Φαντάζομαι τον Πρόεδρο Κλίντον τη στιγμή που έπρεπε να "διατάξει" τους πρόσφατους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, να ζητά να φέρουν στο γραφείο του έναν χάρτη, για να εξακριβώσει πού ακριβώς πάνω στη γη βρίσκονται οι στόχοι: "Αφγανιστάν; Βεβαίως, το έχω ακουστά. Ομως αυτό το Σουδάν πού ακριβώς πέφτει; Σίγουρα δεν είναι φίλοι μας αυτοί οι άνθρωποι;". Ισως πάλι, μπερδεμένος όπως ήταν εκείνο τον καιρό με τα αισθηματικά του, παρέλειψε να ζητήσει αυτόν τον χάρτη, έβαλε την υπογραφή του στο χαρτί που του έτειναν κι αργότερα, λίγο πριν το διάγγελμά του, ζήτησε πληρέστερη ενημέρωση για να κάνει σωστά τη δουλιά του. Στην ταινία του Μάικ Νίκολς, ο κυβερνήτης Τζακ Στάντον, σε έναν σταθμό της προεκλογικής του περιοδείας για το προεδρικό χρίσμα, μιλά στους απολυμένους εργάτες ενός κλειστού ναυπηγείου. Κατανοεί τα βιοποριστικά τους προβλήματα, θυμάται τη μαμά του που υπέφερε κάποτε σαν κι αυτούς όταν έχασε τη δουλιά της, τους παροτρύνει να αποδεχτούν τη μοίρα τους: "Ο κόσμος που ζούμε γίνεται συνεχώς περισσότερο περίπλοκος. Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι, είναι να μορφωθούμε για να τον καταλάβουμε". Μπορεί κανείς να κατανοήσει πόσο περίπλοκος είναι ο κόσμος για έναν Αμερικανό Πρόεδρο που εξαπολύει πυραύλους σε διάφορα σημεία της Γης, την ώρα που κυρίως τον απασχολεί η ταυτότητα του DNA στον λεκέ πάνω σε ένα γυναικείο φόρεμα. Ομως τελικά, γιατί στην Αμερική δεν ψηφίζουν ούτε οι μισοί από τους πολίτες που έχουν δικαίωμα ψήφου; Οι πληθυσμοί των μαύρων, των ισπανόφωνων, των Ασιατών, είναι απλώς αδιάφοροι για την ΑΤΑ και τις κοινωνικές ασφαλίσεις που ο Στάντον - Κλίντον υπόσχεται, σαν μοναδική του δέσμευση, ότι θα διατηρήσει, ή μήπως θέλουν να παραμείνουν αμόρφωτοι; Η εικόνα της προεκλογικής εκστρατείας, όπως παρουσιάζεται στην ταινία, προβάλλει έναν ακόμη λόγο: Ενας απλός άνθρωπος αδυνατεί να παρακολουθήσει μια τέτοια κούρσα, αν θέλει να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία. Τηλεοπτικές μονομαχίες υποψηφίων χωρίς να βγαίνει κανένα απολύτως συμπέρασμα, απανωτές δημοσκοπήσεις, οι μονάδες υποστήριξης στα πρόσωπα των υποψηφίων ανεβοκατεβαίνουν όλη μέρα σαν τιμές χρηματιστηρίου σε κρίση, τα στρατηγεία εναλλάσσουν διαφορετικές διαφημιστικές τακτικές, κάθε είδους σκάνδαλο από την εφηβεία και τις συζυγικές απιστίες επιστρατεύεται, η αδρεναλίνη των υποψηφίων φτάνει στα ύψη. Δεν υπάρχει έδαφος για την πλειοψηφία των ανθρώπων σε αυτό το σκηνικό. Ενα είδος πολιτικού θεάτρου, πολύπλοκο στις λεπτομέρειές του, τόσο ώστε να χρειάζεται κανείς ανώτερη πανεπιστημιακή εκπαίδευση ώστε να αναλάβει κάποιο ρόλο σε αυτό. Μα για έναν "αμόρφωτο" άνθρωπο, αυτή η κωμωδία είναι ολοκληρωτικά ξένη, άσχετη με την πραγματικότητα της ζωής του, ένα τηλεοπτικό θέαμα σαν τη "Λάμψη" και τη "Δυναστεία", γεμάτο από κουτσομπολιό για τις φιλόδοξες μαριονέτες που θέλουν να πάρουν στα χέρια τους τη μοίρα του κόσμου. Ο Τζον Τραβόλτα μάς καλεί να τον υποστηρίξουμε σαν τον Πρόεδρο που θα "αλλάξει αυτή τη χώρα", που θα αφήσει την προσωπική του σφραγίδα πάνω στην Ιστορία. Αλλά πώς μπορεί να μην ανατριχιάσει ακούγοντας τη λέξη Ιστορία από τέτοια χείλη οποιοσδήποτε θεατής έξω από τα σύνορα των ΗΠΑ, οποιοσδήποτε εν δυνάμει "τρομοκράτης", και πώς μπορεί κανείς να σταθεί απέναντί της με καθαρά "κινηματογραφικούς" όρους;

(ΑΡΚΑΔΙΑ, ΑΒΑΝΑ, ΟΠΕΡΑ, ΡΑΔΙΟΣΙΤΥ, ΤΡΟΠΙΚΑΛ, ΓΛΥΦΑΔΑ, ΘΗΣΕΙΟΝ, ΝΙΡΒΑΝΑ, ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ, ΠΛΑΝΗΤΗΣ, ΑΤΤΙΚΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ)

Τελικά το πυρηνικό δίλημμα της ανθρωπότητας ορίζεται με πληρότητα στις δυο φετινές αμερικανικές υπερπαραγωγές: Σύμφωνα προς τον Αρμαγεδδώνα, τα πυρηνικά είναι χρήσιμα για την αντιμετώπιση κάποιου πιθανού αστεροειδούς που απειλεί τη Γη με καταστροφή. Ομως, κατά τον Γκοτζίλα του Ρόλαντ Εμεριχ,κάποιες απροσεξίες μπορούν να στοιχίσουν ακριβά δημιουργώντας μεταλλαγμένα τέρατα εξίσου επικίνδυνα με τους αστεροειδείς. Τέτοιο τέρας είναι ο γιγάντιος σαυροειδής Γκοτζίλας, που προξενεί τεράστιες καταστροφές στη Νέα Υόρκη. Για την εμφάνισή του, μάλιστα, πληροφορούμαστε ότι ευθύνονται ειδικά οι ασύνετες γαλλικές πυρηνικές δοκιμές στην Ατόλη Μουρουρόα. Ισως για αυτό το λόγο ο Θεός (στον Αρμαγεδδώνα) τιμωρεί τη Γαλλία καταστρέφοντας ολοσχερώς το Παρίσι. Εν πάση περιπτώσει οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες διορθώνουν το σφάλμα και αναλαμβάνουν με τη συνδρομή δυο δημοσιογράφων και ενός οικολόγου την εξόντωση του τέρατος και της πολυάριθμης οικογένειάς του, την ώρα που η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία έχει περιέλθει σε αδιέξοδο.

(ΑΣΤΟΡ, ΓΑΛΑΞΙΑΣ, ΑΘΗΝΑ, ΑΣΤΕΡΙΑ, ΑΓΚΟΡΑ, ΔΙΑΝΑ, ΒΙΛΑΤΖ, ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, ΟΣΚΑΡ, ΑΤΤΑΛΟΣ, ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ, ΣΙΝΕΡΑΜΑ, ΑΝΝΑ ΝΤΟΡ, 3 ΑΣΤΕΡΙΑ, ΦΟΙΒΟΣ, ΑΝΤΑΜΣ, ΑΘΗΝΑ, ΧΑΪΛΑΪΦ, ΑΘΗΝΑΙΑ, ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ, ΦΙΛΟΘΕΗ, ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ, ΧΛΟΗ, ΑΛΙΚΗ, ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ, ΛΑΟΥΡΑ, ΑΝΕΣΙΣ ΠΕΙΡΑΙΑ)

Αδοκίμως αφήνοντας τα καλύτερα για τη συνέχεια και το τέλος, συναντάμε τη Νάντια Τας,μια δημιουργό ελληνικής καταγωγής από τη μακρινή Αυστραλία. Η ταινία της είναι μια τρυφερή ιστορία, γυρισμένη σε τόνους χαμηλούς, αποστασιοποιημένους και καθαρά προσωπικούς. Ηρωίδα ένα μικρό κοριτσάκι, η Εϊμι (Αλάνα ντε Ρόμα) που χάνει τη λαλιά της ύστερα από ένα ισχυρό ψυχολογικό σοκ. Η Τάνια, η μητέρα του κοριτσιού, για να αντιμετωπίσει τις απειλητικές διαθέσεις της Πρόνοιας για την κόρη της, μετακομίζει με την Εϊμι σε μια γειτονιά της Μελβούρνης. Υπερπροστατευτική μαζί της, ανήσυχη για τις επιδιώξεις των ειδικών, προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει με την Εϊμι, για να τη βοηθήσει να ξεπεράσει το τραύμα της. Ομως το κορίτσι θα βρει τους δικούς του δρόμους να επικοινωνήσει με το περιβάλλον, θα γνωριστεί με τους ανθρώπους της γειτονιάς, κι ό,τι δεν μπορούν να το καταφέρουν τα λόγια, θα το καταφέρει η μουσική και το τραγούδι...

(ΑΑΒΟΡΑ, ΙΛΙΟΝ)

Πόσο μπορεί να επηρεάσει τη ζωή ενός ανθρώπου μια ασήμαντηλεπτομέρεια, ένα τυχαίο γεγονός που κρίνεται στο δέκατο του δευτερολέπτου; Ο Πίτερ Χάουιτ που σκηνοθετεί αυτή την ταινία, με την ελευθερία που δίνει σε έναν σκηνοθέτη η δυνατότητά του να διαμορφώνει την κινηματογραφική πραγματικότητα κατά βούληση, θεωρεί μάλλον ότι αυτό που είναι να γίνει θα γίνει, ότι κάποια ραντεβού της ζωής, μάς περιμένουν έτσι κι αλλιώς, ότι αυτό που διαφέρει κάθε φορά είναι οι δρόμοι από όπου φτάνουμε σε αυτά. Η Ελεν (Γκουίνεθ Πάλτροου) ξεκινά τη διαδρομή της στο φιλμ, όταν απολύεται από την εταιρία που εργαζόταν ως τότε. Πηγαίνοντας στενοχωρημένη στο σπίτι της, χάνει την τελευταία στιγμή το τρένο. Αν όμως το προλάβαινε; Στην πρώτη εκδοχή φτάνει στο σπίτι της καθυστερημένη, για να βρει έναν ανάστατο αλλά πάντως, τρυφερό σύζυγο. Στη δεύτερη εκδοχή θα κάνει την ενδιαφέρουσα γνωριμία ενός συνεπιβάτη της και θα είναι σπίτι της έγκαιρα για να συλλάβει τον άπιστο σύζυγο επ' αυτοφώρω. Η διαφορά είναι αρκετά μεγάλη, κι η ταινία πια συνεχίζει με τη ζωή της Ελεν να ξετυλίγεται και στις δυο ασύμβατες μεταξύ τους εκδοχές σε μια παράλληλη δράση...

(ΑΙΓΛΗ, ΑΤΤΙΚΟΝ, ΒΙΛΑΤΖ, ΚΑΛΥΨΩ, ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΑΙΗ, ΠΛΑΖΑ)

Ο Γούντι Αλεν πρωταγωνιστεί στην ταινία που σκηνοθετεί η Μπάρμπαρα Κοπλ με έναν τρόπο διαφορετικό από ό,τι τον έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα. Το φιλμ, που θα ενδιαφέρει τόσο τους φίλους του Αμερικανού δημιουργού όσο και τους φίλους της τζαζ, είναι ντοκιμαντέρ για μια ευρωπαϊκή μουσική περιοδεία. Ο Γούντι Αλεν ταξιδεύει στο Παρίσι, στη Μαδρίτη, στη Βενετία, στο Τορίνο, στο Λονδίνο δίνοντας συναυλίες με την μπάντα του, στην οποία κατέχει εξέχουσα θέση με το κλαρινέτο του. Αφθονη μουσική, στιγμιότυπα από την προσωπική του ζωή που μας αποκαλύπτουν ξανά το γνώριμο αυτοβιογραφούμενο πρόσωπο των ταινιών του, ανάσες από τα διαλείμματα της περιοδείας, τοπία από τις ευρωπαϊκές πόλεις. Και η μαμά, σαν κατακλείδα του φιλμ, μια γυναίκα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχει γίνει κινηματογραφική ηρωίδα των ταινιών του γιου της, σχεδόν όσο και ο ίδιος.

(ΑΒΑΝΑ, ΕΜΠΑΣΣΥ)

Κάθε ταινία του Τέρι Γκίλιαμ,σαν το "Μπραζίλ", τον "Βασιλιά της μοναξιάς", τους "12 πίθηκους", σίγουρα αξίζει τον κόπο χάρη στο μαύρο χιούμορ του δημιουργού τους, τον εύστοχο συνδυασμό που επιτυγχάνει η πλοκή τους στα ψυχολογικά, πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα. Κι ακόμη χάρη στη ρεαλιστική, δικαιολογημένη καχυποψία που προβάλλουν, απέναντι σε ό,τι βρίσκεται πίσω από το θέαμα, τη βιτρίνα της πληροφόρησης, επηρεάζοντας καθοριστικά το παρόν κάθε απλού ανυποψίαστου ανθρώπου, καθορίζοντας ακόμη περισσότερο το μελλοντικό κοινωνικό περιβάλλον... Στο νέο του φιλμ με τον Τζόνι Ντεπ και τον Μπενίτσιο Ντελ Τόροο χρόνος της δράσης τοποθετείται στα 1971. Πρωταγωνιστής ένας δημοσιογράφος που προσπαθώντας να φτάσει στην κορυφή, μπλέκεται στη δίνη της εποχής πριν από το Γουότεργκέιτ, όταν ο πόλεμος του Βιετνάμ μαίνεται και οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι της μουσικής των χρόνων του '60 πεθαίνουν μέσα στο διάστημα ενός χρόνου από υπερβολική δόση ναρκωτικών...

(ΑΠΟΛΛΩΝ, ΔΑΝΑΟΣ, ΑΤΤΙΚΑ, ΜΑΡΟΥΣΙ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ 3, ΨΥΡΡΗ, ΕΚΡΑΝ, ΓΛΥΦΑΔΑ)

Αγης ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ