Στον αστερισμό της συνολικής αντιλαϊκής οικονομικής μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων κινείται και η εισοδηματική πολιτική, που αποφάσισε η κυβέρνηση για το 1999, υιοθετώντας την αντιδραστική θεωρία που λέει ότι τάχα "φταίνε οι μισθοί για τον πληθωρισμό". Η εισοδηματική πολιτική - που γνωστοποιήθηκε χτες από τον Γ. Παπαντωνίου - προβλέπει για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους του δημοσίου εφάπαξ ονομαστική αύξηση στους μισθούς και συντάξεις μόλις 2% από την 1η Γενάρη. Η αύξηση αυτή είναι μικρότερη από την αναμενόμενη αύξηση του πληθωρισμού το 1999, που εκτιμάται (άσχετα με τους υπουργικούς... λεονταρισμούς) ότι θα "τρέχει" με ρυθμό 2,5%.

Επιχειρώντας να εξωραϊσει την κατάσταση και προκαλώντας την κοινή νοημοσύνη, ο υπουργός υποστήριξε ότι "η εισοδηματική πολιτική του 1999 καλύπτει πλήρως την προβλεπόμενη αύξηση του πληθωρισμού". Και βαφτίζοντας σαν εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης την αύξηση 3,7% του συνολικού κονδυλίου του προϋπολογισμού για μισθούς και συντάξεις (σ' αυτό συμπεριλαμβάνεται και η δαπάνη για νέες προσλήψεις, η ωρίμανση κλπ.), ούτε λίγο ούτε πολύ ο κύριος υπουργός ζήτησε να τον... ευχαριστήσουν οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι του δημοσίου!

Η αλήθεια, όμως, είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που επιχειρεί να εμφανίσει η κυβέρνηση των "εκσυγχρονιστών" και ο επί των Οικονομικών υπουργός. Η μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων θα είναι το 1999 πολύ μεγάλη, καθώς η εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης - που δικαίως χαρακτηρίζεται "η χειρότερη εισοδηματική πολιτική της τελευταίας εξαετίας" - περιορίζει την ονομαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων για το 1999 σε ποσοστά που κυμαίνονται από... 0,85% μέχρι και 1,26%! Κι αυτό για τον εξής απλό, απλούστατο λόγο. Το νέο μισθολόγιο, που εφαρμόζεται από το 1997 για τους εργαζόμενους στο δημόσιο, προβλέπει ότι οι προβλεπόμενες από την εισοδηματική πολιτική ονομαστικές αυξήσεις θα υπολογίζονται μόνο στο βασικό μισθό και το χρονοεπίδομα και όχι στο σύνολο των αποδοχών.Με βάση αυτή τη διάταξη, η εισοδηματική πολιτική του 1999 σημαίνει για τους δημοσίους υπαλλήλους ονομαστικές αυξήσεις των μεικτών αποδοχών τους που κυμαίνονται από:

• 1,20% μέχρι 1,26% για τους απόφοιτους δημοτικού (ΥΕ).
• 1,05% μέχρι 1,09% για τους απόφοιτους Λυκείου (ΔΕ).
• 0,92% μέχρι 0,96% για τους πτυχιούχους Τεχνικής Εκπαίδευσης (ΤΕ).
• 0,85% μέχρι 0,89% για τους κατόχους πτυχίου ΑΕΙ (ΠΕ).

Είναι φανερό ότι οι αυξήσεις των εργαζομένων στο δημόσιο δεν καλύπτουν ούτε το μισό της αναμενόμενης αύξησης του πληθωρισμού το 1999, ενώ στην πραγματικότητα είναι ακόμα μικρότερες, αν συνυπολογίσουμε ότι: Οι απώλειες που θα προκαλέσει στην αγοραστική δύναμη των μισθών και συντάξεων η εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης είναι ακόμη μεγαλύτερες, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να μην τιμαριθμοποιήσει τη φορολογική κλίμακα και τα άλλα αφορολόγητα ποσά, που θα έχει συνέπεια την αύξηση των φορολογικών βαρών για τα λαϊκά εισοδήματα.