Συνεδρίασαν χτες οι τοπικές ΕΛΜΕ της χώρας, μέσα στο κλίμα αναμονής που φρόντισε με το "διάλογο" με την ΟΛΜΕ ο υπουργός Παιδείας. Ωστόσο, όπως φαινόταν από χτες στις γενικές συνελεύσεις επικρατούσε η πρόταση του ΔΣ της ΟΛΜΕ για 48ωρη απεργία στις 28 και 29 Γενάρη και σήμερα συνέρχεται η γενική συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ της χώρας. Στο μεταξύ, με ευθύνη της πλειοψηφίας του ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, ο κλάδος των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης μένει πίσω από τις ανάγκες των καιρών για αγώνες πλάι στους υπόλοιπους φορείς του εκπαιδευτικού κινήματος.Χτες, συνεδρίασε το ΔΣ της ΔΟΕ και πρότεινε γενικές συνελεύσεις των διδασκαλικών συλλόγων από 1 μέχρι 4 Φλεβάρη με πρόταση για 48ωρη απεργία, την οποία δεν προσδιορίζει χρονικά. Ούτε για την ολομέλεια των προέδρων των συλλόγων ορίζει ημερομηνία και μάλιστα καλεί τους συλλόγους, να στείλουν τις αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων στα γραφεία της ΔΟΕ με καταστάσεις ψηφισάντων και εγγεγραμμένων και εφόσον κρίνει ότι είναι καταστατικές οι συνελεύσεις θα ορίσει ολομέλεια (!). Το ΔΣ της ΔΟΕ έχει, πάντως, ήδη εξαγγείλει τρίωρη στάση εργασίας τις τρεις τελευταίες ώρες του πρωινού κύκλου και τρεις πρώτες του απογευματινού για αύριο, για να διευκολυνθεί η συμμετοχή στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια.

Ο εκπρόσωπος της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας Εκπαιδευτικών" διαφοροποιήθηκε και πρότεινε στο ΔΣ της ΔΟΕ 24ωρη απεργία στις 28 Γενάρη και οι γενικές συνελεύσεις από τις 29 Γενάρη μέχρι τη 1 Φλεβάρη, ολομέλεια προέδρων των διδασκαλικών συλλόγων στις 2 Φλεβάρη με πρόταση για 24ωρη απεργία στις 5 Γενάρη και συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο. Επίσης 48ωρη απεργία στις 10 και 11 Φλεβάρη με συγκεντρώσεις την πρώτη μέρα και γενικές συνελεύσεις των συλλόγων τη δεύτερη.

Η στάση της πλειοψηφίας στο ΔΣ της ΔΟΕ δείχνει καθαρά ότι οι ηγετικές πλειοψηφίες δεν έχουν πρόθεση για αγώνες και επικαλούνται για το σκοπό τις διαδικασίες βάσης. Η ΔΕΕ καλεί τη βάση να πάρει στα χέρια της την υπόθεση σε συντονισμό σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο με τους υπόλοιπους φορείς και να παραμερίσει τις συμβιβασμένες ηγετικές πλειοψηφίες που, με τη στάση τους στην κρίσιμη αυτή καμπή του εκπαιδευτικού κινήματος, παίζουν ανοιχτά αναχωματικό και διασπαστικό ρόλο, υπηρετώντας την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης.