Η προπαγάνδα των απολογητών του Μάαστριχτ λέει: Οι εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση και η συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτές είναι ο "μονόδρομος" για τη χώρα. Αν ξεκοπούμε από τις εξελίξεις αυτές μας περιμένει η "απομόνωση", η "αλβανοποίηση"!

Η πονηριά του εν λόγω επιχειρήματος βρίσκεται στο ότι προσπαθεί να υποβάλει την ιδέα ότι η Ελλάδα ως μέλος της ΕΕ είναι "μέσα" - και μάλιστα "ισότιμα" - στις διεθνείς εξελίξεις, με δεσμούς και σχέσεις με όλες τις χώρες και τους λαούς του σύγχρονου κόσμου. Ας εξετάσουμε την αλήθεια αυτών των ισχυρισμών.

1. Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΟΚ από το 1981. Στο διάστημα αυτό κερδισμένες βγήκαν η εγχώρια και ξένη πλουτοκρατία και χαμένος ο λαός. Αυτό προκύπτει και από την αύξηση των ελλειμμάτων. Σύμφωνα με τις εισηγητικές εκθέσεις των προϋπολογισμών, το ακαθάριστο έλλειμμα από 77,43 δισ. το 1980 έφτασε στα 5.414,7 δισ. δρχ. το 1995 και όλες οι προβλέψεις το ανεβάζουν για το 1996 κοντά στα 6.500 δισ. δρχ.! Ακόμα: Αύξηση ανεργίας στις 500.000, συνεχής μείωση του εισοδήματος, αφαίρεση εργατικών κατακτήσεων, νέα φορολογικά βάρη, νέα βάρη από τις ιδιωτικοποιήσεις βασικών κοινωνικών αγαθών! Φτώχεια και εμπαιγμός με τα ψίχουλα των ΕΚΑΣ για τους συνταξιούχους. Οι εργαζόμενοι Ελληνες από πλευράς αγοραστικής δύναμης είμαστε στην τελευταία θέση των χωρών της ΕΕ και μάλιστα 34% κάτω από το μέσο όρο! Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα σε σύγκριση με το αντίστοιχο της ΕΕ από 59,7% το 1992 έπεσε στο 56,5% το 1996! Γύρω στο 22,7% του ελληνικού πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Προκλητική αύξηση των καταθέσεων της ολιγαρχίας στο εξωτερικό 4,5 τρισ. το πρώτο εξάμηνο του 1996! Χαριστικές ρυθμίσεις εκατοντάδων δισ. δρχ. και διατήρηση της φορολογικής ασυλίας σε βάρος των εργαζομένων της χώρας!

Στον πολιτικό τομέα η Ελλάδα συντάχθηκε: Με τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, με την επιχείρηση "ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ" ενάντια στο ΙΡΑΚ, στέλνοντας πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού στην Ερυθρά Θάλασσα! Με τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στη Βοσνία! Με την αποστολή στρατευμάτων στη Βοσνία, για επιβολή της συμφωνίας "ειρήνευσης" του Ντέιτον! Με τη νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ και τη συγκρότηση πολυεθνικών δυνάμεων "ταχείας επέμβασης", ενάντια σε χώρες και λαούς που δε σκύβουν το κεφάλι στη "νέα τάξη πραγμάτων" των ιμπεριαλιστών!!!

Οι παραπάνω δραστηριότητες της χώρας συνιστούν πολιτική διαρκώς εντεινόμενης απομόνωσης της Ελλάδας από χώρες και λαούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι χώρες της Βαλκανικής αντιμετωπίζονται σήμερα σαν "ενδοχώρα" της Ελλάδας, η οποία αναλαμβάνει ρόλο πλασιέ των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στην περιοχή μέχρι και τις χώρες του Εύξεινου Πόντου! Η Ελλάδα κάθε άλλο παρά συμμετέχει ισότιμα στις διεθνείς εξελίξεις. Αν δούμε προσεκτικά τις εξελίξεις, διαπιστώνουμε ότι κάθε φορά ακολουθεί τις επιταγές της ΕΕ. Αδυνατεί, εξαιτίας της υποταγής στα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, να προασπίσει τα ζωτικά συμφέροντα του λαού και της χώρας. Παράδειγμα: Οι καταστροφικές οδηγίες για τα ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ οδηγούν στην ιδιωτικοποίησή τους και τελικά στην καταστροφή τους. Η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (νέα ΚΑΠ) και η συμφωνία της ΓΚΑΤΤ οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς! Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων ("οικονομία της αγοράς" και "ελεύθερος ανταγωνισμός") ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία και παραδίνει τους τομείς ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΠΡΟΝΟΙΑ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, βορά στην κερδοσκοπία του μεγάλου κεφαλαίου!

Είναι φανερό ότι υπάρχει ήδη απομόνωση και πολιτική - οικονομική περιθωριοποίηση της Ελλάδας, ακριβώς, εξαιτίας της πολιτικής της άρχουσας τάξης, που έχει προσδέσει τη χώρα στο άρμα της "Ευρώπης" και του ιμπεριαλισμού γενικότερα. Αρα ο μπαμπούλας της "απομόνωσης" που επισείουν οι"φιλοευρωπαϊστές", δεν είναι παρά ένα σκιάχτρο και μάλιστα κακοφτιαγμένο, για να τρομάζει ο λαός. Είναι κινδυνολογία της οικονομικής ολιγαρχίας, που βγαίνει μονίμως κερδισμένη, ενώ ο λαός μονίμως χαμένος.

2. Οσον αφορά τον ισχυρισμό: η αντίθεση στην ΕΕ ισοδυναμεί με απομόνωση της Ελλάδας, σημειώνουμε: Το ΚΚΕ δεν έχει πολιτική, που οδηγεί την Ελλάδα και το λαό της σε απομόνωση από τις άλλες χώρες και λαούς, το αντίθετο μάλιστα. "Η απάντηση του ΚΚΕ στην καπιταλιστική ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι ο αγώνας για μια άλλη Ευρώπη. Μια Ευρώπη της πραγματικής δημοκρατίας, της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας για τους εργαζόμενους, χωρίς εκμετάλλευση, Ευρώπη της δικαιοσύνης, όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίζουν οι λαοί. Μια Ευρώπη ισότιμης συνεργασίας, αλληλεγγύης, φιλίας των λαών και ειρήνης. Η απάντηση στην καπιταλιστική ενοποίηση είναι, σε τελευταία ανάλυση, η συμμετοχή σε μια ανώτερη μορφή διεθνοποίησης, τη σοσιαλιστική"(1).

Αυτή είναι η πολιτική του ΚΚΕ, πολιτική ισότιμης συνεργασίας, αλληλεγγύης, φιλίας των λαών και ειρήνης. Πολιτική που δεν έχει καμιά σχέση με "απομόνωση" και "περιθωριοποίηση", όπως ισχυρίζονται η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που υποστηρίζουν την ΕΕ. Αντίθετα, η πολιτική του ΚΚΕ, πολιτική εναντίωσης στις αντιδραστικές επιλογές της ΕΕ, φέρνει την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό πιο κοντά με τις άλλες χώρες και τους λαούς τους, που όλο και περισσότερο εναντιώνονται στο Μάαστριχτ! Οι υστερικές κραυγές για "αλβανοποίηση" της χώρας πάνε να τρομοκρατήσουν το λαό με τον μπαμπούλα της Αλβανίας! Εξάλλου, η Αλβανία της φτώχειας, της πείνας και της τρομακτικής ανεργίας είναι δικό τους δημιούργημα και όχι του ΚΚΕ! Επιπλέον, η δική τους πολιτική, πολιτική ξεκληρίσματος της αγροτιάς, των μικρομεσαίων ΕΒΕ και καταστροφής της παραγωγικής βάσης, αλβανοποιεί την Ελλάδα!

Με τη λογική του "μονόδρομου" "εξαφανίζουν" - στη λογική τού δεν υπάρχει άλλη πρόταση - από την πολιτική σκηνή τις θέσεις και την πολιτική του ΚΚΕ, προκειμένου να παρουσιάσουν σαν αληθινή τη θέση τους για το "μονόδρομο" της ΕΕ και του Μάαστριχτ!

Χρειάζεται, ωστόσο, να υπογραμμίσουμε και το εξής: Σήμερα, που οι εργαζόμενοι όλων σχεδόν των χωρών της ΕΕ έχουν ξεσηκωθεί, σήμερα που η ανάγκη κοινής δράσης κατανοείται από περισσότερους, αποδείχνεται ακόμη περισσότερο ότι η πολιτική του ΚΚΕ ενώνει και δεν απομονώνει. Ενώνει τους λαούς (μαζί με τη δράση άλλων πολιτικών δυνάμεων της ΕΕ) και απομονώνει την πλουτοκρατία από τις αδηφάγες ορέξεις της για καταλήστευση των λαών. Τον φόβο από τη δική της μελλοντική απομόνωση θέλει να τον κάνει και φόβο των λαών.

Η πολιτική του ΚΚΕ εναντίον του Μάαστριχτ συμβάλλει στο δυνάμωμα των λαϊκών αντιστάσεων, στην προώθηση της συλλογικής δράσης, στην αναβάθμιση και άλλων αξιών του λαϊκού κινήματος. Αυτή η δράση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα περί απομόνωσης. Απομονωμένος είναι ένας λαός ηττοπαθής, υποταγμένος. Ενας λαός που δε μάχεται. Οσο το λαϊκό κίνημα θα δυναμώνει, όσο θα βαθαίνει ο αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός του, τόσο θα έρχεται πιο κοντά με τους άλλους λαούς. Και επιπλέον: Θα εμποδίζει αντιλαϊκά μέτρα, θα κατακτά, θα συνειδητοποιείται. Αυτό δεν είναι απομόνωση. Είναι χτύπημα στην απομόνωση.

Ανδριανός ΜΠΟΥΚΟΥΡΗΣ

(1) Από την Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για τηνΕΟΚ και την καπιταλιστική ενοποίηση, 10 και 11 Απρίλη 1993