Οι επιστολές Σημίτη προς τους υφισταμένους του δε θα μπορούσαν παρά να διέπονται από την αγωνία για την επιτάχυνση των πλέον αντιλαϊκών κυβερνητικών επιλογών. Αυτονόητα, λοιπόν, διαβάζει κανείς σε αυτές τις επιστολές πολλές συστάσεις για την "εφαρμογή σχεδίων μετάβασης στην ΟΝΕ", για την προώθηση του νόμου περί ψηφιακής τηλεόρασης, για την ιδιωτικοποίηση ΟΑΣΑ, Ολυμπιακής, ΟΣΕ και ΕΛΤΑ, για τον "εξορθολογισμό" των δαπανών στον τομέα της Υγείας, για την προώθηση του "ασφαλιστικού" νομοσχεδίου. Κοντά σε όλα αυτά δε λείπει, βέβαια, και η πλευρά που προκαλεί τα συνήθη... μειδιάματα, όταν πρόκειται να συναντηθεί κανείς με την... (υπο)λογιστική επιμέλεια του πρωθυπουργού. Για παράδειγμα, μέχρι και την αγωνία του για την"εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" αποδεικνύει ο πρωθυπουργός, εφιστώντας στον αρμόδιο υπουργό την προσοχή του στην προώθηση του μέτρου του "σχολικού τροχονόμου"...

Υπάρχει, όμως, μια εντολή του πρωθυπουργού που, περισσότερο από κάθε άλλη, αποπνέει όλη την αντίληψη της κυβέρνησης για την ελληνική κοινωνία και αποτελεί καθρέφτη της κυβερνητικής αυθαιρεσίας, που συνιστά βασικό μοχλό για τον "εκσυγχρονισμό" της χώρας.

Κατόπιν της παραπάνω επισήμανσης του Κ. Σημίτη, νομίζουμε ότι έχουμε δικαίωμα να απευθύνουμε, έστω και ρητορικά, το παρακάτω ερώτημα και στον τελευταίο πολίτη της χώρας: Αλήθεια, μήπως έχει κανείς αμφιβολία ποιος είναι ο ιθύνων νους για τα κύΜΑΤα βιαιότητας, με τα οποία η κυβέρνηση "πείθει" κατά καιρούς τον ελληνικό λαό για την... ορθότητα της πολιτικής της; Μήπως έχει κανείς αμφιβολία για το ποιος είναι ο πολιτικός προϊστάμενος εκείνων των ασφαλιτών που έφτασαν - μέσα από το προαύλιο της Βουλής - μέχρι και να φακελώνουν με φορητές κινηματογραφικές κάμερες τους διαδηλωτές; Η συγκεκριμένη επιστολή του πρωθυπουργού δίνει την οριστική απάντηση.