Είναι ουτοπία να παλεύει κανείς για να μένουν τα πράγματα ως έχουν ή να επιζητεί λύσεις προς τα πίσω. Είναι επικίνδυνη και τραγική αυταπάτη να ζει κανείς με την ανάμνηση κάποιων μεταρρυθμίσεων και ρυθμίσεων που αποσπούσαν οι λαοί πριν 10 και 20 χρόνια, ιδιαίτερα κάτω από την πίεση των κατακτήσεων του σοσιαλισμού.

Ο καπιταλισμός έχει περάσει στο ανώτατο σκαλοπάτι της σήψης και της αντίδρασης. Το χάσμα που χωρίζει την κοινωνικοποίηση της παραγωγής και την καπιταλιστική ιδιοποίησή της βαθαίνει, οξύνεται. Η κρίση του καπιταλισμού δε γιατρεύεται με τις συνταγές που οι κεντροαριστεροί απολογητές προβάλλουν, για ρύθμιση των χρηματαγορών και των νομισματικών ισοτιμιών. Ούτε και οι ωμές προτάσεις της ΝΔ σώζουν το σύστημα από τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις του. Δεν έχουν καμία επιστημονική βάση οι ιδεολογικές σαπουνόφουσκες και αντιεπιστημονικές συνταγές ότι η ΟΝΕ μπορεί να αποκτήσει κοινωνικό πρόσωπο.

Ναι! Είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της αρπαγής των εργατικών και λαϊκών - νεολαιίστικων κατακτήσεων του 20ού αιώνα. Είμαστε εχθροί της αντιδραστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης, πολέμιοι με τους μύθους περί εκσυγχρονισμού του συστήματος υγείας.

Πολεμάμε με όλες μας τις δυνάμεις τις ιδιωτικοποιήσεις, τις εξαγορές και συγχωνεύσεις που οδηγούν στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση των κεφαλαίων, την πολιτική που ξεκληρίζει το μικρό και μεσαίο αγρότη, είμαστε εχθροί της πολιτικής που φέρνει δυστυχία στους μικρομεσαίους.

Πολεμάμε την ύπουλη και υποκριτική εκστρατεία για "ίσες ευκαιρίες στις γυναίκες", που ένα και μόνο σκοπό έχει: Να κάνει πιο άνιση, εκμεταλλεύσιμη και υποτακτική τη ζωή τους.

Πολεμάμε γιατί έχουμε υποχρέωση να μη γίνει η ζωή των εργαζομένων ακόμα χειρότερη. Κανένα αίτημα και πρόβλημα των λαϊκών στρωμάτων δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους.

Δεν αμυνόμαστε, δε δίνουμε μάχη οπισθοφυλακής, ανοίγουμε δρόμους για νίκες και κατακτήσεις του λαού μας.

Δεν ανεχόμαστε οι λειψές και ξεπερασμένες σήμερα λαϊκές κατακτήσεις να αναιρούνται από κυβερνήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, του ΠΑΣΟΚ σήμερα, της ΝΔ προηγούμενα.

Τις αναίμακτες και ξεπερασμένες από τα ίδια τα πράγματα κατακτήσεις, ένας έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει και να ανατρέψει: Ο ελληνικός λαός με όπλο το ενιαίο κοινωνικό πολιτικό μέτωπο πάλης του, με τα βέλη του στραμμένα στην εξουσία των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού.

Είναι άλλο πράγμα να ανατρέπει τις εργασιακές σχέσεις μια κυβέρνηση των μονοπωλίων με τη συνεργασία της καπιταλιστικής εργοδοσίας και εντελώς διαφορετικό να ανατρέπει τις εργασιακές σχέσεις ένα λαϊκό κίνημα, μια λαϊκή κυβέρνηση, μια λαϊκή εξουσία, προκειμένου στη θέση τους να θεμελιώσει πραγματικά, και σύμφωνα με τις σύγχρονες δυνατότητες, εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.

Αν ο λαός αποφάσισε να βγει στην αντεπίθεση, να κτίσει το Μέτωπό του, τότε τίποτε δεν μπορεί να σταματήσει το δρόμο προς εμπρός, παρά μόνο τα λάθη του και οι αυταπάτες, οι δισταγμοί να τραβήξει μπροστά. Ο δρόμος που προτείνουμε σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ρόδα και ροδοπέταλα, έχει αγκάθια, αλλά και χίλιες φορές προτιμότερος από την απάθεια, τη στασιμότητα, τη μοιρολατρία.

Είμαστε στην τελική ευθεία της μάχης των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών.

Εμείς βγήκαμε ανοιχτά εδώ και 15 μήνες, ζητήσαμε από τον ελληνικό λαό να σταθεί μπροστά στην κάλπη κρίνοντας συνδυασμούς και πρόσωπα με πολιτικό κριτήριο, χωρίς ανώφελους συναισθηματισμούς και τοπικισμούς.

Στην εκλογική μάχη κρίνεται η πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στα λαϊκά προβλήματα, στα προβλήματα της εργασίας, της πρόνοιας, της υγείας και της παιδείας, της φορολογίας, στα προβλήματα της νεολαίας και των γυναικών.

Κρίνεται η πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Κρίνεται η πολιτική και η στάση της κυβέρνησης απέναντι στο θεσμό. Κρίνεται βεβαίως η στρατηγική της ΝΔ και όλων των κομμάτων.

Ολοι όσοι αισθάνεστε στην τσέπη και στην πλάτη σας τις τραγικές συνέπειες της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης του νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να δώσετε στην κυβέρνηση το δικαίωμα να κλέψει την ψήφο σας, για να τη χρησιμοποιήσει ως άλλοθι την άλλη μέρα από τις εκλογές.

Η κυβερνητική πολιτική πρέπει να βγει - όσο γίνεται - πιο βαριά λαβωμένη από αυτές τις εκλογές. Πρέπει να πάρει απάντηση.

Υπάρχει ένας ακόμα λόγος που επιβάλλει την καταψήφιση των ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ μόνο του ή μαζί με τον ΣΥΝ. Πρέπει να δοθεί απάντηση και στο λαθρεμπόριο των αριστερών και σοσιαλιστικών ιδεών, αλλά κυρίως να δοθεί ένα ηχηρό χαστούκι στο όργιο εξαγοράς και τρομοκρατίας που έχει εξαπολύσει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με τους μηχανισμούς της, προκειμένου να εξασφαλίσει ψήφους, να πετύχει προσχωρήσεις και δηλώσεις μετανοίας.

Δισεκατομμύρια σκορπάει η κυβέρνηση για τους εκλεκτούς της υποψήφιους στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στον Πειραιά, στην Πάτρα και αλλού, στους εκλεκτούς της νομάρχες και δημάρχους, ιδιαίτερα εκεί που θα γίνει το μεγάλο φαγοπότι με τα διάφορα κοινοτικά πακέτα.

Στη μάχη των νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών κρίνεται η στάση της πλειοψηφίας, αλλά και της αντιπολίτευσης στα δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια, απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, τα προγράμματα σύγκλισης, τις επιλογές της ΟΝΕ. Κρίνονται τα έργα και όχι οι φιλοφρονητικές και καθησυχαστικές διακηρύξεις, τα μεγαλεπήβολα σχέδια που έχουν καταντήσει σαν το γεφύρι της Αρτας.

Σε τελευταία ανάλυση κρίνονται τα έργα όλων, κομμάτων και υποψηφίων απέναντι στην αποκρουστική πολιτική της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ, στα προγράμματα σύγκλισης που συνθλίβουν τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.

Οι κυβερνητικοί υποψήφιοι, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των υποψηφίων που στηρίζονται από τα άλλα κόμματα, αισθάνονται βολικά μόνο όταν ο προεκλογικός διάλογος αφορά προβλήματα περιβάλλοντος, συγκοινωνιακό, στενά τοπικά προβλήματα της γειτονιάς, της περιοχής. Υπόσχονται ότι θα ομορφύνουν τις γειτονιές και το περιβάλλον κατοικίας, πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, χωρίς βεβαίως να αποκαλύπτουν πόσους νέους φόρους θα βάλουν ή πόσα κέρδη θα δώσουν στους επιχειρηματίες που είναι οι πραγματικοί άρχοντες στο νομό και στο δήμο.

Κουβέντα, τσιμουδιά δε βγάζουν για το τι θα κάνουν όχι γενικά και αφηρημένα για το δημότη ή πολίτη, αλλά για τον εργαζόμενο άνθρωπο: Τον εργάτη, τον υπάλληλο, τον μικρομεσαίο και τον φτωχό αγρότη. Μιλάνε για γυναικεία προβλήματα λες και όλες οι γυναίκες έχουν την ίδια κοινωνική θέση και ένταξη.