Ποια επιχειρησιακά όρια; Ποια εθνικά όρια; Αυτά έχουν ήδη καταργηθεί για το "νέο" ΝΑΤΟ του ενιαίου χώρου και των απεριόριστων ορίων δράσης.Είναι πια παρελθόν. Και σε τελική ανάλυση, ποια εθνική ανεξαρτησία όταν το κέντρο που καθορίζει την αποστολή, τη δομή και τη λειτουργία των ενόπλων δυνάμεων των κρατών - μελών της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ, δε βρίσκεται στις πρωτεύουσες των χωρών αλλά εκτός των συνόρων τους. Αυτή είναι η αίσθηση που δίνεται όταν κάποιος επισκεφθεί ένα ΝΑΤΟικό επιτελείο, όπως αυτό του στρατηγείου της Νότιας Πτέρυγας στη Νάπολη της Ιταλίας.

Μια σύντομη ξενάγηση των δημοσιογράφων, στη διάρκεια πρόσφατης επίσκεψης στην έδρα του ΝΑΤΟικού στρατηγείου, στάθηκε ικανή για να επιβεβαιώσει αυτό που υπήρχε, ως εκτίμηση περισσότερο. Εθνική Αμυνα και αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων υποτάσσονται στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Οι αξιωματικοί από τις χώρες της Νότιας Πτέρυγας (Ελλάδα, Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία), οι οποίοι είναι ενταγμένοι στις λειτουργίες του στρατηγείου, υπακούουν σε μια πειθαρχία, τη ΝΑΤΟική,η οποία εκ των πραγμάτων υπερισχύει της εθνικής πειθαρχίας και κατά συνέπεια των εθνικών συμφερόντων. Ο τρόπος που λειτουργούν, που μιλάνε για την αποστολή του ΝΑΤΟ και εν γένει η διαπαιδαγώγηση την οποία δέχονται υπηρετώντας αυτούς τους μηχανισμούς, είναι πλήρως εναρμονισμένα με τη νέα στρατηγική και την προπαγάνδα των ΝΑΤΟικών επιτελείων. Η υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος, στην καλύτερη των περιπτώσεων, γίνεται μόνο μέσω ψιθύρων στους διαδρόμους των ΝΑΤΟικών επιτελείων. Εξάλλου στα πλαίσια της ΝΑΤΟικής λογικής, το εθνικό συμφέρον ταυτίζεται με τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Μέσα στο 1998, το ΝΑΤΟικό τοπίο ξεκαθάρισε ακόμα περισσότερο. Η νέα δομή του άρχισε ουσιαστικά να εφαρμόζεται και μπήκαν στην τελική ευθεία οι προετοιμασίες γι' αυτό που λέγεται το "ΝΑΤΟ του 21ου αιώνα".Οι τελικές αποφάσεις θα επικυρωθούν τον Απρίλη στην Ουάσιγκτον, στην πανηγυρική σύνοδο των αρχηγών των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, που συμπίπτει και με τα 50 χρόνια αυτού του ιμπεριαλιστικού οργανισμού.

Η ιδιόμορφη "διεθνοποίηση" που προωθείται μέσω του ΝΑΤΟ, είναι αυτή της αμυντικής - στρατιωτικής ολοκλήρωσης,που λειτουργεί σαν εργαλείο πλήρους κατάργησης της εθνικής υπόστασης των κρατών και κατ' επέκταση της εδραίωσης της υποταγής τους στη στρατηγική του ιμπεριαλισμού. Ωστόσο, τα όσα συντελούνται σε επίπεδο στρατιωτικό είναι η άλλη όψη των ιμπεριαλιστικών διεργασιών που συντελούνται παγκοσμίως.Ο γεωγραφικός χώρος που καλύπτουν οι χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ αποτελεί πλέον ενιαίο αμυντικό χώρο και κατά συνέπεια, οι αποφάσεις που αφορούν τον αμυντικό σχεδιασμό του λαμβάνονται από το ΝΑΤΟικό στρατηγείο. Η αρμοδιότητα των εθνικών οργάνων διαρκώς συρρικνώνεται. Τα εθνικά Γενικά Επιτελεία Ενόπλων Δυνάμεων περιορίζονται σε διεκπεραιωτές επιπέδου νομαρχίας των Βρυξελλών ή της Νάπολης.

Οι όποιες λοιπόν προσπάθειες εξυπηρέτησης των εθνικών συμφερόντων είναι καταδικασμένες εκ των προτέρων να αποτύχουν στα πλαίσια της ΝΑΤΟικής λογικής. Ακυρώνονται εκ των πραγμάτων, αφού το ΝΑΤΟικό υπερισχύει του εθνικού συμφέροντος και όπως έχει δείξει η πρόσφατη ιστορία τα ελληνικά συμφέροντα είναι διαφορετικά από αυτά του ΝΑΤΟ. Τα παραδείγματα επ' αυτού είναι αποκαλυπτικά. Να υπενθυμίσουμε - για να μην πάμε παλιά - τι έγινε με τους όρους κάτω από τους οποίους η ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε να ενταχθεί η Ελλάδα στη νέα δομή του ΝΑΤΟ και να λειτουργήσει το υποστρατηγείο της Λάρισας. Να αναφέρουμε ακόμα τη συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ασκήσεις του ΝΑΤΟ και των δορυφόρων του, ασκήσεις που με τα σενάρια και τη λογική τους υπονομεύουν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Ετσι, αυτό που συμβαίνει στα οικονομικά ζητήματα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου οι μεγάλες αποφάσεις λαμβάνονται από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών σε βάρος του ελληνικού λαού, θα ισχύει και για τα αμυντικά και στρατιωτικά ζητήματα, σύμφωνα με όσα έχουν δρομολογηθεί στο ΝΑΤΟ.

Το ΝΑΤΟ του 21ου αιώνα είναι ήδη υπαρκτό, έχει αρχίσει να σχηματίζεται και δεν πρόκειται για κάποιον διεθνή φιλανθρωπικό οργανισμό. Η νέα επιθετική στρατηγική του σε βάρος των λαών, είναι παρούσα. Στον πυρήνα αυτής της στρατηγικής είναι η δυνατότητα, χωρίς καν την τυπική έγκριση του ΟΗΕ, "αυτεπάγγελτης" στρατιωτικής δράσης του ΝΑΤΟ, σε ρόλο παγκόσμιου κατασταλτικού μηχανισμού, σε ολόκληρο τον πλανήτη, σε όποια περιοχή αυτό κρίνει ότι απειλείται η ασφάλεια των μελών του ή ότι κινδυνεύει η διεθνής ειρήνη.

Μια πρόγευση και μόνο αυτής της λογικής, είναι οι πρόσφατες αμερικανοβρετανικές επιδρομές κατά του Ιράκ. Το ΝΑΤΟ διαμορφώνει μια ταυτότητα με χαρακτηριστικά ενός παγκόσμιου υπεροργανισμού, ένα είδος παγκόσμιας εξουσίας, με την έννοια της κατασταλτικής δύναμης.

Τη λογική αυτή εξυπηρετεί και το νέο στρατιωτικό δόγμα του ΝΑΤΟ, το δόγμα του 21ου αιώνα. Σύμφωνα με αυτό, όπως προκύπτει από επίσημα κείμενα και τοποθετήσεις, οι λαοί είναι ο κύριος και άμεσος αντίπαλος του ΝΑΤΟ και όχι κάποιοι στρατιωτικοί οργανισμοί και στη βάση αυτή αναπροσαρμόζει την οργάνωση και τη διάταξη των δυνάμεών του. Προετοιμάζει την πολεμική του μηχανή, ώστε να ανταποκρίνεται στα νέα δεδομένα.

Στις μελλοντικές επιχειρήσεις, όπως αναφέρθηκε σε σχετικό σεμινάριο ΝΑΤΟικών αξιωματούχων, "δε θα υπάρχουν σταθερά μέτωπα, οι αντίπαλοι δε θα είναι κράτη, στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι αντίπαλοι θα είναι ομάδες ανθρώπων, με κοινά χαρακτηριστικά και επιδιώξεις".Συμπερασματικά, τονίζεται, ότι στις περιπτώσεις αυτές θα υπάρξει εμπλοκή του στρατού και βασικό ρόλο θα παίξουν τα νέα οπλικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας και μεγάλης αποτελεσματικότητας (άρματα, πολλαπλοί εκτοξευτές, επιθετικά ελικόπτερα κλπ.), η κυριαρχία στο χώρο της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, οι ελαφρές μονάδες πεζικού, εξοπλισμένες με σύγχρονα αντιαρματικά όπλα και οι ευέλικτοι σχηματισμοί επιπέδου ταξιαρχίας.

Σ' αυτή τη θεωρία έρχεται να ανταποκριθεί το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, σχετικά με τη δομή και τη διάταξη των δυνάμεών του. Ο νέος στρατός που δημιουργεί το ΝΑΤΟ, δοκιμάστηκε αρχικά στη Βοσνία και τώρα προετοιμάζεται για το Κοσσυφοπέδιο και όπου αλλού χρειαστεί, αφού προηγουμένως προετοιμαστεί το έδαφος διά της γνωστής μεθόδου του "διαίρει και βασίλευε".

Η Ελλάδα έχει πλήρως εναρμονιστεί στα παραπάνω με το νέο αμυντικό δόγμα που έχει προωθηθεί. Διά της κυβέρνησης Σημίτη, δηλώνει παρούσα σε όλους αυτούς τους τυχοδιωκτισμούς και διεκδικεί από τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία την ανάληψη ρόλου τοποτηρητή στην περιοχή των Βαλκανίων και κατ' επέκταση οικονομικού ρόλου για την ελληνική άρχουσα τάξη στη λεηλασία των χωρών της περιοχής. Η κυβέρνηση "επενδύει" στην πολιτική των ιμπεριαλιστών, υπονομεύοντας με τον τρόπο αυτό την ειρήνη και υποθηκεύοντας το μέλλον του ελληνικού λαού. Ενα είδος "εισιτηρίου", σύμφωνα με τη λογική που διακρίνει την κυβέρνηση, για την εμπλοκή της Ελλάδας στους τυχοδιωκτισμούς της "νέας τάξης" στα Βαλκάνια, είναι και ο εκσυγχρονισμός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αρχής γενομένης με τη μετατροπή του Β Σώματος Στρατού σε σύγχρονη "μονάδα ταχείας αντίδρασης".

Την ίδια ώρα με την ίδρυση και την ουσιαστική ενεργοποίηση μέσα στο 1998 του Χερσαίου Στρατηγείου της Λάρισας,υπό την ιδιότητα του ΝΑΤΟικού υποστρατηγείου της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ, μπαίνει σε πλήρη εφαρμογή και λειτουργία, η νέα δομή του ΝΑΤΟ με ό,τι αυτή συνεπάγεται για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε προγεφύρωμα και ορμητήριο για τα τυχοδιωκτικά σχέδια του ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα, προκειμένου να εξασφαλιστεί αυτός ο ρόλος για την Ελλάδα, η εθνική ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μπαίνουν υπό περιορισμό. Το Αιγαίο,θαλάσσιος και εναέριος χώρος, μετατρέπεται για το ΝΑΤΟ σε μια "γκρίζα περιοχή" και τίθεται εκτός ελληνικής αρμοδιότητας.

Θυγατρική "εταιρία" ή κοινώς παραμάγαζο του ΝΑΤΟ, συστήνουν στα Βαλκάνια από κοινού οι, υπό την αμερικανική επιρροή, χώρες της περιοχής. Πρόκειται για ένα εργαλείο που θα χρησιμοποιηθεί στα βρώμικα παιχνίδια τα οποία ετοιμάζονται για την περιοχή των Βαλκανίων και ευρύτερα. Αιχμή της η πολυεθνική ταξιαρχία με την επωνυμία Πολυεθνική Δύναμη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης,που αποφασίστηκε η συγκρότησή της τους προηγούμενους μήνες και μέσα στο 1999 θα μπει σε επιχειρησιακή ετοιμότητα. Στο μόρφωμα αυτό, δύναμης 3.000 - 4.000 ανδρών, συμμετέχουν τρεις χώρες του ΝΑΤΟ (Ελλάδα, Τουρκία, Ιταλία) και τέσσερις χώρες του ΝΑΤΟικού προγράμματος "Συνεταιρισμός για την Ειρήνη" (Βουλγαρία, Ρουμανία, Αλβανία, ΠΓΔΜ) υπό την υψηλή εποπτεία πάντα των Αμερικανών.

Αποκαλυπτικό των τυχοδιωκτισμών που μεθοδεύονται, είναι ότι σε κανένα από τα ντοκουμέντα στα οποία έχουν καταλήξει οι εκπρόσωποι των χωρών που θα συμμετέχουν στην ταξιαρχία, δε γίνεται ουδεμία αναφορά στο θέμα του σεβασμού των συνόρων. Η ταξιαρχία θα δρα με "ανοιχτή ατζέντα". Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κεφάλαιο που αφορά τις επιχειρήσεις, προβλέπονται επεμβάσεις με μανδύα "ειρηνευτικών" αποστολών κατόπιν αιτήματος του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και του ΟΑΣΕ, αλλά και αυτεπαγγέλτως! Δηλαδή μια δύναμη αποσταθεροποίησης θα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη για ανάληψη δράσης.

Η σημασία της δημιουργίας της πολυεθνικής ταξιαρχίας των Βαλκανίων, δεν είναι μόνο στρατιωτική, είναι κυρίως πολιτική. Βέβαια θα υπάρχει ένα εργαλείο για επεμβάσεις στα Βαλκάνια και γύρω από αυτά για την επιβολή της "νέας τάξης", κυρίως όμως μέσω της διαδικασίας συγκρότησης και λειτουργίας της δύναμης αυτής, μπαίνουν οι βάσεις για την ίδρυση ενός βαλκανικού "μικρού ΝΑΤΟ" υπό τον άμεσο αμερικανικό έλεγχο. Η όλη προσπάθεια εντάσσεται απόλυτα στη νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ για τη δημιουργία ταχυκίνητων πολυεθνικών δυνάμεων, που αποβλέπει στη σταδιακή αντικατάσταση των εθνικών "στόχων" των χωρών - μελών τουκαι στην ταυτόχρονη διεύρυνση των ορίων δράσης του.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ