Φυσικά, ο Κ. Σημίτης δεν παρέλειψε να επαναλάβει το "έθιμο" του μοιράσματος πακτωλού δισ. προς τη Θεσσαλονίκη και γενικότερα τη Βόρεια Ελλάδα, να δώσει το στίγμα των μικροϊμπεριαλιστικών ονειρώξεων της άρχουσας τάξης μέσα από αναφορές για μετατροπή της συμπρωτεύουσας σε "οικονομικό και πολιτιστικό πόλο της Νοτιανατολικής Ευρώπης" (!),ενώ για μια ακόμα φορά κατέταξε όσους δε συναινούν στην πολιτική του στους "δύσπιστους", στους "μεμψίμοιρους" και στις "συντεχνίες"...
Και πάλι, δε, το βασικό μοτίβο της πρωθυπουργικής ομιλίας κινήθηκε σε "ευρωυμνολογίες" και θυμιατίσματα υπέρ της ΟΝΕ, που, όπως είπε, αποτελεί το μεγάλο "εθνικό στόχο".
Ο πρωθυπουργός, με εμφανή την πρόθεση να παράσχει διαβεβαιώσεις στο μεγάλο αφεντικό ότι δε θα παρεκκλίνει ούτε κατ' ελάχιστο από τη γραμμή του νεοφιλελευθερισμού θεώρησε σκόπιμο να επαναλάβει σε 4 (!) σημεία της ομιλίας του ότι "θα συνεχίσουμε αταλάντευτα τον εκσυγχρονισμό και τις διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία μας και στους θεσμούς μας". Οσο για την κορόνα που επέλεξε να αναφωνήσει με στόμφο, ήταν η φράση "δε θα κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω"...
Συνεχίζοντας, ο πρωθυπουργός και πάντα υπό την υπενθύμιση ότι "στόχος μας είναι η ένταξή μας στην ΟΝΕ", παρουσίασε ένα περίγραμμα της "κεντροαριστερής" αντίληψης περί "κοινωνικής πολιτικής". Αφού, λοιπόν, ζήτησε "να εμπεδώσουμε μια καινούρια αντίληψη για το τι σημαίνει κοινωνική δικαιοσύνη" (!), επανέλαβε ότι για την κυβέρνησή του κοινωνικό κράτος σημαίνει "δημιουργία ενός νέου ιστού κοινωνικής ασφάλειας", που δε θα στέκεται αρωγός, απέναντι σε όσους έχουν ανάγκη, αλλά θα φροντίζει να μην... αποδημούν από το μάταιο τούτο κόσμο όσοι η πολιτική του έχει οδηγήσει στο τελευταίο στάδιο της απαντοχής. Πρόκειται, φυσικά, για το "κοινωνικό" μοντέλο της "δίκαιης επιλεκτικότητας", όπως το παρουσίασε στην πρόσφατη κοινή του εμφάνιση με το Λ. Ζοσπέν.
Κατόπιν αυτών των ..."φιλάνθρωπων" υποσχέσεων, ο Κ. Σημίτης επεδίωξε να "χρυσώσει το χάπι" μέσω αναφορών σε προγράμματα επιδοτούμενης απασχόλησης και επαγγελματικής κατάρτισης κατά της ανεργίας. Στην πραγματικότητα, δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να αναγνώσει τις κυβερνητικές παροχές προς ...τους βιομήχανους στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας...
Οπως αναμενόταν, ο πρωθυπουργός δεν απέφυγε να πει τον ...καλό του λόγο απέναντι σε όσους δεν υποτάσσονται στον κυβερνητικό νεοσυντηρητισμό. Πρόκειται για "δύσπιστους και μεμψίμοιρους, που θέτουν εμπόδια στην ατομική εξέλιξη με συντεχνιακές πρακτικές", σύμφωνα με τον Κ. Σημίτη. Την ίδια ώρα πάντως, δεν απέφυγε να προχωρήσει σε συστάσεις προς τον ελληνικό λαό, καθιστώντας τον ...υπεύθυνο: "Η αποτελεσματικότητα της πολιτικής μας, εξαρτάται καθοριστικά από τη στάση σας, από τη στήριξή σας", όπως είπε, και κάλεσε τους πάντες να πορευτούν "στον ίδιο δρόμο" με την κυβέρνηση.
Οπως ήταν αναμενόμενο, ο πρωθυπουργός αξιοποίησε και πάλι το βήμα της ΔΕΘ για να ...μοιράσει έναν αμέτρητο πακτωλό δισ. προς τη Βόρεια Ελλάδα, την οποία μέσα από ένα κείμενο 2 - 3 σελίδων κατέστησε ...αγνώριστη, αφού το 1/100 να ίσχυε από αυτά τότε όλη η περιοχή θα ήταν η πιο πλούσια στον πλανήτη (!) και η πλέον προοδευμένη, σε ό,τι αφορά δρόμους, λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηροδρόμους, επικοινωνίες, υγειονομική περίθαλψη και ποιότητα ζωής...
Αξίζει, πάντως, να αναφερθούν τρία σημεία του πρωθυπουργικού λόγου, που αποτυπώνουν την ψηφοθηρική λογική της κυβέρνησης: Πρώτον, ο Κ. Σημίτης δε δίστασε να εξαγγείλει ξανά το κλειστό γήπεδο του ΠΑΟΚ, δεύτερον να μιλήσει για "Θεσσαλονίκη - Πολιτιστικό Κέντρο", παρά τα όσα διεμείφθησαν με τη "Θεσσαλονίκη - Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης", τρίτον έταξε έργα στα πλαίσια της Ολυμπιάδας του 2004 και για τη Θεσσαλονίκη...
Ο πρωθυπουργός επανέλαβε από το βήμα της ΔΕΘ τα μεγαλοϊδεατικά περί μετατροπής της Θεσσαλονίκης σε κέντρο, όχι μόνο των Βαλκανίων, αλλά και όλης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, αυτή τη φορά...
Αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα που συνιστά η εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τυχοδιωκτισμούς στην περιοχή, ο πρωθυπουργός παρουσίασε την Ελλάδα ως δύναμη "σταθερότητας" στα Βαλκάνια. Κατά τα άλλα, απέρριψε τις "δημαγωγίες και τους μικροκομματικούς ελιγμούς στην εξωτερική πολιτική", για να δηλώσει ότι "πατάμε γερά". Μεταξύ άλλων, σε αυτά τα "γερά" θεμέλια, που πατά η εξωτερική πολιτική της χώρας, ενέταξε "τις συμμαχίες μας", καθώς και τα "πολιτικά μας επιχειρήματα"...
Ας μην παραλειφθεί ένα ακόμα σημείο της πρωθυπουργικής φιλίας: Ο Κ. Σημίτης - όσο και αν ακούγεται ανέκδοτο - μιλώντας για την παγκόσμια κρίση, εμφάνισε την Ελλάδα περίπου ως αλώβητη (!), πράγμα που οφείλεται στην πολιτική της κυβέρνησης και στη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ...