Στα ίδια μίζερα επίπεδα, σε σύγκριση με τις τεράστιες ανάγκες χρηματοδότησης του αγροτικού τομέα, παρουσιάζονται και για το 1999 οι προβλεπόμενες δαπάνες του υπουργείου Γεωργίας.

Αν και ονομαστικά οι δαπάνες εμφανίζονται αυξημένες κατά 4,8% όσον αφορά τις εγγυήσεις για τη γεωργία (επιδοτήσεις της ΕΕ για την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή), σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αντισταθμίσουν τις μεγάλες εισοδηματικές απώλειες των αγροτοκτηνοτρόφων από τη μείωση των αγροτικών τιμών που επιβάλλουν τα επιτελεία των Βρυξελλών και τη ραγδαία αύξηση του κόστους παραγωγής μετά την υποτίμηση της δραχμής.

Οσον αφορά τις δαπάνες για τις επενδύσεις στον αγροτικό τομέα, αυτές παρουσιάζονται "φουσκωμένες", λόγω του γεγονότος ότι το 1999 είναι ο τελευταίος χρόνος του Λειτουργικού Προγράμματος του Β Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (Β Πακέτο Ντελόρ) και στο χρόνο αυτό ολοκληρώνονται τα έργα που είχαν ξεκινήσει την προηγούμενη τετραετία. Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι το κονδύλι αυτό σε μεγάλο μέρος του κάθε άλλο παρά επενδυτικές δαπάνες για έργα υποδομής αφορά, αφού συμπεριλαμβάνονται και οι δαπάνες για προγράμματα όπως εκείνο της πρόωρης συνταξιοδότησης με εγκατάλειψη των καλλιεργειών, οι εξισωτικές αποζημιώσεις και άλλα τέτοια.

Αντίθετα μειωμένο κατά 4,2% είναι το κονδύλι που αφορά τις αγροτικές συντάξεις του ΟΓΑ και τις αποζημιώσεις που δίνονται μέσω του ΕΛΓΑ για τις καταστροφές στην αγροτική παραγωγή. Επίσης στα πλαίσια πάντα της δημιουργίας εντυπώσεων προβλέπεται ότι το κονδύλι για την επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα αυξάνεται σε 12 δισ. το 1999 από 9 δισ. το 1998. Δηλαδή μια "τρύπα στο νερό", πάλι.