Η "αλεπού της ερήμου" παραμένει πάντα σε εγρήγορση για "το καλό όλων". Παραμονεύει και χτυπά όπου καλείται να "υπερασπίσει τις ζώνες απαγόρευσης πτήσεων, στο Βόρειο Ιράκ για το καλό των Κούρδων, στο Νότιο Ιράκ για το καλό των αντιπολιτευόμενων σιιτών μουσουλμάνων". Ενίοτε, η "ουρά" της αγγίζει και το γειτονικό Ιράν, "κατά λάθος". Η "αλεπού της ερήμου" έχει χάσει πολλά από τα χαρακτηριστικά του συμπαθούς άγριου ζώου. Είναι προκλητική, απροκάλυπτη και κυνική.

"Λυπάται" η "αλεπού της ερήμου" για τα αθώα θύματα των βομβαρδισμών. "Λυπάται" και για το συνεχιζόμενο δράμα του ιρακινού λαού. "Λυπάται" για την άθλια κατάσταση που επικρατεί στα ιρακινά νοσοκομεία. "Λυπάται" για τους περισσότερους από 6.000 ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους παιδιά μικρότερα των 5 ετών, τους οποίους θρήνησε το Ιράκ, μόνο το Δεκέμβρη, εξαιτίας του υποσιτισμού και της έλλειψης φαρμάκων, που προκαλούν τον αποδεκατισμό των Ιρακινών από αβιταμίνωση, από απλές ασθένειες, όπως είναι η πνευμονία ή η διάρροια. "Λυπάται" που τα 22 εκατομμύρια των Ιρακινών βυθίζονται στη φτώχεια και στη μιζέρια και συνωστίζονται για ένα πιάτο φαϊ στις, κατά τόπους, αποστολές των Ηνωμένων Εθνών.

Γι' αυτό παραμένει παρούσα στην περιοχή. Γι' αυτό ενισχύει τη στρατιωτική της υπεροπλία, εκτοξεύει απειλές και επιμένει στη διατήρηση των απάνθρωπων κυρώσεων. Γι' αυτό φροντίζει να μην αφήσει ανεκμετάλλευτες τις αφορμές που προσφέρει αφειδώς το ιρακινό καθεστώς. Γι' αυτό διαιωνίζει το "παιχνίδι" του σκύλου και της γάτας στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. Είναι, μάλιστα, τόσο αποφασισμένη να "προσφέρει τις υπηρεσίες της στην υφήλιο", που δεν επιτρέπει σε κανέναν άλλο να την "απαλλάξει από το δύσκολο καθήκον". Φαίνεται, δε, ότι έχει όλα τα εχέγγυα για να πετύχει το σκοπό της, που η υπόλοιπη διεθνής κοινότητα ακολουθεί, κατά πόδας, τις επιλογές της αν όχι εντελώς σιωπηλή, τουλάχιστον χαμηλόφωνη.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ