί να είμαστε σίγουροι ότι θα προκύψει από τις ιδιωτικοποιήσεις, αυτό δεν είναι ούτε η εξυγίανσή τους, ούτε πιο προσιτές και ποιοτικές επιχειρήσεις. Ιδιωτικοποιημένες ΔΕΚΟ, ήταν και θα είναι συνώνυμες με πιο ακριβές υπηρεσίες και προϊόντα, μια πιο διαπλεκόμενη πολιτεία με το ιδιωτικό κεφάλαιο, υποταγμένη στα κελεύσματα των οικονομικά ισχυρών και μια κοινωνία υπόδουλη στις ακόρεστες ορέξεις τους.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Εμφανίζουν τους "ιδιώτες" και την ιδιωτικοποίηση, σαν το... φάρμακο, που θα γιάνει τις "ασθένειες" των ΔΕΚΟ. Αποκρύπτουν όμως προκλητικά από τον ελληνικό λαό, πως αυτοί ακριβώς οι "ιδιώτες", σε αγαστή συνεργασία με τις κυβερνήσεις, ευθύνονται για τα προβλήματα των δημόσιων επιχειρήσεων