Δεν είναι η πρώτη φορά - και για τους εφοπλιστές μάλλον δε θα είναι η τελευταία, όσο τους αφήνουν ατιμώρητους να παρανομούν - που ένα πλοίο και το πλήρωμά του αφήνονται στην τύχη τους σε κάποιο λιμάνι, χωρίς χρήματα, φαγητό, ακόμα και χωρίς νερό και πετρέλαιο, για τη στοιχειώδη λειτουργία του. Τελευταίο κρούσμα είναι αυτό του "Αγιος Ραφαήλ" και του πληρώματός του, το οποίο εγκαταλείφθηκε από την πλοιοκτήτρια εταιρία στην Κάρπαθο. Δεν περιμένει κανείς, βέβαια, από το μεγάλο ή μικρότερο εφοπλιστικό κεφάλαιο να αλλάξει. Μόνη δυνατότητα περιορισμού της ασυδοσίας του είναι ο εξαναγκασμός με τους επίμονους και σκληρούς αγώνες των ναυτεργατών.

Ομως οι εργαζόμενοι του κλάδου μπορούν και πρέπει να απαιτούν, από το αρμόδιο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και τις υπηρεσίες του, να παρεμβαίνει υπέρ τους σε τέτοιες περιπτώσεις. Για άλλη μια φορά όμως, το ΥΕΝ εμφανίζεται να αδρανεί μπροστά σε τέτοια φαινόμενα, λες και φοβάται η ηγεσία του ότι θα "παρεξηγηθεί" αν υποστηρίξει μια φορά τους ναυτεργάτες.

Ωστόσο, μπροστά στη δεδομένη στάση της κυβέρνησης και των εφοπλιστών, άλλο τόσο δεδομένη πρέπει να είναι η αντίδραση των ναυτεργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, στην κατεύθυνση πάταξης τέτοιων φαινομένων. Και σ' αυτό το ζήτημα η ΠΝΟ έχει ένα πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τα "αντανακλαστικά" της και το μέγεθος της πίεσης που ασκεί.