***

1ο. "Ο διττός στόχος της "Ατζέντας 2000" είναι να θεσπιστούν αποτελεσματικότερες πολιτικές για την Ενωση (...) ενώ θα διασφαλίζεται η δημοσιονομική λιτότητα στο επίπεδο της Ενωσης, παρόμοια με αυτή που εφαρμόζεται σε εθνικό επίπεδο". Η παραπάνω φράση (παράγραφος 54 των Συμπερασμάτων), που αφορά στις πολιτικές της ΕΕ κατά την περίοδο 2000 - 2006, είναι ίσως η καλύτερη απάντηση σε όλους όσοι μιλούν για "λήξη του τούνελ της λιτότητας", μόλις η Ελλάδα εισέλθει στην ΟΝΕ.

Η λιτότητα εντός της ΕΕ δεν έχει τέλος, ούτε στην "προ", ούτε στη "μετά" ΟΝΕ εποχή. Δεν το λέμε εμείς. Ο κ. Σημίτης το λέει, μαζί με τους ομολόγους του.

2ο. Σύμφωνα με εντολή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, "τα κράτη - μέλη πρέπει να αποδώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην αναθεώρηση των συστημάτων φόρων και επιδομάτων, ώστε να παρασχεθούν κίνητρα στους εργοδότες για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας". Η παραπάνω κατεύθυνση των "15" (παράγραφοι 30 και 31 των Συμπερασμάτων), είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική για τα θρυλούμενα περί... ενδιαφέροντος των "εταίρων", όσον αφορά στην καταπολέμηση της ανεργίας.

Αν, δε, συνδυαστεί η πολιτική γραμμή της ΕΕ για χρηματοδότηση των εργοδοτών στο όνομα των ανέργων (!), με τη διάχυτη λογική για "επέκταση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας" (όπως υλοποιείται στην Ελλάδα με νόμους όπως η κατάργηση του 8ωρου), καθίσταται σαφές ότι το περίφημο "Σύμφωνο για την Απασχόληση", που αποφάσισαν να συντάξουν οι "15" σε μια προσπάθειαύφανσης ενός κάλπικου "κοινωνικού προσωπείου", ισοδυναμεί με σύμφωνο πλήρους εξανδραποδισμού των ικανών προς εργασία μελών της εργατικής τάξης.

3ο. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι το κοινοτικό όργανο το αρμόδιο για τη νομισματική πολιτική. Πρόκειται για φράση (παράγραφος 14 των Συμπερασμάτων) που δίνει σαφή απάντηση σχετικά με τα σοσιαλδημοκρατικά παραμύθια για το ποιος κάνει κουμάντο επί της οικονομικής πολιτικής στην ΕΕ. Οι τραπεζίτες ή οι πολιτικοί; Βέβαια, το ερώτημα είναι τόσο φαιδρό, όσο και η προσπάθεια των "κεντροαριστερών" να παίξουν το παιγνίδι της δήθεν "απο- νεοφιλελευθεροποίησης" της ΕΕ, επειδή αυτοί είναι που αποτελούν, πλέον, την πλειοψηφία των κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη.

Σε τελευταία ανάλυση, και οι σοσιαλδημοκράτες (υπουργοί των Οικονομικών), και οι τραπεζίτες, τα συμφέροντα των ίδιων αφεντικών υπηρετούν. Το γεγονός, βεβαίως, ότι η "αρμοδιότητα" για τη διαχείριση των συμφερόντων των πολυεθνικών αναγνωρίζεται στην ΕΚΤ, έχει τη σημασία του.

4ο. "Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επαναλαμβάνει τη σταθερή προσήλωσή του να επιτευχθεί συνολικός συμβιβασμός σχετικά με την "Ατζέντα 2000"... Καλεί όλα τα κράτη - μέλη να συμβάλουν με όλες τις δυνάμεις τους ώστε να επιτευχθεί ένα ισόρροπο και αποδεκτό αποτέλεσμα, βασισμένο στην αλληλεγγύη και τη δημοσιονομική πειθαρχία". Εδώ (παράγραφος 56 των Συμπερασμάτων), τόσο από τον έκδηλα αγωνιώδη τρόπο που διατυπώνεται η "έκκληση", όσο και από τη... μεστή νοημάτων αναφορά στη διασφάλιση της "δημοσιονομικής πειθαρχίας", αναδεικνύεται η "σκοτεινιά" του επερχόμενου ευρωπαϊκού "μέλλοντος". Εδώ ακριβώς έχουμε την πλήρη επιβεβαίωση του θρυμματισμού όλων των σαθρών επιχειρημάτων περί "σύγκλισης".

Είναι γνωστό ότι στη Βιέννη, προεξάρχουσας της Γερμανίας, οι ισχυροί έθεσαν θέμα "παγώματος" των εισφορών τους προς τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Η απαίτησή τους αυτή αναμένεται να πάρει τη μορφή απόφασης στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής, στα πλαίσια της γερμανικής προεδρίας. Το αποτέλεσμα θα είναι δραστικός περιορισμός των όποιων κοινοτικών επιδοτήσεων έφταναν προς τις πιο αδύνατες χώρες, μεταξύ αυτών και την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα και εκείνα τα "ξεροκόμματα" που ρίχνονταν σαν στάχτη στα μάτια του λαού, μέσω των "πακέτων", να αποτελέσουν μακρύ παρελθόν, σε ένα παρόν και ένα μέλλον όπου οι εργαζόμενοι, για κάθε ένα ECU που θα (συνεχίσει να) πηγαίνει στα ταμεία των μεγαλοσχημόνων, θα (συνεχίσουν να) το πληρώνουν τρία ECU.

5ο. Εκτός όμως από την "αρχή της σύγκλισης", στη Βιέννη (επανα) θρυμματίστηκε και η αρχή της "κοινοτικής αλληλεγγύης". Ιδού η παράγραφος 62 των Συμπερασμάτων: "Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει πως αποδίδει πολύ μεγάλη σημασία στην περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας (...)".

Κατά τα άλλα, οι προπαγανδίζοντες τη θεωρία της διασφάλισης των συμφερόντων της Ελλάδας από την ΕΕ πανηγυρίζουν γιατί, λέει, η Τουρκία δεν αναγνωρίστηκε ως "υποψήφια" προς ένταξη χώρα στην κοινοτική οικογένεια... Μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι ακόμα και την άρση του ελληνικού "βέτο" για το χρηματοδοτικό πρωτόκολλο - που εν ευθέτω χρόνο και αυτό θα συμβεί - πάλι ως "περιφανή ελληνική νίκη" θα την εμφανίσουν...

6ο. "Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θεωρεί ότι, για να καταστεί η ΕΕ ικανή να διαδραματίσει πλήρως το ρόλο της στη διεθνή σκηνή, η ΚΕΠΠΑ πρέπει να διαθέτει την υποστήριξη αξιόπιστου επιχειρησιακού δυναμικού... Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο χαιρετίζει την πρόθεση της ΔΕΕ να ελέγξει τα μέσα που είναι διαθέσιμα για ευρωπαϊκές επιχειρήσεις". Χρειάζεται μεγαλύτερη σαφήνεια απ' ό,τι περιέχεται στις παραπάνω διατυπώσεις (παράγραφοι 76 και 77 των Συμπερασμάτων) για να γίνει αντιληπτή η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση των δομών του ιμπεριαλισμού της ΕΕ;

***

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ