ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Αντιστασιακός, Μεταμόρφωση Αττικής: Στον Κυριακάτικο "Ριζοσπάστη" (3-1-99), διάβασα το γραπτό του συν. Θανάση Ζαφειρόπουλου, για το παράνομο τυπογραφείο στην περίοδο της Κατοχής που λειτούργησε σε ένα "ταπεινό βλάχικο κονάκι", όπως αναφέρει, στο χωριό Καρύτσα Κισάβου και που εκδίδονταν 10 και πλέον εφημερίδες, μεταξύ αυτών και ο "Ριζοσπάστης" και η "Ελεύθερη Ελλάδα" του ΕΑΜ. Ακόμα εκδίδονταν το "Δελτίο του Στρατηγείου του ΕΛΑΣ", εφημερίδα της κυβέρνησης του "Βουνού" και χιλιάδες άλλα αντίτυπα και μπροσούρες. Στο παράνομο τυπογραφείο, αναφέρεται ότι εργάστηκαν ήρωες δημοσιογράφοι, τυπώθηκαν νόμοι, διατάγματα της κυβέρνησης του "Βουνού", για τη λαϊκή δικαιοσύνη και τη λαϊκή αυτοδιοίκηση.

Και ο Θ. Ζαφειρόπουλος, πολύ σωστά, στο κείμενό του προτείνει στο ΚΚΕ, στην ΠΕΑΕΑ και στους αντιστασιακούς δημοσιογράφους, να ξεκινήσουν μια σταυροφορία για να γίνει το Μουσείο του Αντιστασιακού Τύπου, στο "ταπεινό" αυτό σπιτάκι, που στέκει ακόμα, πριν είναι αργά.

Ετσι λοιπόν, επειδή πάντα κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή, προτείνω πως ο Θ. Ζαφειρόπουλος είναι κατάλληλος να τεθεί επικεφαλής αυτής της πολύ σημαντικής δουλιάς. Θα πρέπει να δημιουργηθούν δυο επιτροπές, μια εράνου και μια που θα αναλάβει να βρει τους αρμόδιους αρχιτέκτονες και μηχανικούς για την ανέγερση και το όλο στήσιμο του μουσείου.

Ολη αυτή η προσπάθεια, θα πρέπει να ενισχυθεί οικονομικά στην αρχή, μ' ένα συμβολικό ποσό από τα Κεντρικά Γραφεία της ΠΕΑΕΑ και να προχωρήσουν παραπέρα στα 220 Παραρτήματά της Πανελλαδικά. Μάλιστα, ενόψει του 8ου Συνεδρίου της Ενωσης τον Απρίλη, είναι ευκαιρία να γίνει η κατάλληλη ενημέρωση, για την πραγματοποίηση του θαυμάσιου αυτού έργου.

Είμαι στη διάθεση οποιασδήποτε επιτροπής που θα χειριστεί το ζήτημα της ανέγερσης του Μουσείου Αντιστασιακού Τύπου. Να προχωρήσουμε χωρίς δισταγμό και καθυστέρηση.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΥΚΑΚΟΣ Νεοχώριον Γυθείου. Η σκέψη τρέχει τις μέρες αυτές, 50 χρόνια πίσω, στα Χριστούγεννα του 1949. Μέρες μαύρες για την Ελλάδα, και πιο μαύρες για μας τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού που πολεμούσαμε ακόμα κάτω από πολύ δυσμενείς συνθήκες. Κι όμως, ακόμα κρατούσαμε παρά το κρύο το χιόνι, την πείνα, την απομόνωση και τα ελάχιστα πυρομαχικά που μας είχαν απομείνει...

Και πέρασαν 50 χρόνια από τότε. Είμαι ένας από τους λίγους επιζήσαντες και εναπομείναντες και δυστυχώς βλέπω ότι και σήμερα στο τέλος του 20ού αιώνα, οι ίδιες πάλι δυνάμεις του κακού, ο ιμπεριαλισμός, κτυπά αλύπητα τους λαούς, όπως και τότε εμάς τους αγωνιστές του ΔΣΕ, που πολεμούσαμε για την ανεξαρτησία της πατρίδας μας.

Οι δυνάστες των λαών δε σταμάτησαν ποτέ το αποτρόπαιο έργο τους. Σφάζουν, κρεμούν, βομβαρδίζουν, όποιον αντιστέκεται στα υποχθόνια σχέδιά τους. Και η ελληνική ολιγαρχία δεμένη στο ιμπεριαλιστικό άρμα, τραβά μαζί της στο τρελό και ξέφρενο κατρακύλισμα.

ΧΑΡΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ,Αθήνα: Δύσκολα μπορεί να κατανοήσει κανείς την άρνηση της Εκκλησίας μας σε κάθε τι που δεν περιλαμβάνεται στις "αρχές" της.

Επί του προκειμένου, ο λόγος για την καύση των νεκρών. Ενα από τα επιχειρήματά της είναι ότι κάτι τέτοιο δεν είναι σύμφωνο με την παράδοση. και στο σημείο αυτό την κατανοούμε. Ομως το άλλο, ότι η Εκκλησία προσδοκά ανάσταση νεκρών, και μάλιστα ολόσωμη και πώς θα γίνει αυτό, αν ο άνθρωπος καεί... Λησμονούν όμως, φαίνεται, οι σύγχρονοι πατέρες ότι πάμπολλοι μάρτυρες της πίστης, κάηκαν και μάλιστα ζωντανοί. Το συναξάρι είναι γεμάτο από ονόματα μαρτύρων, που στη σχετική μνημόνευσή τους αναφέρεται ρητά: "πυρί τελειούται".

Αυτοί λοιπόν δε θ' αναστηθούν; Επειδή κάηκαν; Ας είναι πιο προσεκτικοί οι σύγχρονοι "άγιοι" πατέρες, κι όχι ν' αντιδρούν από... συνήθεια.